The Amulet ft. A.I

-004-

pov. Ashton

"Dana het komt goed ik ben met je mee" mompel ik verbaasd. Ik ken Dana en ze is niet het typ dat over gevoelens begint. "Ik hoop het" zucht ze en bind de teugels van Black Widow aan een houten balk vast. Ik pak haar hand vast zonder iets te zeggen. Ze kijkt naar onze handen maar zegt er niks over en samen lopen we de marmeren traptreden op naar de deur van het gigantische kasteel. Ze kijkt me aan met vragende ogen. Ik kijk naar de deur en strek mijn andere hand voor te kloppen. Dana komt dicht tegen me aan staan. Al snel wordt de deur open gedaan. "Hallo had u een afspraak?" een vriendelijke vrouw begroet ons. "Ja" zegt Dana snel en laat mijn hand los. "Jullie zijn vast de sollicitanten of niet soms?" vraagt ze."Ja dat klopt" zegt Dana snel. "Jullie zijn wel te vroeg maar dat maakt niet veel uit" zegt de vrouw. "O en trouwens ik ben Anastasia" vervolgd ze zichzelf. "Ik ben Daantje" zegt Dana. "Welkom Daantje en wie is met je mee gekomen?" vraagt ze. "Dat is Ashton" zegt Dana en ik kijk haar vragend aan omdat ik van deze toestand niks maar dan ook helemaal niks begrijp. "Ik wijs je jullie kamer wel" zegt ze en ik volg Dana en Anastasia. Ik trek Dana iets naar me toe. "Wat doe je?" Vraag ik fluisterend. "Als ik zeg wie ik ben doen ze extra aardig en dat hoeft niet dus ik hou mijn mond over mijn echte naam en als ze me herkennen dan laat ik het hele verhaal horen" fluistert ze terug. "Oké ik vertrouw je" zeg ik terug en we volgen Anastasia verder door het kasteel.

We komen aan bij een gigantische kamer. "Ik had eigenlijk twee meisjes verwacht dus is er maar een kamer klaar" zegt Anastasia. "We slapen wel samen dat is geen probleem" zeg ik en Dana knikt. "Oké mooi dan ga ik even naar de koningin ze wilt jullie vast wel zien" zegt ze vriendelijk. "O en voor ik het vergeet de uniformen liggen klaar in de kast en gelukkig ook een jongens uniform" glimlacht ze. We knikken allebei en ze verlaat de kamer. "En nu, wat ben je van plan dadelijk komt je moeder en dan wat als ze je niet herkent?" Ze kijkt naar benden. "Als ze echt mijn moeder is moet ze me herkennen en anders uhm, dan zeg ik het zelf wel" ik schud mijn hoofd en loop naar de kast. "Hier" ik gooi een jurkje naar haar toe wat het uniform moet voorstellen. Ik kijk verder in de kast en zien een broek in dezelfde kleur als het jurkje van Dana en een blouse. Ik pak het en begin me om te kleden.

Als ik net klaar ben met me omkleden wordt er op de deur gekopt. Ik kijk naar Dana en die is ook al omgekleed en ik loop naar de deur om die open te maken. Een vrouw die niet te beschrijven veel op Dana lijkt staat er met een mooie lange jurk in de deuropening. Wanneer ze me iets beter bekijkt loopt ze op me af en trekt me in een knuffel. "Ashton" mompelt ze. Ze herkent me? Waneer ze me loslaat loopt ze de kamer in en haar gezicht wordt wit wanneer ze Dana ziet zitten op het bed. "Dana" mompelt ze en stort in tranen uit. Dana staat op en loopt naar haar moeder ook een beetje emotioneel ook al zal ze het ontkennen wanneer ik erna zou vragen.

