Van haat naar liefde

Hoofdstuk 4

Pov Mirte

'Girl, ofcourse ga ik met je mee. Er wordt al weken over dit feest gepraat.' zegt Robbin als ik hem heb gevraagd of hij mee gaat zaterdag. 'Maarrrrrrrr, onder één conditie...' voegt hij eraan toe met een glimlach op zijn gezicht. 'Nee Robbin, ik wil echt geen make over. Je weet dat ik jurken en make up haat.' 'Ik denk niet echt dat je een keuze hebt schat, als je er een beetje goed uit wil zien voor alle vrijgezelle hotties die daar gaan zijn, en voor Tim natuurlijk.' Dan begint Thomas zich er ook mee te bemoeien. 'Nou, de laatste keer dat ik jou in een jurk zag was toen je ouders vijf jaar getrouwd waren en toen was je vier. En bovendien ben ik wel benieuwd hoe jij eruit ziet in een jurk.' Waarom willen mensen mij altijd in jurken zien? 'Die dingen zitten echt voor geen meter man en trouwens, ze zijn altijd veel te kort dus je kan er niet normaal mee gaan zitten of iedereen kan zo alles zien. Nee bedankt, ik hou het mooi bij spijkerbroeken en t-shirts.' 'Meid, het wordt hoog tijd om een beetje van het vrouw zijn te leren.' 'Daar weet jij meer van dan zij.' zegt Thomas lachend tussendoor. 'Bitchhhh...... True.' We beginnen te lachen en de bel gaat. 'Wat hebben jullie nu?' vraag ik de jongens. 'Scheikunde.' antwoorden ze in koor. 'Nou have fun met al jullie gekke proefjes en elementen, ik ga naar geschiedenis.' 'Okay bye girl, talk to you later.' antwoord Robbin en de jongens lopen weg. Als ik in de les zit, kom ik erachter dat ik mijn boeken nog in mijn kluis heb liggen. 'Meneer, mag ik mijn boeken uit mijn kluis halen?' vraag ik aan mijn leraar. Zonder op te kijken antwoord hij 'Als je maar opschiet.' Ik pak mijn kluispas, doe mijn oortjes in en loop het lokaal uit richting de aula waar alle kluisjes staan. 'Geschiedenis... geschiedenis...' mompel ik, meer tegen mezelf dan tegen iemand anders. 'Geschiedenis van Appel?' vraagt Tim die ineens nonchalant met zijn rugzak over een schouder tegen de kluisjes aan geleund staat. 'Ten eerste, dat gaat je geen reet aan en ten tweede wordt geschiedenis volgen een beetje lastig als je de boeken er niet voor hebt.' 'Waarom meteen die vijandige houding?' vraagt hij nadat hij rechtop is gaan staan om een stap in mijn richting te doen. 'Nogmaals, dat gaat je geen reet aan.' Inmiddels heb ik mijn boeken gevonden en ik draai me om om de aula weer uit te lopen. Dan voel ik twee handen op mijn heupen en ik word om gedraaid. 'Zou je niet liever hier blijven?' vraagt Tim terwijl hij met zijn lippen heel dichtbij mijn oor komt. 'Ik ben toch veel leuker dan geschiedenis?' 'Als ik de keuze moet maken,' fluister ik terug 'dan kies ik toch voor geschiedenis.' Het einde van mijn zin was zo droog dat Tim even moet nadenken wat er nou precies gebeurt en in dat moment weet ik uit zijn armen weg te glippen en ik ren terug naar het lokaal.

