stubborn ♡ joshua hong

stubborn ♡ thirty four

The skies were dark at yung mga makikinang na bituin yung sumasalubong sa paningin namin as we laid down on the grass. Dinala niya kasi ako sa isang peaceful na lugar kung saan walang masyadong tao, at di ko naman alam paano niya nahanap to.

My head was placed on his arm habang hawak hawak niya ang kamay ko, kaya naman hindi ko alam paano ang kumalma. Nakakagago naman kasi, e. Feeling ko puputok na yung puso ko sa sobrang bilis tumibok. Bakit ba ganito pa din yung epekto sa akin ni Joshua natapos lahat ng nangyari?

It was half moon, kaya naman napangiti ako nang biglang kumanta si Joshua.

"Love, love the stars
Love, love the moon
Byeol dareul geot eopsi
Ttokgateun gonggi
Ttokgateun chimdaeeseo
Boineun cheonjangkkaji
Wae byeol iyu eopsi
Gongheohan geonji
Geujeo myeot sigan jjae
Meongman ttaerineun ge
Cheoeumeneun
Baega gopeunga haesseossneunde
No way no way no way
Yosaeneun
Kanye sae aelbeomeul deureodo
Ppeonhae ppeonhae ppeonhae
TVreul teureo noheun chae
Chaeneolman dollyeo bone
But bae byeol uimi eopsne

Da neoui ban ban
Banui banui bando
Chaewojujil mot hane
Chaewojijiga anhne Yeah
Ttak neoui ban ban
Banui banirado naege namassdeoramyeon
Ireohge bung tteoissjineun anheul tende,"

His honey voice filled my ears, saka ako napangiti.

All of a sudden, as I closed my eyes, something flashed in my mind.

I could see him and me, in the future, living happily. Walang problema, at laging magkasama. Sitting on the couch while watching something on the television, a cute little girl on his lap while his arm was around my shoulders.

I felt a tear slip down my tears. I couldn't imagine having a life like this with anyone else.

Joshua, pwede ba kasing akin ka nalang? Wala nang iba? Wala nang aagaw, walang tututol?

Pwede ba yun?

"Chanel, umiiyak ka ba?" He whispered, kaya naman napakagat ako sa pangibabang labi ko.

"Thank you, Joshua. Thank you for everything," sabi ko, saka nagchuckle naman siya. He kissed my temple, kaya naman mas nagmelt ang puso ko.

Ipagpatuloy mo pa yan, at mamamatay na ako dito.

Pakq.

Nabalot kami ng katahimikan saglit, pero it was comfortable.

If only we could stay like this forever. Pwede bang wag na lang lumipas ang oras? Ito na siguro yung pinakamasayang araw ng buhay ko.

"Chanel," he started, kaya naman napatingin ako sa kanya. His eyes held love, kaya naman hindi ko na alam. Bibigay na ako.

"Hmm?" I asked, at ngumiti naman siya ng parang kinakabahan.

"Will... will you be my girl?" Sabi niya, at napakagat ako sa lower lip ko. Nag umpisa nanaman akong umiyak, at nagpanic siya. "Um, sorry. Sorry kung dalos dalos."

"N-No," sabi ko, at natigilan siya.

"N... No what? No, hindi ako padalos dalos, or no, you don't wanna be mine?" Sabi niya, at huminga ako ng malalim.

"Both."

Crickets.

Tangina.

Hehe.

Di ko alam ano pumasok sa isipan ko. No amporkchop.

"B-Bakit? H-Hindi mo ba ako gusto? Akala ko k-kasi-"

"Because I'm stubborn," sabi ko, sabay tumawa naman kami.

"Tangina neto, joke lang. Akin ka lang, Joshua Hong. Pakq. Subukan mong lumandi sa iba, papatalsik kita sa buwan tangina ka-"

"Bakit ako maghahanap ng iba e antagal kong hinintay yung araw na to?"

"Hindi ko alam-"

"I love you, Chanel Yoon."

"P-Pota."

"Mouth,"

"Hehe. I love you too, sagad sagad, Joshua Tahonggg hehe,"