ျခံေရွ႕ထိျပန္လိုက္ပို႔တဲ့မမကို သ်ွားတစ္လမ္းလံုးမ်က္ေစာင္းေတြထိုးလာျပီးေလျပီ။ ဒါေတာင္ ဘယ္လိုမတည္ျငိမ္ေနမွန္းမသိတဲ့ ျပံဳးမလိုရယ္မလိုမ်က္နွာေပးေၾကာင့္ စိတ္တိုစြာမ်က္နွာလႊဲထားေလေတာ့ နားၾကက္သီးထေအာင္ေျပာလိုက္တဲ့စကားက တကယ္ကိုအ့ံၾသစရာ။
" ေယာကၡမေလာင္းၾကီးကိုဝင္ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လိုက္တာ "
" သမီးလိုခ်င္ အေမ့ဆီမ်က္နွာလုပ္တဲ့...... ဘယ္သူေျပာလဲမစဥ္းစားေနနဲ႔ အခ်စ္ကစကားေျပာသင္ေပးသြားတာ "
ဘာမွေတာင္ျပန္မေမးမိပါပဲနဲ႔ ၾကက္သီးထစရာေတြေျပာေနလိုက္တာ..... တကယ္ေကာ မမဟုတ္ပါတယ္ေနာ္။ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲကလို လူစားလဲသြားတာမ်ားလား။ မဟုတ္လည္း အခ်ိန္ေတြေနရာေတြေျပာင္းကုန္တာလား။ အခုလည္းၾကည့္ မ်က္နွာၾကီးက မိႈေတြမ်ွစ္ေတြရတဲ့႐ုပ္နဲ႔ လူကိုၾကည့္ေနတာလည္း နွာဗူးၾကီးက်လို႔။
" မ ျပန္ေတာ့ေလ ေမေမေတြ႕သြားရင္မေကာင္းဘူး "
မတဲ့လား အေခၚအေဝၚေလးက
ဘယ္လိုေတြေတာင္ေျခြေနတာလဲ ကေလးငယ္......
" ဘာလို႔လဲ ေယာကၡမေလာင္းက ဒီလိုေတြသေဘာမတူလို႔လား "
" ရတယ္ ကိစၥမရွိဘူး တို႔မင္းကိုပုခံုးေပၚထမ္းျပီးေခၚေျပးမွာ "
" ေလတိုက္ရင္လဲမယ့္ ကလန္ကလားအရပ္ကမ်ား "
တမင္ၾကားေအာင္ေျပာလိုက္ျခင္းမဟုတ္ေသာ သ်ွားရဲ႕ထိုစကားကို ဆူးကၾကားျဖစ္ေအာင္ၾကားသြားေလသည္။
" တို႔ေလတိုက္ရင္လဲလားမလဲလားစမ္းမလား ကေလး ေလး~~ အား..... "
" ပုခံုးေပၚအစမ္းခ်ီျပမယ္ေျပာမလို႔ေလ ဘာလို႔တက္နင္းသြားရတာလဲ "
မ်က္နွာေလး႐ႈံ႕ကာ႐ႈံ႕ကာလုပ္ျပျပီး သ်ွားတက္နင္းလိုက္တဲ့ေျခေထာက္ကို တကုန္းကုန္းလုပ္ကာငံု႔ကိုင္ေလသည္။ ဒီလိုက်ေတာ့လည္း သ်ွားလုပ္ရပ္ကလြန္သြားေလမလားပဲ။ မသိဘူး ခ်စ္တာေတာ့ခ်စ္တာပဲ ဒီလိုမ်က္နွာပိုးမေသတာေတာ့ အေတာ္စိတ္ဆိုးတယ္ ဂ႐ုမစိုက္ပဲေနျပမွေတာ္ကာက်မွာ။
" မ မအရမ္းနာသြားလားဟင္ တမင္နာေစခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး "
" အေတာ္နာသြားလား ျဖည္းျဖည္းေလးပဲဖိလိုက္တာပါမရယ္ နာမွာစိုးလို႔ဟာကို "
