*de foto boven het verhaal is sky*
~(na het ongeluk) hij is sinds een paar dagen uit het ziekenhuis. hij heeft het wel gehaald, hij ligt nu lekker in zijn bed.~
het was een normale dag... alles veranderde na wat er gebeurde.
*wekker gaat af*
Push your care, push your burdens aside
Erase everything inside and leave just one thing on your mind.
You only live once so just go fucking nuts!
Go!
Live life hard
Live life hard
You only get one shot
So shoot!
With every breath you take you’re dying
With every step we take we’re falling apart
If we only had one chance we'd breathe
Let’s take the chance right now and scream
You only live one life
For a very short time
So make every second divine
Go!
Live life hard
Live life hard
Are you still breathing?
It's your heart that’s beating inside
That keeps us alive
And for the very first time
We’re pushing aside to surrender
Everything that I see in my eyes
Except for the one thing on my mind
That I am alive
For the very first time!
For the first time
Pushing worry aside
For the first time
Pushing worry aside
Erase everything inside
Erase everything inside
Erase everything inside and leave just one thing
You only get one shot!
You only live once so just go fucking nuts
You only live once so just go fucking nuts
You only live once, go fucking nuts
You only live once so just go fucking nuts
Live life hard
Live life hard
Live life hard
Live life hard
hij drukte de wekker op stil en lag nog heel ff in bed.
"pffft waarom is het zo vroeg. waarom konden ze school niet smiddags om 1 uur laten beginnen en eindigt om 3 uur." vroeg hij zichzelf af...
moeizaam stond hij op en liep naar zijn kledingkast en pakte een skinnyjeans en een bandshirt.
hij liep naar zn badkamer en ging douchen. Na het douchen droogde hij zich af en kleedde zich aan. spijtig keek hij in de spiegel.
waarom moest hij er nou zo uitzien. hij stijlde zijn haar en bracht het in model. hij liep uit de badkamer en ging op de grond zitten.
overal lag er wat, posters in die hoek ,kleding in de andere, zijn laptop op zn bed. maar geen schoenen te zien. zuchtend liep hij de gang door en liep naar zijn moeder.
"Ma, weet jij misschien waar mijn schoenen zijn?" vroeg hij aan zijn moeder.
ze negeerde hem voledig en maakte haar ontbijt verder.
zuchtend liep hij verder en viel op de grond. "oh daar zijn ze".
hij raapte ze op en liep naar zijn kamer.
