Yıldızlar yine gökyüzündeki yerlerini almış, umudun bekçiliğigörevlerini kusursuz bir şekilde yerine getirmeye koyulmuşlardı.İçimizde bir köşede saklı tutulan, çoğu kez çıkarmaya korkulanbir kırıntıdır umut. Bilgisayarının başında oturup yaptığı araştırmalariçinde Gülizar'ında yüreğinin derinlerinde sarıldığı tekşeydi umut.En çok bu saatlerde hissederdi yalnızlığı. Bir lokma miktarındaduruyordu yalnızlık kursağında. Ne aşağı iniyor ne yukarı çıkabiliyordu.Belki şimdi annesi olsaydı durum çok farklı olabilirdiama yoktu o da.Okul hayatı gibi düşleri de yarımdı. Bakışları yarım, gülmeleriyarım, ağlamaları hep yarımdı annesi ve abisini yitirdikten sonra.Dostlukları yarım kalmış bu hayatta tek arkadaşı babasıydı. Öyleçok dışa dönük bir kız değildi ama şimdilerde gülmelerinin teksebebi de babasıydı. Hele yeni yeni alışmaya başladığı iş hayatıise ucu bucağı gözükmeyen çok daha farklı boyutlar içerdiği kesindi.İkinci kez gelen mesaj sesinin kime ait olduğunu kestirmekzor değildi. Yorgundu ve açıkçası bu akşam Kerim'le görüşmeyede pek istediği yoktu.Kapının önüne çıkarken üzerine hırkasını almayı ihmal etmemişti.Zira babası görse bu geç saatte ona kızabilirdi ama yine dekapıda beklediği için Kerim'le görüşmek zorunda hissetmişti kendini."Neden telefonlarıma cevap vermiyorsun Gülizar?"İşle o kadar meşguldü ki gün içerisinde bıraktığı cevapsız aramalarageri dönmeyi unutmuştu. Aslında bu kadar üzerine gelmesindenbunaldığını hissediyor, bu yüzden de bazen cevapvermek içinden bile gelmiyordu."İşlerim vardı Kerim, kusura bakma."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BEN ATEŞ ÇİÇEĞİ (RAFTA)
RomanceBEN ATEŞ ÇİÇEĞİ Aşk olmaya gelenlerin esaretiyse yanmak,Ateşle ıslattım yüreğimi, Aşk olmaya geldim.