Pov. Dana

Mijn moeder stort in tranen uit en ik loop op haar af. "Ssttt" sus ik haar en trek haar in een knuffel. "Je bent zoveel veranderd" snikt ze en ik knik. "Ik heb je zoveel gemist en ik ben zo blij dat je toch gekomen bent op je verjaardag" ratelt ze door en ik blijf maar knikken. "Loop even mee je vader wilt je zeker weten graag zien en zijn jullie mal doe die uniformen uit" zegt ze en Ashton en ik schieten in de lach. "We gaan ons omkleden" zeg ik en laat mijn moeder los. Ze knikt en loopt naar de deur en wanneer ze die opent valt de jongen die achter Sophie aan zat naar binnen. Jace is de naam die ik zocht. "Jace moet je niet werken?" Vraagt mijn moeder waardoor ik moet lachen. "Nou hij heeft het druk met achter kleine meisje aanrennen" zeg ik en grinnik. "Zij had van u gestolen mevrouw maar gelukkig is u dochter een geboren beschermer" zegt hij en knipoogt naar me. "Stop of ik sla je en dan ren je helemaal niet meer" snauwt Ashton. "Relax Ash" zeg ik en kijk naar hem. "Je hebt geluk dat ik naar haar moet luisteren anders had je een probleem" snauwt hij. "Ash" zeg ik waarschuwend en hij komt dicht bij me staan. "Ik zou nooit aan de Princes komen maar jij daaraan tegen bent niet van adel" zegt hij en maakt een beweging die op slaan lijkt. "Steek een tengel van je naar hem uit en je bent niet veilig meer ik zweer het op onze vriendschap" zeg ik terwijl ik naar Ashton wijs. "Alleen vrienden hé" zegt hij met een grijns. "Ja dat hoor je toch" snauw ik. "Dana" mijn moeder kijkt me waarschuwend aan. "Als u niks met hem hebt heb ik ook geen reden om niet naar u te kijken, dromen of misschien zelfs wel meer" zegt hij en knipoogt weer. Ik ren op hem af maar wordt opgetild door Ashton. "Laat me los ik ram hem in elkaar" roep ik. Ashton loopt met mij naar de andere kant van de kamer en laat me los. Voordat ik naar Jace kan pakt hij mijn arm vast. "Nu mag je dan wel een prinses zijn maar luister eens goed, boos worden oké maar tel tot tien" ik kijk vol agressie naar Jace. "HÉY!" roept Ashton naar me. Ik knik en hij laat me los. Ik kijk naar mijn arm en zie dat die rood is van zijn grip. "Jij nu meteen weg, en jij ga je omkleden" zegt ze en Jace loopt weg. "Dana ik kom over 10 minuten terug oké dan praten we verder" ze praat op een andere toon tegen me als toen Jace erbij was maar deze toon verkies ik boven die andere. Ik zucht en loop naar de kast. "Ash bedank dat je me tegen hield" mompel ik wanneer mijn moeder weg is. "Ik weet dat je er spijt van zou krijgen zoals al die andere keren" zegt hij met een grijns. "Ga je omkleden slapjanus" lach ik. "Ik een slapjanus? ik ben hier wel de jongen met een sixpack hé" grijnst hij. "Dat je jou botten ziet betekend niet dat het een sixpack is hé " lach ik. "Niet zo tegen me anders zwaait er wat" lacht hij terug. "Alleen mijn haar zwaait" hij schiet in de lach en loopt op me af. "Nu ben ik het zat een kieteldood zal je wel iets leren" zegt hij en tilt me op. Hij loopt naar het grote bed in het midden van de kamen en legt me erop. "Ash waag het" waarschuw ik hem. "Oké ik waag het" lacht hij en begint me te kietelen. "Ahaha trek dan ten minste een shirt aan" hij grijnst en gaat door. "Kietelen is altijd al je zwakke plek geweest" lacht hij en ik begin wild te spartelen. Ik draai me onder hem vandaan en ga op zijn buik zitten en begin hem te kietelen. "Net alsof jij er tegen kan" grijns ik. Ik leg mijn handen op zijn wangen en druk ze samen. "Kleine vis" mompel ik. "Ik ben groter als jou" lacht hij en ik ga van hem af. Ik rol met mijn ogen en loop naar de kledingkast. Ik kijk afkeurend naar de jurken en voel Ashton's handen op mijn heupen. "Leuk zie ik je weer eens