ဆူးကိုစိတ္ပူကာ ေျမၾကီးေပၚေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးထိုင္ျပီး ေျခေထာက္ကိုငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့သ်ွားတစ္ေယာက္ အေပၚကေနငါးခူျပံဳးမဟုတ္တဲ့ ငါးရံ႕ျပံဳးျပံဳးေနတာကို မသိေရးခ်မသိေလရဲ႕။ တကယ္ၾကီးနာေနတယ္ထင္ျပီး ဝတ္ထားတဲ့႐ႈးဖိနပ္ကိုဆြဲခြ်တ္မတက္လုပ္ေနေလသည္။
" အေတာ္နာသြားတယ္ ကေလး "
" အဲဒါ ေစာေစာအေျဖမေပးရေသးတာကိုေပးရင္ နာတာသက္သာမယ္လို႔ထင္ေကာင္းရဲ႕ "
ပီျပင္လိုက္တဲ့သနားစရာအသံေလး အဆိပ္ဆူးတို႔အကယ္ဒမီရေလာက္တယ္။ ဒီလိုမတည္မၾကည္ေနခဲ့ဖူးတာ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္နွစ္ေက်ာ္ကလြဲရင္ ဒါေနာက္တစ္ၾကိမ္မတည္ၾကည္ျခင္း။ အလုပ္ကလူေတြေရွ႕မွာ အေခ်တလိုင္းေနခဲ့သေလာက္ အခုသ်ွားကိုစေနတဲ့ဆူးကိုယ္ဆူးေတာင္ အျမင္ကပ္လို႔ျပန္႐ိုက္ခ်င္ေနမိျပီ။
" အယ္ ကေလးဘာျဖစ္ ? ကေလးငယ္ "
ဆူးေျပာလိုက္တဲ့စကားေလးကို ႏႈတ္ခမ္းၾကီးဆူမ်က္ေစာင္းေတြထိုးျပီး ျခံတံခါးဖြင့္ဝင္သြားေလတဲ့ကေလးငယ္ကို အေတြးထဲေမ်ာေကာင္းလို႔ တားလိုက္ခ်ိန္ေတာင္မမီလိုက္။ အေျဖစကားေလးသူ႔ႏႈတ္ဖ်ားကၾကားခ်င္လြန္းလို႔ မၾကီးမငယ္စလိုက္မိကာမွ စိတ္အေကာက္ေတာင္ခံလိုက္ရေသး။
သို႔ေသာ္ ဆူးႏႈတ္ခမ္းထက္ အျပံဳးတစ္ပြင့္တြဲခိုသြားေလသည္။ ကေလးငယ္လည္း လူၾကီးေလးလိုပံုစံဖမ္းျပီးစိတ္ေကာက္တတ္သားပဲ။ ဆူးရဲ႕မတည္ျငိမ္ျခင္းေၾကာင့္ စိတ္ေကာက္ကာအိမ္ထဲဝင္သြားတဲ့ကေလးငယ္ကို ကားထဲမဝင္ပဲျခံေရွ႕ကေနရပ္ၾကည့္မိဆဲ။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာတဲ့ထိ ကားထဲဝင္ထိုင္ကာအိမ္ဘက္ဆီေငးေနခိုက္ ကေလးငယ္ရဲ႕အခန္းျဖစ္မယ္လို႔ထင္ရတဲ့ ထိုအခန္းျပတင္းမွန္ကေန မီးေတြလင္းလာတာကိုျမင္လိုက္ရသည္။ အခန္းမီးလင္းလင္းခ်င္းပဲ ျပတင္းေပါက္နားကိုယ္ေယာင္ျပသူေလးေၾကာင့္ ကေလးငယ္ရဲ႕အခန္းမွန္းပိုလို႔ေသခ်ာသြားသည္။
" ေကာင္းေသာညပါကေလးငယ္ "
ကားေလးျခံေရွ႕ကထြက္သြားတာကို အေပၚထပ္အခန္းေလးကေနခိုးၾကည့္သူမွာလည္း စိတ္ခ်င္းဆက္ထားၾကသည့္အလား ထိုစကားတစ္ခြန္းသာေျပာလိုက္ျပန္၏။
" ေကာင္းေသာညပါ မ "
.........................................................
