" တို႔မ်က္နွာေပါက္ထြက္ေတာ့မယ္..... အဲေလာက္ထိမၾကည့္နဲ႔..... "
တင္ဆက္ျခင္းအပိုင္းကို လက္ေတြ႕သင္ေပးေနတဲ့သူမကို ေစာေစာကတည္းကၾကည့္ေန၍ စေနာက္လိုတဲ့သေဘာနဲ႔ေမးလိုက္ေတာ့ သိသိသာသာနီရဲတက္လာတဲ့မ်က္နွာနွင့္
" ဟို... မဟုတ္... မ... မမကိုၾကည့္တာမဟုတ္..... ဒီ တိုင္း..... "
စကားကိုအထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ျဖင့္ ေတြေဝစဥ္းစားကာေျပာေနေသာ သ်ွားထက္မွဴ းဆိုသူကေလးငယ္ကို ဆူးျပံဳးျပံဳးၾကီးၾကည့္ေနလိုက္၏။ ေတာ္႐ုံျပံဳးခဲေသာ ျပံဳးရင္လည္းစိတ္လိုလက္ရမျပံဳးတတ္ေသာဆူးက အခုထိုကေလးငယ္အျပဳအမူေၾကာင့္ သေဘာတက်ကိုျပံဳးေနမိသည္။ ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းက လြတ္လပ္စြာအျပံဳးတစ္ပြင့္ျဖစ္တည္ေနတာ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားသည္။
" ရပါတယ္..... တို႔စိတ္ထဲမရွိပါဘူး အေရွ႕ကိုပဲအာ႐ုံစိုက္ရေအာင္ "
ထိုသို႔ေျပာျပီး သူမတို႔ေရွ႕မွာကာရံထားတဲ့မွန္၏တစ္ဖက္ျခမ္းမွ အသံလႊင့္တင္ဆက္ေနသူတစ္ဦးကို ထိုကေလးငယ္တင္ဆက္ျခင္းပညာရေအာင္ အာ႐ုံစိုက္ၾကည့္ေစလိုက္၏။
အေနအထိုင္အေျပာအဆို ေလယူေလသိမ္းမွအစ အသံေနအသံထားေတြကိုေလ့လာေစသည္။ ဒါမွသာသူတိုးတက္လာမွာ အဲလိုမွမဟုတ္ရင္ အစီအစဥ္ေရာသူေရာေခ်ာင္ထဲေရာက္သြားလိမ့္မည္။ ေနရာတစ္ခု အလုပ္တစ္ခုမွာ ျပိဳင္ဆိုင္မႈဆိုတာ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ရွိတတ္သည္။ ဒါကလည္းသဘာဝပဲေလ ျဖစ္႐ုိးျဖစ္စဥ္တစ္ခုလို ေခါက္႐ုိးက်ိဳးေနတဲ့လူ႔ေလာကဆိုေတာ့ ေလာဘအတြက္ျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြကလည္း ရွိျမဲရွိေနျပီးသား။ ဒါကိုမွသူခံနိုင္ရည္မရွိရင္ gameမစခင္ outသြားလိမ့္မည္။
" ေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ ! တို႔မ်က္နွာၾကည့္လို႔မင္းမတိုးတက္လာဘူး..... ျပိဳင္ဆိုင္မႈထဲမင္းတိုးဝင္ဖို႔..... "
ေျပာလက္စရပ္ကာ သ်ွားကိုေခါင္းအနည္းငယ္ေစာင္းကာ လက္ပိုက္ၾကည့္လိုက္၏။ ျပီးေတာ့ ေလတိုးသံသာသာအသံေလးျဖင့္
" အဆင္သင့္ျဖစ္ေနမွရမယ္ "
" လူေတြမင္းကိုေျပာၾကလိမ့္မယ္..... တို႔လိုလူကိုစပြန္ဆာရသြားတယ္ဆိုျပီး..... မင္းဘယ္လိုသိမ္းသြင္းလိုက္လဲေမးေငါ့ၾကလိမ့္မယ္..... "
စကားကိုခဏျဖတ္လိုက္ျပန္သည္။
