'If you want it, take it I should've said it before. Tried to hide it, fake it I can't pretend anymore ...' Het liedje 'Break free' van Ariana Grande schalde door de kamer, ik had mijn wekkerradio weer iets te hard gezet, daar moest ik echt op beginnen letten. Ik stapte uit mijn bed, mijn hoofd voelde aan als blubberpudding. Ik haat maandagen echt, dacht ik voor de zoveelste keer dit jaar. Ik ging naar de badkamer en stapte onder de douche. Ik kleedde me aan en ging naar beneden. Daar zaten mijn moeder en mijn kleine broertje al aan de ontbijttafel. Mijn moeder in haar roze ochtendjas met rode bollen, wat ik altijd al een afschuwelijke kleurencombinatie heb gevonden, en mijn broertje Ben met zijn véél te kleine Toy Story pyjama. Ik ging zitten en pakte een croissant. Mijn tweelingbroer Nick kwam met veel lawaai de trap af en smeet zijn tas tegen de grond. Niet dat je kon zien dat we een tweeling waren want we trokken in de verste verte niet op elkaar. Ik had lange blonde krullen en hij had steil bruin haar. Ook van lengte schillen we een stuk, hij is altijd al een kop groter geweest dan ik. Het enige dat we gemeenschappelijk hebben is de sikkelvormige moedervlek op onze rechterslaap, die we al vanaf onze geboorte hebben.
De bel ging en mijn moeder ging opendoen. Oh, shit dat zal Sarah al zijn. Ja inderdaad, ik hoorde haar zeggen: 'goeiemorgen, Anita' 'hallo Sarah', antwoorde mijn moeder. Ik griste nog snel mijn L.O. zak van de tafel en rende naar de deur. Een snelle kus aan mama en ik sprong op mijn fiets, althans ik probeerde op mijn fiets te springen toen Nick me met een flinke duw in de struiken gooide. 'Een beetje kalm, hé zalm!', riep ik hem na. 'Niet te snel, forel.', was zijn antwoord. Ja ik weet het, het is een dom woordgrapje dat we al jaren gebruiken, let er maar niet op. Deze keer sprong ik wel op mijn fiets en trok een spurtje om Sarah in te halen. Toen ik hijgend naast haar kwam fietsen zag ik aan haar ogen dat ze me iets moest vertellen. Ik vroeg dus: 'En wat heb je dit weekend weer uitgespookt?' 'Niks', was haar afwijkende antwoord. Ik telde af in mijn hoofd: 3, 2, 1, ... en toen begon ze haar uitleg, zo was het altijd met Sarah eerst doen alsof er niks aan de hand is om dan honderduit te beginnen vertellen. 'Je kent Robin, hé?' 'Ja, die ken ik', antwoorde ik, 'dat is toch die ene rare van mijn broer zijn voetbalploeg, hé?' 'Om te beginnen', antwoorde Sarah, 'is hij niet raar, en ten tweede ja, die Robin!' 'Jullie zijn dus samen!' 'Ja, duuh! En hij kust echt geweldig, zijn lippen voelen aan als fluwelenkussentjes', ging Sarah verder. 'Ooit al eens een fluwelen kussentje gekust?', vroeg ik. 'Nee, natuurlijk niet, bij manier van spreken, hé!' zei Sarah.
We kwamen net aan op school toen de bel ging, we liepen naar boven voor ons eerste uur. Bah, Aardrijkskunde, welke dwazen aap verzint zoiets nu, Aardrijkskunde op het eerste uur op maandag. Ik ging het lokaal binnen en ging op mijn vaste plaats naast Sarah zitten. Meneer Diercks kwam de klas binnen en begon met de les.
'triiinggggg...!'
De bel van het laatste lesuur ging. Eindelijk, Latijn was echt niet mijn ding, waarom konden die stomme Romeinen niet gewoon Engels of zelfs Frans spreken? Maar nee, die wilden weer speciaal doen en Latijn spreken.