တစ္ကိုယ္တည္းသမားမို႔ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေလးဆီေတာ္႐ုံေစာမျပန္ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေန႔ကေတာ့အရင္ေန႔ေတြနဲ႔မတူေသာေၾကာင့္ ဘယ္မွမသြားေတာ့မဝင္ေနေတာ့ပဲ ပံုမွန္ထက္ေစာစီးစြာျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ မ်က္နွာမွာလည္းအျပံဳးေတြကဖံုးဖိလို႔မရေနေပ။
" ဆူး..... "
ဓာတ္ေလွကားထဲကထြက္လာျပီး လက္ကိုင္အိတ္လိုနုရြတာေတြမကိုင္တတ္ေတာ့ ကားေသာ့ကိုေဘာင္းဘီအိတ္ထဲသာထည့္လိုက္၏။ ထိုသို႔ေလ်ွာက္လာရင္းမွ သူ႔အခန္းေရွ႕မေရာက္တေရာက္မွာ ဘယ္ကတည္းကေစာင့္ေနမွန္းမသိတဲ့လူတစ္ေယာက္က ဆူးေရွ႕ကနံရံကိုမွီျပီးအသံျပဳေလသည္။
" မင္းဘာလာလုပ္တာလဲ ! ေျပာေတာ့မာနနဲ႔ဆို မင္းထာဝရႏႈတ္ဆက္မွာဘယ္ေတာ့လဲ..... "
ေသြးေအးေအးဆူးအျပဳအမူေတြက သူမအတြက္ရက္စက္ရာက်ေကာင္းက်လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဆူးတို႔ကျပီးျပီးသားဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္က ေက်ာခိုင္းထားနွင့္တဲ့ဇာတ္ေကာင္ေတြ။ တကယ္ဆိုဆူးတို႔လို႔ေတာင္ မသံုးႏႈန္းသင့္ဘူးမလား။ ျပီးျပတ္ျပီးသားကိစၥကိုသာ အစကေနအေကာင္းပကတိျပန္ဆက္လို႔ရေနမယ္ဆို ကမာၻေပၚမွာထုတ္ကုန္အသစ္ေတြေပၚမလာေတာ့ဘူး။ အေဟာင္းကိုျငီးေငြ႕တာထက္ ပ်က္စီးျပီးသားအရာကိုနွစ္ခါျပန္မၾကည့္ခ်င္လို႔ပဲ။
ေခတ္တမီဆိုတာ ဆူးနွလံုးသားကိုတစစီကြဲေၾကေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ အဓိကတရားခံ။ မခ်စ္ဖူးလို႔ေတာ့မဟုတ္ခဲ့ဘူး အခ်စ္လြန္ျပီးအေရြးမွားခဲ့လို႔ ဆူးရဲ႕စံုလံုးကန္း႐ူးမိုက္မႈေၾကာင့္ အလုပ္မွာမာနေတြသိကၡာေတြထိခဲ့ရသည္။ လူတိုင္းေမာ္မၾကည့္ရဲေလာက္ေအာင္ ဆူးမာနေတြကိုအစကေနျပန္ပ်ိဳးထားရတယ္ တကယ္ဆိုဆူးမာနပ်ိဳးခင္းကအခုမွရွင္သန္ပြင့္လန္းစျပဳတုန္းေလ။ ဒါကိုဘာလို႔နင္းေျခဖို႔ ေခတ္တမီဘက္ကၾကိဳးစားခ်င္ေနရတာလဲ။ ဆူးကအဲေလာက္ထိ သူမအတြက္အလြယ္ကစားလို႔ရေနတဲ့ အ႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို႔ထင္မွတ္ေနတာလား။
အၾကည့္ခ်င္းနဲ႔သာၾကည့္ေနကာ ဘာအသံမွဆက္မထြက္လာေသာဆူးကို မ်က္ဝန္းအၾကည့္လႊဲျပီးျပံဳးလိုက္ေသာ ေခတ္တမီ။
" ဘယ္ေလာက္မုန္းမုန္း အရင္တုန္းကသူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္ေတာင္ ဆူးမွာမက်န္ေတာ့တာလား "
