"Ю.Юнги"
"Новш минь хараал идсэн хар амаараа миний нэрийг битгий дууд нүднээс далд ор"
"Г.гэхдээ б.би чамд х.хоол авчирсан"
"Би өлсөөд үхчихгүй тиймээс наадхаа аваад явж үз"
"О.ойлголоо"
Бор үстэй өндөр хөвгүүн дээврийн хаалгаар гаран явлаа.
"Юнги арай хатуу хандаад байгаа юм биш үү"
"Харин тиймээ хайран хоол гоё амттай юм шиг байсан"
"Иймэрхүү нийгмийн шаар шавхруунуудад ингэж л хандах ёстой. "
"За тэр яах вэ ? Хажуу ангид үнэхээр халуухан охин ирсэн байсан . явъя"
"Ким Намжүүн дандаа охин харж явах юмаа."
"Зза би явлаа"
"Жин хичээл орох болоогүй байна. Яах гэж байган"
"Зүгээр л бие тавгүйраад "
"Зза тараад уулзий "
"Энэ Жин намайг охин ярих болгонд л урвайгаад явчих юм. Тэр яах вэ явъя хоол идье"
Hoseok's pov
Яагаад ? энэ асуултыг өдөр бүр өөрөөсөө асуух юм. Анх чамтай нэг ангид ороод л анхны харцаар чамд дурласан байтал яагаад намайг жигшээд байгаа юм.
Хар үүрээр босоод сэтгэлээ шингээн хоол хийж байхад яагаад угаадас мэт шижиглээд байгаа юм.
Энэ бяцхан зүрх минь чиний төлөө цохилж байхад яагаад тоглоом мэт хүссэнээрээ эвдэлж бас сийчээд байгаа юм.
Мин Юнги
Дахин шинэхэн өгүүллэгээ эхлүүллээ хайрлаарай
😁😍😍😍👄💞💞💞
YOU ARE READING
Heartbeat
Teen Fictionминий зүрх чиний төлөө цохилдог байтал тэр бяцхан зүрхийг минь чи хэдэн хэсэг хувааж хэдэн мянган зүүгээр сүлбэж хичнээн удаа бяцалж байж санаа чинь амрах юм бэ Мин Юнги
