ကိုယ္ပိုင္နားေနခန္းထဲ၌ ဆိုဖာလက္တင္ေနရာကို တံေတာင္နွင့္ေထာက္ရင္း ထိုလက္ျဖင့္ပင္နားထင္ကိုဖိကာ ေခါင္းေတြ႐ႈပ္ေနရေသာသူမ။ တိုက္ဆိုင္စြာျပန္ေတြ႕မယ္မထင္သူကို မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ေတြ႕လိုက္ျပီးကတည္းက အလုပ္မွာအာ႐ုံမနွစ္နိုင္ေအာင္ရွိေနသည္။
ရွစ္နာရီသတင္းတင္ဆက္ခ်ိန္မွာလည္း အမွားမျဖစ္ဖူးတဲ့သူမမွာ စာေတြအလြဲလြဲအမွားမွားဖတ္ကာ တလြဲေတြေၾကညာမိကုန္သည္။ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေတာင္အမွားမလုပ္ဖူးခဲ့တာ အလုပ္စဝင္ကတည္းက အခုက်မွဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနမွန္းကို ကိုယ့္ကိုကိုယ္နားမလည္နိုင္ေတာ့။
" ..... "
စိတ္ပ်က္စြာေတြးရင္း ေနာက္တင္ဆက္ရမယ့္သတင္းခ်ိန္မေရာက္ခင္ အခ်ိန္ရခိုက္ေလးစိတ္ကိုအနားေပးေနတုန္းမွာ စားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ဖုန္းကျမည္၍လာေတာ့ လွမ္းယူကာၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္ကအဆက္ေဟာင္းတစ္ေယာက္မို႔ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြထပ္ေပးသလိုျဖစ္မွာစိုး၍ ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္ေလသည္။ သူမူးလာေနတိုင္းဆက္ေလ့ရွိတာ သူမအလြတ္ရေနျပီေလ။ အခုသူဆက္လိုက္တာလည္း တစ္ေနရာရာမွာေမွာက္လို႔ေနမွာေပါ့။
" က်စ္ ! ထပ္ျပီးေတာ့လား "
ထပ္ျမည္လာျပန္တဲ့ထိုနံပါတ္ေၾကာင့္ က်စ္တစ္ခ်က္သပ္ရင္း ဖုန္းပါစက္ပိတ္ပစ္လိုက္၏။ ေစာေစာေလးကပဲစိတ္႐ႈပ္စရာၾကံဳထားရတဲ့အထဲမွာ ဒီေန႔က်မွဘာလို႔ဖုန္းေတြဆက္ေခၚေနရတာလဲ။ သူမဘက္ကရက္ရက္စက္စက္ထားခဲ့ျပီးေတာင္ ဘာလို႔သံေယာဇဥ္တြယ္ေနရတာလဲလို႔ သူမေတြးလိုက္မိေတာ့ ေဖ်ာ့ေတာ့စြာျပံဳးမိျပီးဆက္ေတြးမိတာက သူမလည္းထိုအတိုင္းပဲမဟုတ္လား။
" လင္းထက္ဦး..... ရွင္လည္း ေခတ္လိုပဲ႐ူးမိုက္ေနတုန္းကိုး "
သေဘာတက်ေျပာလိုက္ျပီး ေခါင္းကိုေနာက္လွန္ကာဆိုဖာမွာမီွလိုက္ေသာ ေခတ္တမီ။
ပင္ပန္းထားတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ မ်က္႐ိုးေတြဖိေပးေနမိသည္။ ေန႔လယ္ကတည္းက အရာရာအဆင္မေျပမႈေတြက ညေရာက္တဲ့ထိမဆံုးနိုင္ေသးပါလား။ ေန႔လယ္ဆိုလို႔ ဆူးနဲ႔စကားမ်ားျပီးကတည္းက ဟိုအစီအစဥ္ကိုPDျပန္ေျပာင္းေပးဖို႔ ဌာနမွဴ းကိုခုထိမေျပာရေသးတာကို ခုမွသတိရမိေတာ့သည္။