" အဲေလာက္ဆိုးလိုက္မိလို႔လား ? ဆိုးမိလည္းဆိုးမွာေပါ့ေလ ေခတ္ဆိုတာယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးသြပ္ေနသူပဲ "
ထိုစကားေတြေၾကာင့္ တစ္ခ်ိန္ကအတိတ္ကိုသတိရမိသြားခဲ့သည္။ လြန္ခဲ့ေသာသံုးနွစ္ ဆူးတို႔လမ္းမခြဲခင္တစ္နွစ္အလိုမွာေပါ့။
" ငါအဲေလာက္ဆိုးမိလား ဆူး ? ဒယ္ဒီကဘာလို႔ အရာရာကိုအျပစ္ျမင္ေနရတာလဲ..... အဲဒါေၾကာင့္ ေမေမေသရတာ သူ႔အတၱသူျဖစ္ခ်င္တာေတြေၾကာင့္ ေမေမေနမေကာင္းေတာင္မသိခဲ့တာ "
" ဒါေတာင္ သူကေျပာလိုက္ေသးတယ္ ငါကိုကအရာရာကိုအလိုမက်ေနတာတဲ့ လူေတြကလည္းငါ့ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္က အ႐ူးတစ္ေယာက္သာသာ အင္းေလ ငါကတကယ္လည္း ယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးေနတာပဲ "
ပထမဆံုးအရက္စေသာက္ခဲ့တာ ထိုအခ်ိန္ကျဖစ္လိမ့္မည္။ အရက္ေတြသာတစ္ခြက္ျပီးတစ္ခြက္ေသာက္ေနတာ တကယ္ကိုေသာက္ဖူးေနက်အတိုင္း။ ဆူးကေတာ့ ထိုအခ်ိန္ကႏႈတ္ဆိတ္ျပီးသာေနလိုက္သည္။ ခ်စ္ေနခဲ့တုန္းကဆိုေတာ့ ဆိုးလည္းသည္းခံခဲ့ခ်ိန္ေတြေပါ့။
" ဆူး ငါေလေျပာခ်င္တာရွိခဲ့တယ္ နင့္ကိုေျပာခ်င္တာေပါ့ "
" အဲဒါကေလ ငါဘယ္ကစေျပာရမလဲ ခ်စ္တယ္ကစေျပာသင့္သလား "
အစီအစဥ္မက်ေခတ္တမီဘက္ကစဖြင့္ေျပာခဲ့တဲ့ ထိုခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားက မူးျပီးေျပာခဲ့လို႔လားမသိဘူး ေပါ့ပ်က္ပ်က္နိုင္သြားခဲ့သည္။ တစ္နွစ္ဆိုေသာအခ်ိန္ေလးမွာ တျဖည္းျဖည္းသူမဘက္ကေျခလွမ္းေတြစပ်က္ခဲ့တာ ဆူးသတိထားမိခဲ့လ်က္နွင့္ မ်က္လံုးေတြကန္းေနခဲ့တာေပါ့။ အခုေတာ့ ျပဇာတ္ေလးကအလြမ္းနဲ႔သိမ္းသြားျပီေလ။ နဂိုကတည္းက အစဆိုတာမရွိခဲ့သင့္တဲ့ အဆံုးသတ္မေကာင္းတဲ့ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္။
" ဟုတ္တယ္ ေခတ္တမီ မင္း႐ူးသြပ္ေနတာ လံုးဝၾကီးကို႐ူးေနျပီ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးျပီးအခ်စ္ခံခ်င္ေနတာ "
တစ္လံုးခ်င္းေျပာလိုက္ေသာစကားကို ေလွာင္ရယ္စရာလို႔မ်ားသေဘာထားေနသလား။ ဆံပင္ေတြကိုေဘးတိုက္ေလးလက္နဲ႔သပ္တင္ျပီး မ်က္လံုးေတြကအျဖဴ ေရာင္တိုက္နံရံဘက္ကိုေငးရင္း ေလွာင္စရာတစ္ခုကိုၾကားလို႔ရယ္သလိုရယ္ေနေလသည္။
" ငါအဲဒါေတြမုန္းတာ ေခတ္တမီ "
