"Яа муу бацаануудаа босцгоо. Ирж хоол унд хийлц. Ашш яахаараа ийм ажилгүй авгайчууд байдаг байна аа"
"Хараал ид . Ким Согжин тэр Намжүүнтайгаа л юм хий . Жонгүг шөнөжин өвдөөд Хусогийг минь унтуулсангүй"
Жонгүгийг өвдсөн гэж сонссон Жин сандран эмийн хайрцаг авчрин Тэгүгийн майханлуу зүглэнэ.
"Алив жижигхэн туулай минь юу чинь өвдсөн болоод чи хажуу хүн нтрээ унтуулахгүй уйлаад орилоод байдаг юм. Халуурсан уу яасан"
Жины ийн үглэхийг сонссон Жонгүг бантан нүүр нь лооль шиг улайгаад Тэхёны цээжрүү шигдэх аж.
"Аан зүгээр л Жонгүг бид хоёр шүд угаалцсан юм"
Тэхёны хээв нэг хэлсэнд Жонгүг түүнийг хүчтэйхэн нудрах бол Жин бантан хоолойгоо засаад гарч одов.
•••••••••¥••••¥¥•••••••••••••
"Ахх үнэхээр ядарч байна"
"Амралтаар явсан байж ядраад байхдаа яадаг юм. Жонгүг Тэтэгийнд хононо гэсэн. Хүсвэл чи энд унтаж болно шүү. Н-надтай хамт"
"Хамт шөнийг өнгрөөе гэж үү ? Тэгье. Чамтай гэвэл өдөр бүр ч чадна"
"Ашш Мин Юнги би чамайг ийм аймар донтой гэж мэдсэнгүй.Удахгүй хичээл орно оюутан болоод ямар болох бол"
"Магадгүй чи бид хоёр хамтд-"
Тэднийг тэврэлдэн юм ярьж байхад хаалга гэнэт хүчтэй нүдэж эхлэв. Хусог босон хаалга онгойлготол
"Уучлаарай Мин Юнги байна уу"
Лиа лиа лиа юу ч болоод бндаа за таагаарай ....
YOU ARE READING
Heartbeat
Teen Fictionминий зүрх чиний төлөө цохилдог байтал тэр бяцхан зүрхийг минь чи хэдэн хэсэг хувааж хэдэн мянган зүүгээр сүлбэж хичнээн удаа бяцалж байж санаа чинь амрах юм бэ Мин Юнги