Na nog drie hele lange uren en een pauze heb ik een tussenuur dus ik ga aan de hoge tafels zitten, doe mijn oortjes in en begin te tekenen. Na vijf minuten is iedereen in zijn les en is de aula, op mij na, helemaal leeg dus ik zet mijn muziek hardop en begin mee te zingen. 'Last christmas, I gave you my heart. But the verry next day, you gave it away.' 'Kerst muziek in september? Guilty pleasure?' Mijn wangen worden rood en als ik opkijk gaat mister mooiboy tegenover me zitten. Snel zet ik het nummer uit en ik focus me weer op mijn tekening. 'Ik vind het wel schattig.' Hij pakt een leesboek uit zijn tas en begint te lezen. Wanneer mijn wangen niet meer knal rood zijn kijk ik op. 'Heb jij geen les ofzo?' vraag ik hem aangezien normaal gesproken niemand nu een tussenuur heeft. 'Jawel, maar ik had geen zin.' antwoordt hij zonder op te kijken van zijn pagina. 'Hersenschimmen?' vraag ik verbaasd als ik zie welk boek hij aan het lezen is. 'Moet jij geen actieboeken lezen in plaats van een boek over iemand die dement wordt?' 'Tja, ik kan ook niet altijd voldoen aan het perfecte beeld wat mensen van mij hebben. Maar nu je het vraagt, ik vind het interessant om te lezen hoe dingen gaan in het hoofd van iemand die dement wordt. Mijn opa heeft alzheimer en door dit boek kan ik hem wat beter begrijpen.' Het blijft even stil. 'Oh shit, sorry man dat wist ik niet.' 'Geeft niet, heel weinig mensen weten het.' Er valt weer een stilte. Ik kijk hem diep in zijn ogen en hij staart terug. Zou er toch meer achter zijn persoonlijkheid zitten dan hij laat blijken? 'Dus, heb jij wiskunde gemaakt?' vraagt Tim en hij verbreekt hiermee het moment. 'Nee ik volg geen wiskunde.' 'Shit, dan zal ik het toch zelf moeten gaan maken. Adios.' Vervolgens staat hij op en loopt hij weg. Ik probeer me te focussen op mijn tekening maar ik blijf terugdenken aan Tim. Misschien is hij wel helemaal niet zo erg als ik dacht.

Het is ondertussen zaterdag en ik zit achterop bij Thomas op zijn fiets onderweg naar Robbin. Mijn armen heb ik om zijn middel om te voorkomen dat ik val. 'Dus je weet zeker dat je Robbin toelaat om make-up op je gezicht te smeren en je in een jurk te hijsen?' 'Ja ik heb niet bepaald een keuze denk ik.' We beginnen te lachen. 'Maar moet jij er niet ook een beetje leuk uitzien voor alle meiden daar?' vraag ik Thomas die net een bocht maakt naar rechts. 'Of blijf je gefocust op die mysterieuze crush van je waar wij niks over mogen weten?' Thomas laat een zucht vrij. 'Oke jullie krijgen drie vragen totaal, niets meer niets minder, maar een naam krijg je niet.' 'Yes, eindelijk.' Als Robbin de deur open doet zeg ik meteen 'We mogen Tho drie vragen stellen over zijn crush.' Er verschijnt een glimlach op het gezicht van Robbin die je doet denken aan een kind die een snoepje krijgt. 'Oké, daar komen we zo wel op terug maar nu eerst eten.' zegt Robbin terwijl hij naar de keuken loopt. Uit een kastje boven het fornuis tovert hij drie zakken chips. 'Iemand iets drinken? Jullie weten waar het staat.' Thomas schenkt voor zichzelf een glas cola in en houdt vragend de fles omhoog. 'Jullie ook?' 'Ja lekker.' antwoord ik. 'Ik neem iets anders, gaan jullie maar vast naar boven.' antwoordt Robbin. Thomas en ik lopen achter elkaar de trappen op naar de zolder waar de kamer van Robbin is, en gaan op zijn bed zitten. 'Wat wil jij?' vraagt Thomas terwijl hij de zakken chips omhoog houdt. 'Doe maar wat.' antwoord ik droog. 'Alles oké?' vraagt Thomas 'Je lijkt een beetje afwezig.' 'Ja alles is prima, maar ik had een gek moment met Tim vandaag. Hij stelde zich heel gevoelig op tegenover me waardoor ik ben gaan twijfelen over tot in hoeverre hij eigenlijk een klootzak is.' 'Wie is een klootzak?' horen we vanaf de gang roepen. 'Tim.' roept Thomas terug. 'Ohh ja dat klopt wel.' zegt Robbin terwijl hij de kamer binnen komt lopen met een kop thee in zijn handen. 'Als we dan toch tea gaan spillen...' zegt hij terwijl hij zijn theezakje uit het dampende water haalt. 'Oké, kom maar op met jullie vragen.' 'Welke kleur haar heeft ze?' is mijn vraag aan Thomas. 'Zwart.' antwoordt hij simpel. 'Wat is haar sterrenbeeld?' vraagt Robbin 'Wat is dat nou weer voor flut vraag?' vraag ik aan Robbin. 'Wat? Je kan heel veel over iemand te weten komen door astrologie en shit.' 'Ze is een ram, laatste vraag jongens.' 'Kennen wij haar?' vraag ik. 'Deamn, goeie vraag girl.' zegt Robbin. 'Ja, jullie kennen haar.' Mijn mond valt open tegelijk met die van Robbin. 'En dat was jullie laatste vraag, dus laten we het er nu niet meer over hebben. Dus, tijd voor make-up?' 'Schat, het is altijd tijd voor make-up, maar we zijn nog niet klaar met jou... Dit is te weinig informatie en te veel tea.' 'Tja, dan hadden jullie andere vragen moeten stellen, nu is jullie kans voorbij.' 'Maar mogen we niet nog één...' probeer ik nog. 'Nope.' 'Had nou die gekke astronomie vraag van je maar niet gesteld, dan hadden we nog meer te weten kunnen komen.' 'Oh girl, ik weet alles wat ik moet weten.' zegt Robbin en hij neemt een slokje van zijn thee. 'Dus, make-up?'