ေလးလံတဲ့စိတ္ကိုအသာေနာက္ထားကာ ကိုယ္ကိုျပန္တည့္မတ္ျပီး စားပြဲေပၚမွဖုန္းကိုလွမ္းယူကာ powerျပန္onလိုက္ရေလသည္။ logoေလးတက္ေနတာကို ေခတၱေစာင့္ဆိုင္းျပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုဌာနမွဴ းနံပါတ္ကိုဆက္ေခၚလိုက္၏။ ဌာနမွဴ းဒီခ်ိန္ဆို ေလယာဥ္ေပၚမေရာက္ေလာက္ေသးပါဘူးေနာ္။ ေဖေဖခိုင္းထားတဲ့stationအတြက္ နိုင္ငံျခားသားပညာရွင္ေတြငွားရမ္းရန္အလို႔ငွာ့ ဌာနမွဴ းျပည္ပသို႔ထြက္ရမည့္ကိစၥကိုေမ့ေနမိတာ။
" က်စ္ ! ဖုန္းမကိုင္ပါလား..... "
ဖုန္းမကိုင္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္စြာေရရြတ္လိုက္ရင္း mailတစ္ေစာင္႐ုိက္ပို႔ထားလိုက္ေလသည္။ ဆူးကခုခ်ိန္ထိသူမအေပၚသက္ေရာက္ေနဆဲပင္။ ဆူးရဲ႕ႏႈတ္ထြက္စကားတစ္ခြန္း အမိန္႔တစ္ခုကို မလုပ္ေပးပဲမေနတတ္ေသးေပ။ ထိုမ်ွလႊမ္းမိုးနိုင္တဲ့ဆူးကို ေခတ္႐ူးမိုက္ျပီးထားခဲ့မိတာ ေခတ္အမွားသက္သက္သာ။
ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမႈရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာတရားေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ဘယ္သူကဘယ္သူ႔ကိုေသြးေအးေအးထားခဲ့တာလဲ အေျဖကရွင္းေနျပီးသားပင္။ ထိုထားခဲ့နိုင္သူက ေခတ္တမီဆိုတဲ့ သူမတစ္ေယာက္သာရွိသည္။ ထိုခ်ိန္ကဆူးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြ မာနတရားေတြေျမခေပးခဲ့တာကို အတၱေတြဖံုးျပီးမျမင္နိုင္ခဲ့ဘူးေလ။ ေနာင္တဆိုတာေနာင္မွတမိတဲ့အရာတစ္ခုပဲ။ သူမေနာင္တနဲ႔ရွင္သန္တတ္ဖို႔ အခုကတည္းကက်င့္သားရေအာင္ၾကိဳးစားရမည္ေလ။
" ငါ႐ူးေနတာပဲ "
ဆူးအေၾကာင္းေတြးေနရင္းမွ ခါတိုင္းဆိုမ်က္ရည္က်တတ္သူက မ်က္ရည္မက်ပဲနဲ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္မ်က္နွာကိုျမင္ေယာင္သြားကာ ကိစၥတစ္ခုကိုလည္းေရာေယာင္ကာျမင္ျပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုကိုင္မိလိုက္သျဖင့္ ေခါင္းကိုသာသြင္သြင္ခါျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္သလိုေျပာလိုက္မိသည္။
........................................................
ေက်ာပိုးအိတ္ေလးလြယ္ျပီး အလုပ္ေတြျပီး၍သြားေသာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ဖို႔ကိုေျခလွမ္းေတြဦးတည္ေနေသာသ်ွား။ ေက်ာပိုးအိတ္ေလးကိုျပင္လြယ္ကာ နာရီကိုတစ္ခ်က္ငံု႔ၾကည့္ေတာ့ ရွစ္နာရီခြဲေက်ာ္လို႔ လက္တံေလးကိုကိုးနာရီကိုဦးတည္ေနသည္။
