Ölümcül çarpışma ~BİTTİ~

Yaprağın çıkmaz sokağı

Sonra eve gittik. Ben hemen annemleri aradım onları merak ediyordum artık..
B-ulaşabildin mi hayatım?
Y-hayır! Barış ben çok korkuyorum...
B-korkma ya belki telefon çekmiyordur..
Y-imkansız gittikleri yerde öyle bişi olması...Ya..
B-hayır onlara bişey olmadı tamam mı?!
Y-offff!!!
~içimdeki korku gittikçe büyüyor~
Sonra Telefonum çaldı.
Y-ahaaa telefon!!!'
Y-aloo. Anne
(P=polis)
P-maalesef anneniz ve babanız bir trafik kazasında hayatını kaybetti....
Y-ne???!!!!! Aaa ben yanlış aradım sanırım dimi?
P-emin olmak için soruyorum. Babanızın ceketinin cebinde "kızıma" diye bir mektup var kızın adı yaprak. Siz yaprak hanım mısınız?
~Telefonu kapattım~
B-noldu?
Y- o-o-onlar beni bıraktılar Barış....Beni çıkmaz bir sokağın içine soktular ve gittiler....
B-n-ne yani onlar...
Y-ÖLDÜLER!!! Anladın mı!!! ÖLDÜLER.(hıçkıra hıçkıra ağlıyordum)
Y-insanlara değer vermemek lazımmış! Kaybedince onlar Değil sen üzülüyorsun...
(Barış sadece susuyordu..)
Y-susma!! Neden susuyorsun!!!!
Ayağa kalktım ve etrafımda gördüğüm her şeyi kırdım...sadece Doğum günümde babamın bana aldığı içinde çiçekler olan vazoyu bıraktım....Onu bende ölene kadar saklayacaktım çünkü.....
B-yaprak yeter!!!
Ayağa kalktı ve bana sarıldı.
B-ben yanındayım....bak aynı kadarleri paylaşıyoruz....
Y-Böyle kader olmaz olsun....Barış ben yaşamak istemyorum artık...ben bittim benden bu kadar..
B-hayır sen onlar için yaşayacaksın yaprak! İstersen oraya gidelim mi yani...
Y-babamın bana yazdığı mektubu almak için evet....
B-hazırlan hemen yola çıkalım bizde...
Y-tamam...
Sonra hazırlandık ve yola çıktık ben yol boyunca sessizce ağladım...Bi ara uyumuşum Barış uyandırdı..
B-yaprak geldik..hadi kalk
Y-tamam kalkıyorum
Koşarak içeri girdim önümdeki herkesi ittim ve komiserin odasına girdim.
(K=komiser)
Y-mektup nerde?!
K-gel ben seni götüreyim...
Yürüdük ve bir odaya girdik..
K-ben çıkayım sen oku...
Odadan çıkınca bende mektubu açtım
Sevgili kızıma;