အ့ံၾသရိပ္ေတြျဖတ္ေျပးေနတဲ့ သ်ွားမ်က္နွာကိုအဓိပၸါယ္ရွိစြာၾကည့္ကာ မွန္တစ္ဖက္ျခမ္းကိုျပန္လွည့္သြား၏။
" မင္း႐ုပ္ရည္နဲ႔လား..... မင္းကိုယ္နဲ႔လား..... ဒါမွမဟုတ္ ဒီ့ထက္ယုတ္ည့ံတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔လား..... အေရးၾကီးတာ အဲဒါေတြကိုမင္းလ်စ္လ်ဴ ႐ႈ႕နိုင္ရမယ္..... မင္းဘဝအတြက္ေတြးရင္ အဲလိုတိုက္ခိုက္လာမွာေတြကိုမfeelေနသင့္ဘူး..... ၾကိဳးစားျပလိုက္ မင္းကဘာလဲဆိုတာသိသြားေအာင္..... "
" မမ..... ဘာလို႔ အဲလိုေတြ..... ေျပာ "
တည္ျငိမ္ေနတဲ့မ်က္နွာနဲ႔ ေအးေဆးစြာေျပာေနေသာသူမကို သ်ွားမဝံ့မရဲေလးေမးလိုက္ေတာ့ တခဏမ်ွမ်က္ေမွာင္ကုပ္သြား၏။ ျပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းတည္ျငိမ္တဲ့အသြင္ျပန္ျဖစ္သြားကာ ေလးနက္တဲ့ဟန္ျဖင့္ သ်ွားဘက္ကို သူမတစ္ကိုယ္လံုးလွည့္လာျပီး အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရခက္ေသာအၾကည့္ျဖင့္
" ေနာက္ပိုင္းမင္းသိလာလိမ့္မယ္..... လူတိုင္းကမ်က္နွာဖံုးတပ္ထားတယ္ဆိုတာကို..... အဲလိုၾကံဳလာရင္မင္းတည္ျငိမ္တတ္ဖို႔ေပါ့ "
ထို႔ေန႔က ထိုစကားေတြကိုေျပာသြားေသာ မမstingတစ္ေယာက္ သူ႔ကိုႏႈတ္ပင္မဆက္ပဲအိမ္ျပန္သြားခဲ့သည္။ သူလည္း ထိုေန႔တစ္ေန႔လံုး မမstingရဲ႕စကားေတြကို နားထဲအထပ္ထပ္ၾကားရင္း စိတ္႐ႈပ္ေထြးစြာအိမ္ျပန္လာခဲ့မိသည္။
အိမ္ျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုး အေတြးမ်ားစြာနဲ႔ျဖစ္ေန၏။ ကားကိုပင္ေျဖာင့္ေအာင္မေမာင္းနိုင္ခဲ့။ တိုက္မိလုခင္ျဖစ္တာလည္း အိမ္ျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးေပ။ သူမမွာဘာမ်ားျဖစ္ခဲ့လို႔ ထိုမ်ွတည္ျငိမ္ေနရသနည္း။ မ်က္ဝန္းေတြကလည္း တစ္ခုခုဝမ္းနည္းေနသလိုမ်ိဳး ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ခံစားခ်က္ေတြ ဖြင့္ဟခ်င္ေပမယ္မ်ိဳသိပ္ထားရသလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။
က်ြီ.....
အေရွ႕ကကားကိုမျမင္ပဲဝင္ေဆာင့္မိေတာ့မလိုျဖစ္သြား၏။ ေတာ္ေသးတာက ဘရိတ္အုပ္ျမန္သြား၍သာ မဟုတ္ရင္စကားမ်ားေနရဦးမည္။ ဟူး တစ္ေန႔လံုးဘာျဖစ္ေနတာလဲ ေခါင္းထဲလည္းဒီအေတြးေတြခ်ည္းသာ။
.....................................................