မမ ဒီေန႔ညေရာက္မလာေတာ့ သ်ွားပဲအလုပ္ေတြျပီးခ်ိန္ထိေနလိုက္ရသည္။ သံုးနွစ္ျပည့္အထူးအစီအစဥ္အတြက္ပါ တစ္ခါတည္းစီစဥ္ေနရေသာေၾကာင့္လည္းပါမည္။ ေနာက္သံုးရက္မွာလုပ္မယ့္ညစာစားပြဲကိုေတာ့ သ်ွားမသြားဖို႔စဥ္းစားထားသည္။ ထို႔ေန႔ကသ်ွားသီခ်င္းေခြမိတ္ဆက္ပြဲရွိေနသည္မဟုတ္လား။ အခ်ိန္မွီဖို႔မျဖစ္နိုင္ေလာက္ေတာ့ ညစာစားပြဲကိုမတက္ပဲေနတာေကာင္းလိမ့္မည္။
" အာ့ "
ထိုစဥ္ အေတြးမ်ားစြာနွင့္ေလ်ွာက္ေနေသာသ်ွားလက္ကို တစ္စံုတစ္ေယာက္လွမ္းဆြဲေသာေၾကာင့္ ကိုယ္ေလးကထိုဆြဲလိုက္သူနွင့္မ်က္နွာခ်င္းဆံုသြားရသည္။ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာသ်ွားနွင့္ ငံု႔လို႔ေနေသာမ်က္နွာတို႔ဟာ အနီးကပ္ဆံုးအေနအထားျဖင့္ တစ္ေယာက္ထြက္သက္ကို တစ္ေယာက္သိေနသည့္အထိ အလြန္တရာနီးလို႔ေနေလ၏။
" မ မ..... "
ရင္ထဲကသံစံုတီးဝိုင္းေၾကာင့္ စကားပင္ေျဖာင့္ေအာင္မေျပာနိုင္ေလေတာ့။ နီရဲေနေသာမ်က္နွာမွာလည္း ဂ်ဴ လိုင္ထက္ပိုဆိုးေနမွာေသခ်ာသည္။ ဘာမွမေျပာဘဲၾကည့္ပဲၾကည့္ေနတာက ပိုလို႔အေနရခက္ေစသလို အနီးကပ္ျမင္လိုက္ရတဲ့မမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးေၾကာင့္လည္း ရင္ဘတ္ထဲမွအေကာင္ကခုန္ထြက္လာေတာ့မည္။
ဆူး ထိုကေလးမေလးမ်က္နွာကို ျမတ္နိုးစြာေငးၾကည့္ရင္း က်န္ရွိတဲ့အခ်ိန္မွာဖြင့္ဟဝန္ခံသြားခ်င္သည္။ စိတ္႐ူးေပါက္ျပီးထလုပ္တာေတာ့မဟုတ္ ေနာက္ဆုတ္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္းနဲ႔ ေရွ႕တိုးမွန္းမသိတိုးလာမိ႐ုံပါ။ ဘယ္ေတာ့မွေရွာင္ေျပးလို႔မရခဲ့တာ အခ်စ္ဆိုတဲ့စကားေလးနွစ္လံုးပဲမဟုတ္လား။ ခဲမွန္ဖူးလည္းအမွတ္မရွိေသးတာအခက္သား။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေရွာင္ေျပးဖို႔မၾကိဳးစားေနေတာ့ပဲ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ခဲမွန္ပါေစ ဒီခ်စ္ျခင္းနယ္ေျမထဲေနာက္တစ္ၾကိမ္ေျခခ်မိခဲ့ျပန္သည္။
" ခ်စ္တယ္..... "
အစမရွိအဆံုးမရွိနဲ႔ ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္နိုင္ေနမွာက်ိန္းေသသည္။ ကဗ်ာေတြစာေတြနဲ႔ဖြဲ႕ႏြဲ႕မေနေတာ့ဘူး ကေလးငယ္။ အ႐ုိးရွင္းဆံုးနွင့္ ဘယ္ေတာ့မွေဟာင္းႏြမ္းသြားျခင္းမရွိတဲ့ ထိုစကားလံုးနွစ္လံုးကို နွလံုးသားစည္းခ်က္အတိုင္းသာ ဖြင့္ဟဝန္ခံပါရေစ။
" မ..... ခု ဘာေတြ "
