The Man Hater

Chapter 4

Angel Kathryn’s

Eto ako ngayon nagmumukmok na naman. Hindi naman kasi ganung kadali yun e. Ang kalimutan sya. Mamatay na magsabing madali lang yun. Sineryoso ko yun eh. Nakaplano na nga ang buhay ko sakanya pero di ko akalaing magkakaganito. Hay buhay parang life… Minsan tuloy naiisip ko nalang may pagkukulang ba ako. May masama ba akong nagawa para magkaganito. Sa tingin ko wala naman, pero ginagalang ko naman ang desisyon nya. Ang di ko lang matanggap bakit hindi nya pa sinabi sakin dati pa para naman di ako nagmukhang tanga diba?

Anong oras na ba at iyak pa din ako ng iyak dito?

1 am na pala. 10:00 ang pasok ko bukas..

Sana naman makatulog ako kahit papano..

If you ever leave me, baby,

Leave some morphine at my door

Cause it would take a whole lot of medication

To realize what we used to have,

We don't have it anymore.

There's no religion that could save me

No matter how long my knees are on the floor, oh

So keep in mind all the sacrifices I'm making

To keep you by my side

And keep you from walking out the door.

Cause there'll be no sunlight

if I lose you, baby

There'll be no clear skies

if I lose you, baby

Just like the clouds,

my eyes will do the same if you walk away

Everyday, it will rain,

rain, rain

I'll never be your mother's favorite

ah ,Your daddy can't even look me in the eye

Oooh if I were in their shoes, I'd be doing the same thing

Saying there goes my little girl

walking with that troublesome guy

Ughh. Ang ingay.. Alarm pala. Wow ha! Ang ganda lang ng kanta ha. Tsk…

Makaligo na nga. Mag-aayos pa ba ko? =( wala nanamang makapapansin sakin eh… Ugh! Nakakainis..

Wala akong ganang kumain. Mamaya nalang siguro sa university :/

After 25 minutes..

Hindi naman traffic eh.. Kaya kahit paano maaga pa din..

Dun nalang muna ako sa tambayan naming sa likod ng university..

Hindi ko mapigilan ang sarili ko. Eto nanaman ako umiiyak..

Hindi naman ako nagpapa-awa. Alam ko naman na walang makakakita sakin dito kasi nga diba kami lang yata nakakaalam ng lugar na to. Minsan tuloy naiisip ko gusto ko nang sumuko eh, wala ng kwenta talaga yung buhay ko. Kasi yung lalaking pinangarap kong makasama sa habambuhay iiwan lang din pala ako. Para akong bata dito na nawawala. Humahagulgol nanaman ak-

“Miss o, kailangan mo yata to.”

Pagkatingala ko may lalaki akong nakita. Sino ba to? Di ko mamukhaan blurred nakikita ko kasi umiiyak nga ako eh.. Ahhh! Yung nakabungguan ko. Di ko sya nakilala nun kasi umiiyak din ako nun eh. Sya yung anak nung may ari ng school..