စိတ္ညစ္ျခင္းကိုေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ရာအေကာင္းဆံုးက ျပင္းရွရွနဲ႔မူးယစ္ေစမယ့္ဒီအယ္ကိုေဟာေတြသာရွိသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဟန္ေဆာင္ေကာင္းသူလို႔ထင္ခဲ့တာ တကယ္တမ္းအစျပန္ေဖာ္မိေတာ့ မခံစားနိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ စိတ္ကိုပဲလွည့္စားလို႔ရခဲ့တာျဖစ္မည္။ ရင္ဘတ္ထဲကခုန္ေနတဲ့နွလံုးသားတစ္စံုကေတာ့ တဆစ္ဆစ္နဲ႔နာက်င္လို႔ေနသည္။
ေသာက္ေလ ေသာက္ေလ မမူးနိုင္ပဲပိုနာက်င္လာသလိုပါလား။ ပါးျပင္ကစီးက်ေနတာဘာေတြလဲ မရင္းနွီးခဲ့တာၾကာတဲ့မ်က္ရည္ဆိုတာေတြလား။ ေလပူတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္လိုက္ေတာ့ နာက်င္ျခင္းေတြကေဆးလိပ္ေငြ႕နဲ႔အတူ အေငြ႕ပ်ံသြားခဲ့သည္။ ျဖတ္ထားတာၾကာတဲ့အရာကို သူမျပန္ေသာက္ေနခဲ့မိတာပဲ။
ထိုစဥ္..... ႐ုတ္တရပ္ထျမည္လာတဲ့ဖုန္းေၾကာင့္ ေဆးလိပ္ကိုျပာခြက္ထဲထိုးေခ်လိုက္ျပီး ေခၚဆိုတဲ့နံပါတ္ကိုၾကည့္မိေတာ့ စိမ္းသက္သက္နံပါတ္ျဖစ္ေန၏။ ကိုင္သင့္မကိုင္သင့္စဥ္းစားရင္း လက္ကအလိုလိုအစိမ္းေရာင္ကိုဆြဲမိလ်က္ျဖစ္ေနသည္။
" Hello..... "
တစ္ဖက္မွထြက္ေပၚလာတဲ့အသံေလး.....
ထိုအသံကိုသူမရင္းနွီးေနသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲအရက္သံုးခြက္ဝင္ျပီးပါေစ ဒီအသံကိုေတာ့မွတ္မိေနသည္။
" သ်ွား ထက္ မွဴ း..... "
တစ္လံုးခ်င္းေခၚလိုက္တဲ့အသံကအာေလးလ်ွာေလးနိုင္စြာ ဒါေပမယ့္သူမမမူးေသးပါေလ။
" မမ..... မမအသံတစ္မ်ိဳးေလးပဲ ေနမေကာင္းလို႔လား "
စိတ္ပူစြာေမးလာသံကို သူမျပံဳးလိုက္၏။
သူမလို ေခ်မိုးလြန္းတယ္လို႔ အမ်ားကဆိုၾကတဲ့သူကို ကေလးငယ္ကစိတ္ပူေနေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကအလိုလိုျပံဳးမိလ်က္သား။
" မမ မမေနမေကာင္းေနတာလား..... ဟုတ္လားမမ "
တကယ္ကိုစိတ္ပူေနတဲ့ေလသံမို႔ သူမအသံကိုထိန္းကာျပန္ေျဖဖို႔ျပင္လိုက္၏။
" မဟုတ္ဘူး..... တို႔ေနေကာင္းပါတယ္..... နည္းနည္းေလးေသာက္ေနလို႔..... အင္း မူးေနတာေပါ့ေလ "