အ့ံၾသသြားတဲ့ကေလးငယ္မ်က္နွာက ပန္းဆီေရာင္နွင္းဆီခင္းၾကီးအလား။ ရွက္ေသြးျဖာေနပံုေလးက တကယ္ကိုအသည္းယားစရာပင္။ ပထမဆံုးအနမ္းမဟုတ္ေပမယ့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဘဝတစ္သက္တာအနမ္းျဖစ္ ျမတ္နိုးစြာနမ္းလိုက္ေလသည္။
" ခ်စ္တယ္ ကေလးငယ္ "
" ဘယ္အခ်ိန္ကမွန္းမသိပဲ တိတ္တိတ္ေလးရင္ထဲဝင္ေရာက္ေနတဲ့ သ်ွားထက္မွဴ းဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကို တို႔ျမတ္နိုးေနပါတယ္ "
ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ကုန္တာလဲ သ်ွားတျခားuniverseပဲေရာက္သြားေလသလား။ အဲဒီေနရာက အရမ္း႐ုိတတ္တဲ့ကိုယ္ပြားမမနဲ႔မ်ား သြားဆံုေနမိတာလား။ ရင္ခုန္ျပီးရင္းရင္ခုန္ေအာင္လို႔ လူကိုအၾကည့္စူးစူးနဲ႔အသက္ငင္ေအာင္လုပ္ျပီး အနမ္းနဲ႔အေသသတ္ေနတာမလံုေလာက္လို႔ စကားခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ျမဳပ္ေပးေနတာလား မမ။
" က ကေလးငယ္ တစ္ခုခုျပန္ေျဖဦးေလ "
ဟုတ္တယ္ လူကဝန္ထမ္းေတြျဖတ္သြားျဖတ္လာလုပ္ေနတဲ့ တကယ့္ေနရာေကာင္းstationဝင္ေပါက္ကို ခ်စ္ခြင့္ပန္ေနတာေလ။ မာနခဲအပ်ိဳၾကီးဂုဏ္သိကၡာကိုေတာ့ ငဲ့ကြက္ျပီးအေျဖျပန္ေပးသင့္ပါတယ္။ မ်က္ဝန္းေတြမွာခ်စ္ေနပါတယ္လို႔ တစ္ခ်ိန္လံုးနီးပါးေဖာ္ျပေနျပီးေတာ့ ခုဆူးခ်စ္ခြင့္ပန္ေတာ့မွ ေၾကာင္ေၾကာင္ေလးလုပ္ေနရသလား။
" ရွင္..... "
" မ မမကအတည္ေျပာေနတာလားဟင္ "
မမဖြင့္ေျပာတယ္ဆိုတာမယံုနိုင္ေသးသလိုမို႔ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ေသခ်ာေအာင္ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘယ္လိုထင္လို႔လဲဆိုတဲ့မ်က္နွာေပးနွင့္ၾကည့္ေနသည္မွာ တကယ္ကိုအသည္းထဲနွလံုးထဲကလိကလိျဖစ္ရပါသည္။
" မမမွာ မေခတ္တမီရွိေသးတယ္ေလ "
ထိုသို႔ေမးလိုက္ေတာ့ ျပံဳးေနတဲ့မ်က္နွာမွာအနည္းငယ္ညိွဳးလို႔သြားေလသည္။ အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ မမဆီကခ်စ္တယ္လို႔ဖြင့္ေျပာခံရတာကိုမယံုရဲေနဘူး။ မေခတ္တမီေနရာမွာအစားထိုးခံရမွာေၾကာက္သည္။ မမတို႔ခ်စ္ျခင္းျပိဳင္တဲ့ၾကားထဲမွာ အသံုးခ်ခံျဖစ္ျပီးေျမစာပင္လိုအနင္းခံလိုက္ရမွာေၾကာက္မိသည္။
" ဒီအေၾကာင္းေတြသိသြားျပီေပါ့..... "
" ၾကည့္ရတာေန႔လယ္ကတို႔ေျပာေနတာေတြကို ကေလးအကုန္ၾကားျပီးျပီထင္တယ္ "
ကေလးတဲ့လားမမ
ဘယ္လိုေတြေတာင္နားလည္ရခက္ေနရတာလဲ
အေျဖေတာင္မေပးရပဲ အေခၚအေဝၚေျပာင္းလို႔ရလား.....
