En sevdiğimi aldılar elimden. Sonra dediler ki;
Neden Sevmiyorsun?
Sevmenin acı bir hayat olduğunu bilmeden.
Ağıtlarımı aldılar gözlerimden..
Duygu yok sende dediler.
Gülüşlerimi çaldılar sonra eklediler..
'Neden gülmüyorsun' diye.
Hayallerimi kullandılar , hayalsiz yaşanmaz diye vurdular yüzüme.
Sigaraya başladım , sanki derdin var diye laf ede ede içme dediler.
Nedenini sormadan.
Hep birseyleri sordular bana..
Alkolü tercih ettim , alkolik mi olacaksın diye dışladılar .
Elimden hep birşeyleri aldılar..
Yazmaya başladım , neden mutluluk yazmıyorsun diye karamsar ettiler.
Tüm mutluluklarımı aldıkları halde.
Boşalacağım bak şimdi.!
Neye kinin dicekler..
Geceleri seviyorum dedim, güneşe ihtiyacın yok mu dediler.
Benim yaşantım buydu .
Neden?
Peki.. Nefes alıyorum ,
Sesleri duyar gibiyim
' Neden Alıyorsun? '
Sahi insan ihtiyaç için nefes alır mı?
Yada hiç yarım kilo oksijen alabilir miyim? Diyen görüldü mü?
Şey ..
Bana biraz ben'lik lütfen 2. El..
Kırmızı diyorum, başka renk yok mu sanki diye bilgilendiriyorlar.
Bilgi demişken , bildiklerimi unutuyorum..
Hayat hep alır bizden , haydi o zaman şerefe Hayat !
Bir romandım ben , sen alçak hayat;
önsözümü sen yazdın..
Ve sen Tanrı..
Sevişmemize hiç fırsat vermedin , Adaletinle.
Ve siz okur yazarlar , bilgili abi ve ablalarım, akrabalarım, arkadaşım , pabucu olmayan çocuk..
Hep önsözde kaldınız , roman bitmedi ki.
Kitabı açmadınız ki , bir romanın sonu asla..
Neyse zaten boş sayfalar ve kötü örnekler var.
Roman benim, kahraman başka.
Ağıt benim , sebeb başka.
Sevgili Tanrı ben senin , film sizin..
