zeszycik z cytatami

"Ania na uniwersytecie" Lucy Maud Montgomery

"Ci, którzy umieją się cieszyć żywiołowo, najmocniej także cierpią."

"Życie człowieka nie mogłoby być prawdziwie dojrzałe i pełne, gdyby nie było w nim żadnych smutków ani zmartwień."

"Właśnie dorośliśmy i za dużo wiemy, by nadal w nasze baśnie wierzyć. Wiara wymaga odwagi, tymczasem gdy tylko nauczymy się czytać, dowiadujemy się, że mowa jest po to, by móc lepiej ukryć swoje myśli."

"Człowiek nie uczy się życia tylko na uniwersytecie" - myślała. "Życia daje swoje lekcje w każdym miejscu i w każdej chwili."

"Płacz może trwać całą noc, lecz o poranku nadejdzie radość."

"W tych godzinach marzeń była bogatsza niż w rzeczywistości, bo rzeczy widzialne mijają, niewidzialne natomiast trwają bez końca."

"Las był chyba pierwszą świątynią Boga. W lesie opanowuje człowieka nastrój uwielbienia i czci. Kiedy jestem wśród sosen, zdaje mi się, że zbliżam się do Boga (...)."

"Wątpię, czy Ci ludzie, których wszystkie marzenia się spełniają, są zupełnie szczęśliwi."

"Wszystko się zmieniło albo się zmieni (...). Mam wrażenie, Aniu, że dawne dobre czasy już nigdy nie wrócą."

"Bo przecież poznaje się człowieka dopiero wtedy, gdy się z nim mieszka razem pod jednym dachem."

"Tylko dusza jest młoda, bo nogi już od dawna zaczynają odmawiać mi posłuszeństwa."

"A gdzie jest to sumienie? Chciałbym to wiedzieć. Może w brzuchu?"

"Pani Linde rozzłościła się na mnie, bo raz ją zapytałem, czy pamięta czasy Noego. Myślałem, że mi opowie, jak to wtedy było."

"(...) mowa jest właśnie do wyrażania myśli."

"Czuła się bardzo stara, dojrzała i mądra, co stanowiło najlepszy dowód, że była jeszcze bardzo młoda."

"Purpurowy kwiat miłości przysłaniał skromne paczki przyjaźni i tłumił je odurzającą wonią."

"Żeby chociaż ten deszcz przestał padać, bo ma się wrażenie, że cały świat płacze, że wiosna już nigdy nie wróci i że wszystkie radości życia przestały istnieć na zawsze!"

"- Niestety, Aniu, będziesz musiała na mnie jeszcze długo czekać- rzekł Gilbert ze smutkiem. - Dopiero za trzy lata skończę medycynę, a wątpię, czy i potem będę mógł cię obsypać klejnotami i czy będziemy mogli zamieszkać w marmurowym pałacu.
Ania zaśmiała się serdecznie.
- Nie pragnę brylantów ani marmurowych pałaców, pragnę mieć ciebie i tylko ciebie."

"Humor jest najwspanialszym bogactwem życia. Śmiejecie się ze swych omyłek, czerpiąc z nich jednocześnie naukę. Trudności życiowe obracajcie w żart, ale starajcie się przezwyciężać je."

"Tylko kwiaty od starego przyjaciela pasowały do momentu, w którym spełniały się dawne nadzieje."