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထိုသို႔ေမးခြန္းထုတ္ေနေပမယ့္ မၾကည္ႏူးဘူးေျပာရင္ လိမ္ညာရာက်သြားလိမ့္မည္။ သ်ွားတကယ္ကိုရင္ခုန္ျပီး မယံုနိုင္ျဖစ္ေနတာေတာင္ ၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေနမိသည္။
" နည္းနည္းပါ..... အကုန္မၾကားလိုက္မိပါဘူး "
" သူ႔ကိုတို႔ေမ့သြားပါျပီ..... "
" ေသခ်ာလို႔လားမမရယ္ "
" ဒါဆိုဘာလို႔ငိုေနရတာလဲ..... ေမ့လည္းမေမ့နိုင္ေသးပဲနဲ႔ "
ထိုကေလးမေလးစကားေၾကာင့္ ဆူးငိုခဲ့ဖူးတာကိုဘယ္လိုသိပါလိမ့္ဆိုကာ အ့ံၾသသြားရသည္။ ထိုအေတြးကလည္းခဏမ်ွသာ ကေလးငယ္ရဲ႕ရွင္းျပတဲ့စကားအဆံုးမွာ ဘယ္လိုသိတာကိုနားလည္သြားေလ၏။
" မမနဲ႔ကလပ္မွာဆံုတုန္းကမွတ္မိေသးလား အရင္အပတ္music nightျပီးေတာ့ေလ "
" အဲမွာ..... မမေကာင္းကင္ကိုၾကည့္ျပီးငိုေနတာေလ "
" မေခတ္တမီေၾကာင့္မဟုတ္လား "
" သဝန္တိုသြားတယ္ေပါ့..... ကေလးငယ္ကေလ "
" ဘယ္သူေျပာလို႔လဲသဝန္တိုတယ္လို႔ "
ႏႈတ္ခမ္းဆူမတက္ျဖစ္ေနတာေတာင္ သဝန္မတိုေသးဘူးတဲ့ ဒီကေလးကေတာ့ေလ။ အသည္းယားလြန္းလို႔ဖက္ထားလိုက္မိျပီး ႐ုန္းေနတဲ့သူ႔လက္ေတြကိုပါ မလြတ္စတမ္းဖက္ထားေလသည္။ လူေတြရဲ႕အျမင္ကိုလည္း ဆူးဂ႐ုမစိုက္ခဲ့တာၾကာျပီပဲေလ။ နည္းနည္းေတာ့ရွက္ေပမယ့္ေပါ့။
" တို႔အတြက္သူကအခ်စ္ဦးျဖစ္ခဲ့႐ုံပါ..... "
" အခ်စ္ၾကီးလို႔မေမ့နိုင္ျဖစ္ေနတာေလးကလြဲရင္ တို႔နွလံုးသားကိုကိုင္လႈပ္နိုင္တဲ့ကေလးငယ္ကို ေသးေသးေလးေတာင္မမီပါဘူး "
" အာ ဒီအပ်ိဳၾကီးမမေတာ့ ! ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ..... "
" လူေတြၾကည့္ေနၾကေတာ့မွာပဲ လႊတ္ေပးေတာ့ေလ "
အရွက္သည္းသြားသူၾကီးကို နည္းနည္းေလးထပ္စခ်င္မိ၍ ဖက္ထားတာမလႊတ္ေပးခင္ ႏႈတ္ခမ္းေထာ္ေထာ္ေလးကိုအနမ္းတစ္ပြင့္ထပ္ေပးလိုက္၏။ ျပီးေတာ့ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ကေလးငယ္ထက္အရင္ဦးစြာ stationအျပင္ဘက္ကိုခပ္သြက္သြက္ထြက္လာလိုက္ေလသည္။
Stationရဲ႕မ်က္နွာစာတစ္ခုလံုးက မွန္ေတြအျပည့္နွင့္သာမို႔ ဘယ္ေနရာကၾကည့္ၾကည့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုင္ကာမ်က္နွာနီေနေသာကေလးငယ္ကို ျမင္ေနေတြ႕ေနရသည္ဆိုေတာ့ ကားေပၚကေနသူထြက္လာမယ့္အခ်ိန္ထိ ဆူးနႈတ္ခမ္းဆူးကိုင္ကာ သေဘာတက်ျပံဳးရင္းေစာင့္ေနလိုက္၏။
မၾကာခင္ထြက္လာပါေသာ အိေျႏၵရွင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို နွင္းဆီခင္းမ်က္နွာေလးျဖစ္ေနဆဲမို႔ ကားဟြန္းသံေပးကာ လက္ညိဳးေလးတစ္ေခ်ာင္းသာသံုးျပီးchuဆိုကာ အနမ္းတစ္ပြင့္ကိုေလထဲကေပးလိုက္ေတာ့ ေျခေဆာင့္ကာလွည့္ထြက္သြားေလသည္။
" မင္းကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္ကေလးငယ္ "
" တို႔နွလံုးသားကိုမင္းခ်စ္ျခင္းနဲ႔ကုစားေပးနိုင္မလား..... "
