SAPIK

5.BÖLÜM

                          ~SUDE'DEN~
Yemekleri bitirmiştik o kadar hızlı yemiştik ki karnımız şişmişti
Eylül:Şimdi üstüne bir soda ne iyi olurdu be.
Ben:Saçmalama Eylül,burası bizim evimiz değil kaçırıldık biz farkında mısın?
Eylül:Evet hatta şu an kollarımız  açık
Kollarıma baktım ve gülümsedim
Ben:Evet ve kaçabiliriz
Eylül:Hıhı
İkimizde ayaklarımızdaki ipleri açtık,oldukça sessiz olmaya çalışıyorduk.Ben yavaşça pencereye doğru yürümeye başladım.Fazlasıyla yüksekti
Ben:Burdan atlarsak ya ölürüz ya da ölürüz.
Eylül:Hahaha! Çok komik!
Ben:Ne yapacağız ya?
Eylül:Bence saçlarımızı aşağıya uzatalım bir prens gelip bizi kurtarsın.
Ben:Hahaha! Dalga geçme ciddiyim.Elimize bir şans geçti bunu mahvetmeyelim!
Eylül:Haklısın ne yapalım biliyor musun?
Ben:Ne?
Eylül:Sen çığlık at ben dolabın arkasına saklanayım kapıyı açtıklarında kafalarına bir şeyle vurayım...
Ben:Ama neyle
Eylül:Off ya plan yaptık malzeme eksik!
Gözlerim bize yemek getirdiklerinde ellerinde olan tepsiye gitti.
Ben:Ben buldum
Deyip gülümsedim
Eylül:Ne buldun?
O kadar heyecanla söylemişti ki hemen söyledim
Ben:Tepsiyle vuracaksın
Eylül:Akıllı arkadaşım benim ya,aynı bana çekmişsin.
Ben:Hıhı
Deyip gülümsedim
Eylül tepsiyi alıp dolabın arkasına geçti bende en güçlü sesimle çığlık attım
Ben:Aaaaaaaaaaaaaaa!!!!Yardım edinnnnnnn!!!!
O anda hızla bize doğru gelen ayak seslerini duymaya başladım.Eğer işe yararsa kaçacaktık burdan,hemen Eylül'ün arkasına geçtim
Burak:Ne oluyor burda!
O anda Eylül sert bir şekilde kafasına tepsiyi geçirdi.Ardından diğeri geldi
Uzay:Ne oluyor lan burda!Burak kardeşim!!
Uzay:Siz nasıl!
Bende bir cesaretle erkekliğine tekme attım ve Eylül ile koşarak aşağıya indim
Burak:Aahh! Ne oluyor lan! Ah kafam!
Uzay:Kızlar kaçtı abi!
Burak:Nasıl kaçtı aahh! Nereye kaçtılar!
Uzay:Aşağıya iniyorlardı.
Burak:Tamam kalk hadi ahh! Kalk!
Uzay:Tamam abi.
Kapıyı hızlıca açıp ormana doğru koşmaya başladım burda bizi asla bulamayacaklardı.
Ben:Hadi hızlı koş!
Eylül:Koşuyorum zaten!
Burak:Gelin lan buraya!
Hasss!!! Bize yaklaşmışlardı.
Ben:Hadi yaklaştılar!
Eylül:Tamam!
Uzay:Kaçmayın lan!
Ben:Hadi Usain Bolt gibi koşmalıyız!
Eylül:Yuh ebenin ağzı
Ben:Ne?
Deyip kahkaha attım.Eylül'de bu dediğime güldü.
Onlardan uzaklaşmıştık yani biraz o anda Eylül'ün ayağı taşa takıldı ve yere düştü.
Ben:İyi misin?
Eylül:İyiyim sadece ayağım kırıldı
Ben:Kalkabilir misin?
Eylül kalkmayı denedi ama tekrar yere düştü.Ayağının acısıyla yüzünü buruşturdu.
Eylül:Ben kalkamayacağım.Sen bensiz devam et.
Deyip hafifçe gülümsedi
O anda birinin sesini duydum
Uzay:Abi buradalar!
Burak:Tamam
Ne yapacaktım Eylül'ü bırakıp gidecek miydim,yoksa kalıp benide alıp götürmelerine izin mi verecektim..
Ayak sesleri iyice yaklaşmıştı
Ben:Olur
Eylül:Hey ben şaka yapmıştım! Sudeeeee!
Arkama baktığımda adının Uzay olduğunu bildiğim çocuk Eylül'ü kucağına almış gidiyordu diğeri benim peşimdeydi.
Ben:Bırak peşimi!
Burak:Asla!
Çok yorulmuştum,ayaklarım beni taşıyamayacak hale gelmişti.İzin versem şu anda yere yığılabilirdim ama ben koşmaya devam ediyordum.
Ben:Lütfen bırak peşimi!
O ise inatla peşimden koşuyordu.Hızlıca koşup bir ağaç topluluğunun arkasına saklandım ve biraz soluklandım.
Burak:Nerdesin!!
Sessizce ayağa kalkıp öbür tarafa koşmaya başladım.Arkama bakmak için döndüğümde onu göremedim.Kurtulmuştum,sesinide duymuyordum.Arkam dönük yürüdüğümde bir el kolumdan tutup beni kenara çekti.Elin sahibine baktığımda onu gördüm.Kaçamamıştım.Üstüme doğru geliyordu bende geri geri gidiyordum
Burak:Benden kurtulabileceğini mi sandın ha!
Hala bana doğru geliyordu sırtımın soğuk zemine değmesiyle içimden bildiğim bütün küfürleri ettim.Bir adımda önümde bitti.Yan taraftan kaçmayı düşündüğümde ellerini iki yanıma koydu ve bana doğru yaklaşmaya başladı.Fazlasıyla yakındık!