" မင္းကေနာက္ဆံုးခ်ိန္ထိလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ျပီး တစ္ဖက္လူအေပၚကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္တဲ့ မာနမရွိတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲ "
" စကားေတြကထိရွလိုက္တာဟာ ငါကလာႏႈတ္ဆက္႐ုံေလးကို "
" ငါ့မ်က္နွာမျမင္ခ်င္လည္းမျမင္ေစရပါဘူး ဘာလို႔ထာဝရဘယ္ေတာ့လဲလို႔ေမးရက္တာလဲ ဆူး "
" မသိရင္ ငါကခုပဲေသေပးရေတာ့မလို ဟားဟား "
ေျပာခ်င္ရာကိုေျပာကာ တစ္ဖက္ကိုမ်က္နွာလႊဲျပီးရယ္ေနေလရဲ႕။ ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ဘာအသံမွမထြက္ပဲေက်ာေပးထားေလသည္။
" ဆူး..... မသြားခင္ငါတစ္ခုဆရာလုပ္ခ်င္တယ္ "
" နင့္မိဘေတြကို ငါ့ကိုစိတ္ကုန္စိတ္ပ်က္ျပီးမုန္းသလိုမမုန္းလိုက္ပါနဲ႔ တစ္ခ်ိန္က်ငါ့လိုေနာင္တရမွာစိုးတယ္ စာခ်ဳပ္ျပီးသြားရင္ ခဏပဲျဖစ္ျဖစ္သြားေတြ႕လိုက္ပါ "
ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေသာေခတ္တမီစကား၌ အဆိပ္ဆူးေတြေဝသြားရသည္။ သူမပါးစပ္ကထြက္သမ်ွထဲ အခုတစ္ခါပဲလူသားဆန္ဖူးသည္ဆိုေတာ့ မယံုနိုင္သလိုဆူးျပန္ၾကည့္မိတာမွားသလား။
ေခတ္တမီကေတာ့ ေျပာခ်င္ရာေျပာလို႔ဝသြားပံုနဲ႔ ဆူးပုခံုးေပၚလက္တင္ျပီး ေဘးခ်င္းယွဥ္ရပ္ရင္း
" ထာဝရျဖစ္မလားပဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါႏႈတ္ဆက္ခဲ့တယ္ ဆူး "
" အိမ္ထဲေခၚျပီး ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္ေတာင္ မသထွာဘူးဟာ..... "
ေအာ္ေျပာစေနာက္သြားကာ သူမမဟုတ္သလိုဓာတ္ေလွကားထဲဝင္သြားေတာ့ ဆူးျပန္လွည့္ၾကည့္မိလ်က္သား။ နွလံုးသားကမခ်စ္ေတာ့ေပမယ့္ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သူမရဲ႕ထူးထူးဆန္းဆန္းစကားေတြကို ဆူးစိတ္ပူမိေလသည္။ ဓာတ္ေလွကားတံခါးမပိတ္ခင္ထိ သူမျပံဳးျပေနသည္ဆိုေတာ့လည္း ဆူးျပန္ျပံဳးျပရင္း တံခါးပိတ္သြားသည္အထိရပ္ေနမိ၏။
........................................................
YOU ARE READING
လေလှိုင်းချစ်သူ ( or ) On Air ( Z + U ) ©
Romanceနာမည်ကြီးရေဒီယိုဌာနရဲ့တင်ဆက်သူဖြစ်တဲ့ အဆိပ်ဆူး..... သွေးအေးသလောက်အလုပ်အပေါ်သစ္စာရှိကာကြိုးစားပြီး တခြားသောဌာနတွေကကမ်းလှမ်းတာကိုတောင်ငြင်းပယ်ခဲ့သူ နာမည်မကြီးသေးတဲ့တက်သစ်စအဆိုမလေးသျှားထက်မှူးတစ်ယောက် သူမဝါသနာပါတဲ့အသံလွှင့်ခြင်းအလုပ်ကို နာမည်ကြီးရေဒီယိ...