အဆီအေငါမတည့္စြာေျပာလိုက္ေသာစကား၌ စိတ္႐ႈပ္ေထြးျခင္းမ်ားလည္းေရာပါလို႔ေနတာကို တစ္ဖက္မွနားေထာင္ေနေသာသ်ွားတစ္ေယာက္သိလိုက္ေလ၏။
" ဟုတ္မမ..... ဒါဆိုၾကာၾကာမေနနဲ႔ေနာ္ ညဘက္ကအႏၲရာယ္မ်ားတယ္ "
သ်ွားရဲ႕စကား၌ ဆူးမ်က္ခံုးတို႔ပင့္သြားရ၏။
" တို႔အျပင္မွာမွန္းဘယ္လိုသိလဲ "
" ရွင္ "
" အဲဒါက မမေသာက္ေနတယ္ဆိုလို႔ မွန္းၾကည့္လိုက္႐ုံပါ "
မွန္းၾကည့္တာဆိုတဲ့အေျဖမွာ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးလြန္႔သြားသည္။ လူေတြကထင္ရာကိုမွန္းတတ္ၾကတာအက်င့္တစ္ခုပဲ။ ကေလးငယ္ရဲ႕မွန္းၾကည့္တာဆိုတဲ့စကားမွာ ဘာရယ္မဟုတ္စိတ္ကေလွာင္ျပံဳးမိသြားသည္။
" မွန္းၾကည့္တာ ?? သိပ္လြယ္ကူတဲ့အသံုးအႏႈန္းပဲ..... "
" ရွင္..... မမဘာကိုေျပာတာလဲရွင့္ သ်ွားစကားမွားသြားလို႔လား..... "
" No..... မင္းမွန္ပါတယ္..... တို႔ကိုအေရးတၾကီးေျပာစရာမရွိရင္ ဖုန္းခ်လို႔ရမလား..... "
စိမ္းသက္သက္စကားနဲ႔ေျပာမိသြားလား ဆူးမသိေတာ့ဘူး။ ခုခ်ိန္မွာစိတ္႐ႈပ္ေနတာပဲသိတယ္။ ကေလးငယ္ကိုအေၾကာင္းမရွိရစ္သလိုျဖစ္သြားလည္း မတတ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ အခုခ်ိန္မွာအတိတ္ကအေၾကာင္းအရာေတြက ႐ူးေလာက္ေအာင္ထိုးနွက္ေနေတာ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုနာက်င္ေစမွာကိုသတိမမူနိုင္ေတာ့ပါ။ ကိုယ္တိုင္ကအရက္ကိုအေဖာ္ျပဳေနရျပီေလ။
ဆူးရဲ႕ခက္ထန္သလိုစကားေတြေၾကာင့္ ကေလးငယ္ဖုန္းခ်သြားခဲ့ေလျပီ။ ဆူးလည္းဘာရယ္မဟုတ္ သူစိတ္ပူတဲ့စကားေတြကိုျပန္ၾကားေတာ့ ဘားေကာင္တာေပၚကကားေသာ့ကိုယူျပီး အိမ္ျပန္ဖို႔ဆိုင္ထဲကထြက္လာမိသည္။ သူမကိုစိတ္ပူေပးတဲ့သူဆိုလို႔ အခုခ်ိန္မွာသူတစ္ေယာက္သာရွိသည္။
ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ေခါင္းနည္းနည္းရွင္းစျပဳေနျပီ။ ထိုေတာ့မွ ခုနကသူ႔ကိုေျပာခဲ့မိတဲ့စကားေတြအတြက္ စိတ္ထဲအားနာသြားရသည္။ သူကေတာ့ စိတ္ပူ၍ေျပာေသာစကားေပမယ့္ သူမရဲ႕စိတ္မၾကည္ခ်ိန္နဲ႔တိုက္ဆိုင္ေနေတာ့ မုန္တိုင္းအဖ်ားခတ္ခံလိုက္ရျပီေလ။
ငါေျပာလိုက္တာလြန္မ်ားသြားလား.....
မသိေတာ့ဘူး အဆိပ္ဆူး..... နင္ဘာလို႔ေလ်ွာက္ေတြးေနရတာလဲ.....
ဒါနင့္ပံုစံမဟုတ္ဘူးေလ.....
