Sınıfa girer girmez Yankı ile göz göze gelmiştim.Gözlerimi kaçırarak Aslı'nın yanına yumuldum.
"Niye geç kaldın?" diye sordu ben koştuğum için nefes nefese kalmış bir şekilde yanına otururken.
"Ay neler neler oldu, hiç sorma."
"Ne oldu? Anlatıver hemen." dedi Aslı heyecanla.
Bir çırpıda Yankıyla olan dalaşmalarımızı anlattım.
"Yuh, neden böyle davranıyo ki bu çocuk?"
"Bilmiyorum"
Biz konuşurken hoca da çoktan gelmiş, ders anlatmaya başlamıştı.
Gözüm istemsizce Yankı'nın olduğu yöne kaydı.Sırtını sıraya yaslamış kollarını da önünde birleştirmişti.Ciddi bir şekilde dersi dinliyordu.Kontrol edemediğim düşünceler beynimden hızla süzüldü.
GÜZEL.
Evet Yankı'ya bakarken düşündüklerim tam olarak bu kelimeye çıkıyordu.Bu çocuk tam anlamıyla güzeldi.Ve bu gerçek beni hiç memnun etmiyordu.Onun hakkında böyle düşünmek istemiyordum.Dedikleri yüzünden nefret etmek, bağırmak, çağırmak istiyordum.
Yine beynim özgürlüğünü ilan ederek aklıma Yankı'yla ilgili görüntüler sunmuştu.Baba olarak düşünmüştüm.Güçlü kollarının arasına alıp sarmıştı çocuğunu.Sevgiyle ona bakarken gözleri ışıl ışıldı.Çatılan kaşlar geldi sonra gözümün önüne, dikkatle suratıma bakan.
Yankı ortadan kaybolmuştu ama çatılmış kaşlar hala bana bakıyordu ve hayal ürünümden çok gerçek gibiydiler.
"Sevdalı mısın kızım? Niye alık alık bakıyorsun?"
Korkuyla yerimde sıçradım."Hocam? Şey, ben dalmışım da kusura bakmayın."
Ah Deren ah.Beni rezil edip duruyorsun.Yakışıyor mu sana hiç? Böyle yapmaya devam edersen fena bozuşucaz ona göre.
Kendimi azarlarken duyduğum kıkırdamalar da yüzümü kızartmaya devam ediyordu.Yine de diye düşündüm kendimi teselli etmeye çalışırken sonuçta kimse Yankı'ya bakıp, gülümseyerek daldığımı fark etmemişti.
"Oğlum sende bundan sonra arkalara oturda bazı arkadaşların sana bakarak hayallere dalmasın."
Sınıftaki kahkahalara birde ooo sesi eklenirken ben çoktan domates rolünü almıştım.
Aslı'da kahkaha atarken öcümü ondan almak istercesine ayağımla ayağına vurdum ve "İhanet etme ya hu.Sana hiç yakışıyor mu?" diye söylendim.
Başımın sırayla bütünleştiği asır gibi gelen dakikalar sonucunda çalan zile ilk kez bu kadar sevinmiştim.Kafamı sıradan kaldırmak için sınıfın boşalmasını bekleyip herkesin gittiğine emin olduktan sonra uzun bir off çekerek ayağa kalktım.
Aslı'nın yüzüne bakınca kendini tutamadı ve hunharca gülmeye başladı.Tabi bende bu sırada ona şansını zorluyorsun bakışlarımı atıyordum.
"Deren gülmekten ölücem galiba.Yılın rezilliğiydi." dedi kahkahalarının arasından.
"Zira ben ortada gülümseyerek ifade edilecek bir şey göremiyorum Aslıcım."
"Ya niye kızıyorsun bu kadar?" dedi hala yüzünde kalan sırıtmayla.
"Yi niyi kiziyirsin bi kidir? Kızarım tabi Aslı.Senin burada arkadaşın rezil olmuş rezil.Sen hala dalga geç.Kendimi nasıl hissediyorum biliyor musun? Böyle bir otobüse binmişim de herkesin yanı dolu bi benimki boşmuş gibi.Hayır yani çirkinsek söyleyin kardeşim Allah Allah."