Pov Thomas

'Jongens ik ben terug.' schreeuw ik naar boven terwijl ik de deur achter me sluit. 'Als je het waagt om ook maar één voet op die trap te zetten ben je er geweest Jones!' schreeuwt Robbin terug. 'Jaja, rustig maar. Ik kan natuurlijk niet Mirte haar grote onthulling zien.' In de grote spiegel in de woonkamer van Robbin kijk ik of mijn kleding goed zit en ik strijk een vouw glad. Vervolgens loop ik naar de keuken om mezelf een glas water in te schenken. 'Gaat het nog heel lang duren?' schreeuw ik naar boven. 'Nee, we zijn bijna klaar.' schreeuwt Mirte terug. Ik sla in een keer het glas water achterover. Dan hoor ik voetstappen de trap af komen. 'Ben je er klaar voor?' vraagt Robbin die zijn hoofd om de deur steekt en dramatisch met zijn veel te lange nep wimpers knippert. 'Ja sure.' antwoord ik. Dan zwaait Robbin de deur open en daar staat ze. De mooiste meid die ik ooit heb gezien. Ze ziet er van top tot teen perfect uit en de make-up laat haar een paar jaar ouder lijken. Ze heeft een zwarte, aansluitende jurk aan en een klein tasje in haar handen waar waarschijnlijk niet veel meer in past dan haar telefoon en een lipstick, en haar haar rust losjes in golven op haar schouders. 'Pak je kaak maar weer op van de grond hoor Tho.' mompelt ze verlegen. 'Zo goed ziet het er ook weer niet uit.' 'Girl, leer nou eens om wat positiever over jezelf te zijn.' 'Mirte wauw...' weet ik uit te brengen. 'Ja, dat was wel weer genoeg aandacht voor mij, laten we richting Tim gaan.' Onhandig loopt ze weg op de hakken die ze draagt. 'Hakken zijn zo niet mijn ding.' Snel trekt ze ze uit. 'Tho, ik ga bij jou achterop.' zegt ze en ze loopt de deur uit naar de fietsen. 'Ja Tho, ze gaat bij jou achterop.' zegt Robbin en hij geeft er een knipoog bij voordat ook hij de deur uit loopt. 'Oké, laten we maar gaan dan.' zeg ik meer tegen mijzelf dan tegen iemand anders.