" အခ်စ္ဦးမျဖစ္ခဲ့လို႔စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ မင္းကတို႔ဘဝရဲ႕အခ်စ္ဆံုးေလးပါကေလးငယ္ "
ေျခေဆာင့္ကာထြက္သြားေလတဲ့ေကာင္မေလးေနာက္ကို ဘီးေလးလွိမ့္တယ္ဆို႐ုံသာေမာင္းျပီး ကေလးငယ္လမ္းေလ်ွာက္ေနတဲ့အရွိန္အတိုင္း ကားကိုေဘးနားကေနေမာင္းလာေလသည္။ ဒီေကာင္မေလးကားယူမလာပဲ ဘယ္အငွားကားေတြနဲ႔ျပန္ဦးမလို႔လဲ။ အရင္ကစိတ္ပူတယ္ဆို႐ုံကေန အခုက်မွလြန္ကဲစြာစိတ္ပူေနေသာဆူးကို အေျပာင္းအလဲျမန္တယ္လို႔ထင္ၾကေလမလားပဲ။ အရင္ကစိတ္မပူတာမဟုတ္ပဲ စိတ္မပူမိေအာင္ေနေနတာကို ဘယ္သူသိနိုင္မလဲ။
" တက္ေလ ကေလးငယ္ "
" ကားနဲ႔လိုက္ပို႔ေပးတာမၾကိဳက္ရင္ ကုန္းပိုးျပီးလိုက္ပို႔မွာေနာ္ "
ေခၚေနတာကိုလွည့္မၾကည့္ပဲအရွိန္တင္သြားေနတဲ့ေျခေထာက္ကို ဆူးရဲ႕စကားသတ္စကားလံုးေလးနဲ႔ ဘတ္ျပန္ဆုတ္ေအာင္လုပ္နိုင္ေလသည္။ ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္နွာနီနီနွင့္ အေတာ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းပါေသာကေလးငယ္။ ကားတံခါးကိုညင္သာသိမ္ေမြ႕စြာဖြင့္ျပီး ကားေပၚေရာက္သည္နွင့္တစ္ခ်က္တည္းဆြဲေဆာင့္ပိတ္လိုက္တာေလးက ဆူးမွာသာနွလံုးေရာဂါအခံရွိရင္နတ္ျပည္တက္ရေလာက္သည္။
" ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့မရဲ႕ဆူပုတ္ေလး..... "
ထိုသို႔ေျပာျပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုမထိတထိထပ္နမ္းျပန္တဲ့ အတင့္ရဲလြန္းလာသူမမေၾကာင့္ သ်ွားစိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့ေပ။ ကားေမာင္းဖို႔ျပန္လွည့္သြားတဲ့မမရဲ႕အက်ႌစကိုလွမ္းဆြဲကာ လည္တိုင္ကေနဆြဲယူလိုက္ျပီး ရွည္လ်ားေသာအနမ္းေတြေပးေနလိုက္ေလသည္။
အ့ံၾသသြားတဲ့မ်က္နွာေလးကိုၾကည့္ျပီး သ်ွားစိတ္ထဲေက်နပ္စြာျပံဳးလိုက္မိသည္။ ထိုေက်နပ္ျပံဳးေလးက ဦးေဆာင္နမ္းေနသူေျပာင္းသြားခ်ိန္မွာေတာ့ ဘယ္ေရာက္လို႔ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းမသိေတာ့ေပ။
ေနာက္ဆံုးခပ္ဖြဖြအနမ္းနွင့္အဆံုးသတ္ကာ ကားေမာင္းဖို႔စက္ႏိႈးလိုက္တဲ့ဆူးကိုၾကည့္ကာ မၾကည္ၾကည့္ေလးနွင့္ သ်ွားစကားတိုးတိုးေလးတစ္ခြန္းေျပာလိုက္ပါသည္။ ထိုစကားေလးကေတာ့ " ေနာက္တစ္ခါလာစရင္ အခုထက္ဆိုးမွာေနာ္ " တဲ့ေလ။ ေနာက္ကေနတိုးတိုးေလးကပ္ပါလာတာက ဆူးရဲ႕ရယ္သံလြင္လြင္ေလး။
......................................................
YOU ARE READING
လေလှိုင်းချစ်သူ ( or ) On Air ( Z + U ) ©
Romanceနာမည်ကြီးရေဒီယိုဌာနရဲ့တင်ဆက်သူဖြစ်တဲ့ အဆိပ်ဆူး..... သွေးအေးသလောက်အလုပ်အပေါ်သစ္စာရှိကာကြိုးစားပြီး တခြားသောဌာနတွေကကမ်းလှမ်းတာကိုတောင်ငြင်းပယ်ခဲ့သူ နာမည်မကြီးသေးတဲ့တက်သစ်စအဆိုမလေးသျှားထက်မှူးတစ်ယောက် သူမဝါသနာပါတဲ့အသံလွှင့်ခြင်းအလုပ်ကို နာမည်ကြီးရေဒီယိ...
