XXI wiek to doba Internetu. Każdy w dzisiejszych czasach spędza niezliczoną ilość godzin przed ekranem swojego komputera lub telefonu. Czy jest przez to czas na miłość? Jakie trudności i zagrożenia czyhają na przeciętnego użytkownika? Czy jedna dzie...
Jechałam z rodzicami samochodem do nowego miejsca zamieszkania. Boję się, że nikogo tam nie poznam, przez co całkowicie odizoluję się od świata. W Poznaniu zostawiam swoich wieloletnich przyjaciół. Czuję się z tym fatalnie. Przeraża mnie to. Opuszczałam swój pokój ze łzami w oczach. Nie chcę się przeprowadzać. Do tego zmiana szkoły... Zupełnie niepotrzebna. Jedyne co słyszę od moich rodziców od kilku godzin to tandetne "nie przejmuj się, na pewno będzie dobrze; zaklimatyzujesz się". Ta, na pewno. Poprzedniego wieczora pożegnałam się z Izą i Kacprem. Będę za nimi cholernie tęsknić.
Od: Najukochańsza Izunia
Hej Słońce! ;* uśmiechnij się, poznasz nowych fajnych ludzi, może wyrwiesz jakiegoś kawalera ;p 3:-)
Do: Najukochańsza Izunia
Tsaaa.. na pewno :/
Od: Najukochańsza Izunia
aa i pamiętaj - OBCZAJ CZY JEST TAM JAKIEŚ CIACHO, jeśli jest - jeden telefon i jestem gotowa na podryw hehe
Ona zawsze potrafiła poprawić mi humor, ale tego dnia akurat jej się nie udało. Przyłożyłam telefon do piersi i głośno westchnęłam. Ojciec dla umilenia podróży włączył radio, w którym leciała akurat jakaś smutna piosenka. "Idealnie" - pomyślałam i przewróciłam oczami.
Nagle poczułam jak mój telefon zawibrował. Na wyświetlaczu pojawił się napis:
MASZ 1 NOWĄ WIADOMOŚĆ OD: PIOTREK.
Szczerze? Nie miałam ochoty już z nikim rozmawiać. Jednak po chwili stwierdziłam, że nie mogę być obrażona na cały świat za to, że mój ojciec stracił pracę i musimy się przeprowadzić, bo znalazł sobie drugą - lepiej płatną - w innej części kraju.
Od: Piotrek
cześć :) co porabiasz?
Do: Piotrek
ehhh :/ nie chcesz wiedzieć..
jadę właśnie w nieodkryte tereny, które mają imitować mój ukochany zakątek
Od: Piotrek
Nie zamierzam cię podtrzymywać na duchu, bo sama się przekonasz, że będzie fajnie
A tak swoją drogą, wiesz że obok mnie też się ktoś wprowadza? Haha :D mam nadzieję, że będą w miarę możliwości znośnymi sąsiadami; nie lubię wrzasków..
W sumie, nie zastanawiałam się nad tym, jacy będą moi sąsiedzi. Nawet jeśli okazaliby się dobrymi ludźmi, pewnie nie mielibyśmy zbyt wielu okazji do rozmowy. Dlaczego? Dlatego, że czuję w kościach to, iż nie wyjdę ze swojego pokoju zbyt szybko.
Fakt, mam trudności z poznawaniem nowych ludzi. Nie ciągnie mnie do nich. W większości tych, których znam chociażby z widzenia widać fałsz i zazdrość. To powoduje, że wolę wolny czas spędzać sama, ewentualnie w towarzystwie najbliższych. Na resztę nawet nie mam ochoty patrzeć.
Jest jednak jeden wyjątek. Piotrek. Tylko jego chciałabym spotkać w rzeczywistości. Często o nim myślałam. Wielokrotnie wyobrażałam sobie nasze spotkanie. Może kiedyś się uda...
Nawet nie wiem kiedy zjechaliśmy z autostrady i zatrzymaliśmy się na jakiejś stacji benzynowej. Ojciec wysiadł z samochodu, a mama poszła do baru i kupiła trzy hot-dogi. Pod pretekstem rozprostowania kości, wysiadłam z auta i postanowiłam podejść do ogrodzenia, które oddzielało parking od łąk. Nie mogłam się opanować i musiałam uwiecznić widok zachodzącego słońca.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tuż po zrobieniu tej fotografii usłyszałam, że rodzice mnie wołają. Czas jechać dalej. Mam nadzieję, że będzie tam dużo miejsc, którymi będę się zachwycać. Muszę myśleć pozytywnie.