Terwijl ik zo een het denken was botste ik bijna tegen Jordan op. 'Hé, kijk eens uit', zei hij verontwaardigd. 'Sorry', zei ik. 'Ow, hey Maya' 'Hey' 'Kom jij vrijdag ook naar het afscheidsfeest van Dimi?', vroeg hij. 'Ja, ik kom ook', antwoorde ik, 'Het is toch bij hem thuis, hé,' 'Ja', zei Jordan, 'en Sarah komt ook.' 'Top, tot vrijdag', zei ik en ik liep verder naar mijn fiets en wachtte daar op Sarah. Het duurde wel een kwartier voor ze eindelijk aan kwam ... met Robin. 'Hey, Sarah', zei ik. 'Hey, ah ja, dat was ik vergeten te zeggen, ik ga vanavond met Robin naar de film', zei ze met een dromerige glimlach en de arm van Robin om haar schouders. Hij stond een beetje ongeduldig met zijn voeten te schuiven. 'Gaan we nu, Sarah?', vroeg hij. 'Ja', antwoordde ze, 'Tot mogen, Maya' En weg was ze, ik bleef alleen achter en fietste toen naar huis. Ik mocht Robin van het begin al niet maar nu haatte ik hem echt, hij was echt een klootzak. Zomaar mijn beste vriendin inpikken, neen dat deed je niet ongestraft! Ik nam me voor om er nu noch niks tegen Sarah over te zeggen, het was toch binnen een week al uit, Robin kennende. Die had elke week een andere vriendin. En soms zelfs twee.
Ik fietste dus alleen naar huis en onderweg kwam ik Julie tegen, ze zat bij mij in de klas en viel best mee, dus zei ik: 'Hey, Julie.' 'Hey, ik had je niet gezien, waar is Sarah? Jullie fietsen toch altijd samen naar huis.' 'Ze is met Robin naar de film', antwoorde ik. Ze kon aan mijn stem horen dat ik dat alles behalve leuk vond. 'En ze was het je zeker vergeten te vertellen?', vroeg ze. 'Ja, zoiets.', zei ik. 'We fietsten noch even zwijgend verder tot Julie zei: 'Deze straat moet ik in, tot morgen, Maya' 'Tot morgen, Julie!' Ze woonde eigenlijk best dichtbij, ze woont noch geen straat verder dan ik. Dat weet ik dan ook weeral, zei ik tegen mezelf.
Toen ik thuis aankwam stond mama's auto niet voor de deur. Vreemd, dacht ik. Ze is toch al lang klaar met werken. Toen ik binnen kwam en naar de keuken ging om mijn dagelijkse portie chocolade zag ik het briefje aan de koelkast hangen:
Ik ben met Ben bij tante Linda.
Het eten staat in de koelkast.
x mama x
Oef, gelukkig moest ik niet mee naar tante Linda, het is echt een oude zaag. Ik keek snel in de koelkast om te zien wat mama gekocht had. Yes, pizza's daar zal Nick blij mee zijn. Ik had het nauwelijks gedacht of hij kwam met veel lawaai de keuken binnen. 'Wat eten we? En waar is mama?', vroeg hij. 'We eten pizza, en mama is met Ben naar tante Linda. Die oude zaag.', antwoorde ik. 'Al een geluk dat wij niet mee moesten!', zei Nick. 'Ja, dat is waar' Ik ging naar boven en begon aan mijn huiswerk. Bah, weer Latijnse woordjes, ze kwamen me mijn oren uit.
Een uurtje later kwam ik naar beneden om samen met Nick te eten, voor de tv natuurlijk want anders heb je niet het gevoel dat je alleen thuis bent. Nick zat niet op dezelfde school als ik, hij zat op een sportschool. Het moet daar echt geweldig zijn want hij heeft bijna nooit huiswerk! Allen ben ik niet zo heel erg sportief aangelegd en ik vind 2 uur L.O. per week al meer dan genoeg. Laat staan dat ik 2 uur sport per dag aankan, zoals hij heeft. We aten onze pizza en hingen daarna noch wat voor de tv tot mama thuis kwam.
'Hey, mama', zei ik. 'Dag Maya, dag Nick, hoe was het op school? Deze vraag haatte ik echt zo hard, ze wist toch altijd het antwoord al, en dus antwoorde ik en Nick samen; 'Goed, zoals altijd!' En dat is dan misschien het enige waaraan je kan zien dat wij een tweeling zijn: we hebben soms dezelfde gedachten en zeggen ook soms dingen in koor.
Mama legde Ben in bed en daarna ging ik ook slapen, althans ik deed een poging tot, want ik lag heel de tijd te draaien en te keren. Ik had zelf eigenlijk geen idee waarom. Maar toch zat ik met een knoop in mijn maag. Het zal wel aan Sarah en Robin liggen dacht ik bij mezelf, ik denk dat ik het toch niet zo leuk vind dat ze samen zijn. Of komt het misschien omdat ik jaloers ben, dacht ik bij mezelf. Ik had namelijk noch nooit een vriendje gehad, maar nee, jaloers zijn op mijn beste vriendin. Het moest eens lukken. Ik liet het noch even door mijn hoofd malen maar viel uiteindelijk toch in slaap.