in een jurk" lacht hij. Ik zucht diep wanneer in alle felle kleuren zie. Mijn ogen stoppen bij een jurkje wat tot mijn knieën zou komen wanneer in het aan zou hebben. Het is een wit jurkje met patroon. Ashton plaats een kusje op mijn wang en ik kijk naar hem. Hij grijnst ik leun naar hem toe en kus zijn voorhoofd. Nu is het zijn beurt om verward te zijn en mijn beurt om te grijnzen. Ik trek me snel om en kijk naar Ashton die op bed ligt. Er wordt op de deur geklopt en ik maak open. "Kom je mee?" Ik knik en Ashton springt van het bed af en samen lopen we met mijn moeder voor ons het huis door. "Je vader zal dolblij zijn" zegt ze vrolijk en ik knik verlegen. Ik kijk naar Ashton die knipoogt. We stoppen bij een deur die helemaal goud beschildert is. Wanneer de deur open gaat staar ik mijn ogen uit overal boeken met een klein bureautje in het midden. "Dit is de koninklijke kamer" zegt mijn moeder en ik loop naar een rek met boeken toe. "Viola er dreigt een oorlog te komen" mijn vader rent als een gek de kamer in en schrikt wanneer hij mij ziet. "Valentino uhm" ze kijkt naar mij en het voelt enorm ongemakkelijk. Ik zie dat mijn vader naar me toe loopt dus ik doe hetzelfde. Uiteindelijk staan we daar dan in elkaars armen. "Je vader en ik zouden het een leuk gebaar vinden als je morgen naar het dorpsplein gaat en je daar voorstelt morgen staat er toch een feest op de planning en Ashton jij gaat zeker mee" zegt mijn moeder vrolijk en ik knik. "Hoe zit het met die oorlog" zegt ik terwijl ik een boek pak en erin blader. "Dana dat is niks voor jou we gaan snel vrede sluiten met hun je zal er niks van merken" zegt mijn vader. "Hoe heet het land en waar is het?" ik blijf doorvragen wat hem blijkbaar niet zo goed uitkomt. "het heet Mialora en licht ten zuiden van Liatobria hoezo?" in zijn stem is veel angst te horen maar verder laat hij het niet blijk en. "Kom je Ash, ik ga even bij het buurland kijken" ik loop met een vaart de grote marmeren trap af en al snel sta ik mijn laarzen aan te trekken. "Dana dat is gevaarlijk" zegt mijn vader en hij pakt me beet. "Ach het komt wel goed en anders niet nou toedels" zeg ik en trek Ashton mee naar Black Widow. "Dana weet je zeker dat dit een goed idee is?" ik schud mijn hoofd. "Nee daarom doe ik het ook" ik stijg in de beugels en rijk mijn hand naar Ashton uit. "Ik pak wel een ander paard" mompelt hij en loopt naar de stallen. Ik wrijf met mijn hand over de nek van Black Widow. Ashton rijdt langs me op een prachtig wit paard wat verrassend genoeg naar hem luistert. "Dus wat is je plan?" vraagt hij en ik haal mijn schouders op. "Gewoon even gaan kijken niks meer en niks minder" mompel ik en laat Black Widow galopperen. Het voelt heerlijk om door de bossen te galopperen en omdat Ash eindelijk weet hoe hij ermee moet omgaan laat hij ook zijn paard die Amnesia heet steeds vaker galopperen. Amnesia en Black Widow zijn als vuur en water, Amnesia kan mega hoog springen maar heeft bijna geen uithoudingsvermogen Black Widow heeft daarentegen veel uithoudingsvermogen maar in springen is die weer iets zwakker. Ik kijk naar de stalen poort die Mialora van Liatobia schijt. Nu zal ik toch wel wat moeten doen. Ik ga gewoon langs bij die koning of koningin en wie weet verkom ik de oorlog wel. Maar is er ook een kans dat is het juist uit lok door te gaan? Red ik hier levens mee of juist niet. Wordt dit gewaardeerd door de Liatobrianen of wordt ik morgen uitgejouwd. Zoveel vragen alleen door een buurland. Misschien moeten Ashton en ik gewoon terug gaan "Wat moet dat daar?" een man loopt op ons af en ik weet dat het te laat is om te vluchten.

-------------------------------------------------