" အားးး "
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ေတြးေနတုန္း ေခါင္းထဲထိုးကိုက္လာ၍ လက္မနဲ႔လက္ညိဳးျဖင့္ မ်က္႐ိုးကိုနိွပ္လိုက္ရ၏။ ေသာက္မ်ားသြား၍ထင္ ေခါင္းထဲကမူးေနာက္ေနာက္နဲ႔ ရိပ္တိတ္တိတ္ျဖစ္ေနသည္။ တခဏမ်ွသက္သာေအာင္ေနေနလိုက္ျပီးမွ ျပန္ဖို႔အတြက္ကားစက္ႏိႈးလိုက္သည္။ ေခါင္းကလည္းသိပ္မၾကည္ခ်င္ သူမအတြက္သံုးခြက္ဆိုတာ ေရခ်ိန္လြန္တဲ့ထိေတာ့မဟုတ္ေသးေပမယ့္ ဒီေန႔လိုစိတ္႐ႈပ္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ အေတာ္ေလးမသက္မသာျဖစ္ေစပါသည္။
တစ္ကိုယ္တည္းေနတဲ့သူမအဖို႔ အခုေနအျပန္လမ္းမွာ တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ မ်က္ရည္တစ္စက္က်ေပးမယ့္သူမရွိပါ။ အဲဒီအတြက္ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ဝမ္းနည္းမိေပမယ့္ ရင္ဘတ္ကေနာက္ထပ္ခံစားဖို႔ ခံနိုင္ရည္မရွိေတာ့လို႔ အခ်စ္သစ္ဆိုတာကိုေမ့ပစ္ထားလိုက္သည္။ အခ်စ္ေဟာင္းဆိုတာကိုလည္း တစ္ခါတစ္ေလလြမ္းမိခ်င္လြမ္းမိမယ္ ဒီေန႔လိုပဲအရက္နဲ႔သာေျဖရွင္းလိုက္မည္။ ျပန္လက္ခံဖို႔ေတာ့ အဆိပ္ဆူးရဲ႕ရာဇဝင္မွာထံုးစံမရွိ။
ကားေလးတစ္စီးကေတာ့ အထီးက်န္ဆန္စြာ ဘားဆိုင္ေလးကိုေက်ာခိုင္းထြက္ခြာရင္း အိမ္လို႔မမည္ေသာအိမ္ရွိရာဆီကိုျပန္ေနေလသည္။ ကားေလးထဲမွ မိန္းကေလးမွာလည္း သူမအတြက္စိမ္းသက္ေသာမ်က္ရည္စတို႔ကို လက္ဖမိုးနဲ႔ဖယ္သပ္ရင္း အိမ္ဆိုေသာေနရာကိုတန္းမတ္စြာကားေမာင္းျပန္ေနရင္း.....
ေနာက္တစ္ၾကိမ္ၾကံဳဆံုလာမယ့္အခ်စ္.....
ထိုအရာကႏူးည့ံမလား မုန္တိုင္းထန္ဦးမလားဆိုတာ.....
အဆိပ္ဆူးဆိုတဲ့သူမကို စမ္းသပ္မယ့္ကံၾကမၼာကေစာင့္လို႔ၾကိဳေနေလျပီ။
........................................................
" မမ သ်ွားကိုမုန္းေနတာလား ???..... သ်ွားမမကိုဘာမွားေျပာမိခဲ့တာလို႔လဲ..... "
ဖုန္းေလးကိုၾကည့္ျပီး ထိုစကားကိုသာအထပ္ထပ္ေျပာေနတဲ့ သ်ွားတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းအရင္းရွာမရတဲ့မ်က္ရည္တို႔ကိုသုတ္လ်က္ ထပ္ခါထပ္ခါေျပာေနမိျပန္သည္။
" မမတကယ္ သ်ွားကိုမုန္းေနတာလား..... သ်ွား..... အျပစ္လုပ္မိလို႔လား..... "
ထိုသို႔ေျပာေလ မ်က္ရည္ကပိုလို႔က်ေလျဖစ္ေနသည္။
သ်ွားထက္မွဴ းဆိုတဲ့ လူအနိွမ္ခံရတဲ့ဘဝက အဆိပ္ဆူးဆိုတဲ့သူမေၾကာင့္ တင္ဆက္သူျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာကို သူမကေတာ့သိခဲ့မည္မထင္ပါ။ သူမရဲ႕အားေပးစကားတစ္ခြန္းက စိတ္ဓာတ္ေတြက်ေနခ်ိန္မွာ ခြန္အားတစ္ခုျဖစ္ခဲ့မွန္းေပါ့.....
...........................................................
YOU ARE READING
လေလှိုင်းချစ်သူ ( or ) On Air ( Z + U ) ©
Romanceနာမည်ကြီးရေဒီယိုဌာနရဲ့တင်ဆက်သူဖြစ်တဲ့ အဆိပ်ဆူး..... သွေးအေးသလောက်အလုပ်အပေါ်သစ္စာရှိကာကြိုးစားပြီး တခြားသောဌာနတွေကကမ်းလှမ်းတာကိုတောင်ငြင်းပယ်ခဲ့သူ နာမည်မကြီးသေးတဲ့တက်သစ်စအဆိုမလေးသျှားထက်မှူးတစ်ယောက် သူမဝါသနာပါတဲ့အသံလွှင့်ခြင်းအလုပ်ကို နာမည်ကြီးရေဒီယိ...
