"Hani vardır ya birçok yorucu şey yaparsınız dinlenmek için oturursunuz ama tekrardan iş çıkar. Eğer işi seviyorsanız yorucu değildir. Sevmiyorsanız o size işkence gibi gelir. Bazıları hep iyi kapılarda bekler. İşte bu aşktır. Sizce aşk sevdiğine ya...
Hasteneden çıktıktan sonra yanımda sinem ve ezgi vardı. Ağlamaktan gözlerim kıpkırmızıydı. Doktor sakinleştirici verdiği in her şeyi biliyordum ama tepki veremiyordum.
Arabadaydık. Yolda kafamı cama yasladım. Ilık ılık ağlıyordum. Ezgi ve sinem bana destek olmak isteselerde olmuyordu. Abim şoför koltuğunda dikiz aynasından bana bakıp Berk'e ne tür işkenceler yapsam diye düşündüğü belliydi.
Telefonumun titremesiyle telefonuma indirdim kafamı. Görkem ve Berkten.
Görkem
Artık geri döndüm. Senin için. Üzgünüm af et beni.
Berk
Tekrar görüşeceğiz. Tekrar hayır değilde evet diyeceksin. Görüşeceğiz.
Ne diyordu bu. Asla onunla görüşmem. O katil. Başı boş gezen katil. Hızla okulumu Londra'ya aldırdılar. Abim. Abim burada kalmamalıymışım öyle dedi. Ve uçağa bindirildim. İlk uçakla gidiyordum. Anılardan, geçmişten, gelecekten. Peki gitmek çare miydi? Gidince anılarda kalır mıydı? Yoksa silinir miydi? İşte her şeyin cevabı zamanın içinde.
Uçağa binip Londra'da indim. Benim için tutulmuş küçük evin yolunu tuttum.
~Bir yıl sonra~
İyice alışmıştım bu şehre. Artık kocaman 20 yaşındaydım. 20 nedir ya. Akşam saat 9:45 civarı üniversite arkadaşlarım ile bara gitmeye karar verdik. Hep yapardık bunu. Yeni açılmış bir bar. Alissa'nın mesajı ike telefonu elime aldım.
Alissa
Adamın hadi gel.
Onlar türkçe biliyordu. Ama çok iyi değil.
Öykü
Okey!
Ayakkabılarını giyindim. Burası Londra olduğu için kısa giyindiğimde millet saçma saçma bakmıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hızla barın kapısından içeri girdim. İçeride siyah giyimli adamlar dikkatimi çekiyordu. İlk defa böyle bir barda böyle insanları gördüm. Bana salakça el sallayan Alissa'nın yanına gittim ve sahtece bir gülümseme attım. Çünkü Edwin vardı. O beni seviyordu. Hal ve hareketleri bunu gösteriyordu. Hemen kendime bir votka aldım ve yerime oturdum.
Danna "Aşkım bu votka çok ağır." "Hayır danna az bile." Dedim ve tepeme diktim. Bir votka daha derken hemen sarhoş oldum. Sadece hatırladığım şey Edwin'ın beni apartmanımın önüne bıraktı. Sonra sarhoş sarhoş merdivenleri çıktım. Kapımın önünde bir asam vardı. Ona "hi" dedim. Bana tepki bile vermedi. Kapımı açıp kendimi yatağa yattım.
Sabahleyin saat 7:30 civarı utandım. Lanet olsun geç kalıcam. Hızla üzerimi giyindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hızla evden çıktım. Koşa koşa okulun yolunu tuttum. Çok hızlı koşuyordum. Okul evine bir saat uzaktaydı. Ama ben yarım saatte önündeydim. Türk arkadaşım olan Leyla ve Sinan'ın yanına gittim. Nefes nefeseydim. "Noldu öykü hiç soluksuz öpüştün mü?" Diyen sinanın koluna bir tane geçirdim. Derse geçtik.
Dersten çıktığımdan Sinan ve Leyla ile bir kafeye oturduk. Kahvemizi yudumlamaya başladık. Çok rahatlatıcıydı bu. Leyla'nın konuşması ile irkildim. "Öykü etrafına bakma ama etrafında siyah giyimli adamlar bizi takip ediyor." Ne dünkü bardaki ve kapımın önündeki adamlar olabilir miydi? "Öykü ve Leyla siz oturun ben bir bakayım." Diyen sinanın kolundan tuttum. "Saçmalama bizimle ilgili değildir belki." Dedim. Yerine oturdu. Sonra herkes evine dağıldı. Evime giderken çok dar sokaklardan geçiyordum. Çok korkutucuydu. Hızla apartmanımın önünde durdum. Arkamı döndüğümde camları gözükmeyen siyah bir jeep. Korkarak hızla apartmandan içeri çıktım. Kapımın önündeki merdivenlerde gene bir asam vardı. Dünkü adam. Onun önünde durdum.
"Hi how are you?" Allah allah.
"Allah allah. Acaba ingiliz değil mi? Nasılda türke benziyor. Acaba alman mı? Tüh lisedede almanca yerine fransızca seçtim. Fransızada benzemiyor. Aloo! Kardeşim. Kimsin sen?" Bana bakıp tepki bilene vermedi. Hızla evime girdim. Kendimi ders çalışmaya adadım.
Saat 8 gibi kafamı dersten kaldırdım. Bu akşam okuldaki öğrencilerle bir yerde toplanacaktık. Minik bir parti yani. Hızla hazırlanmaya koyuldum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mavi üzeri çiçeklerle işlenmiş bir elbise giyindim. Altına açık mavi bir stiletto giyindim saçlarımı hafif bir topuz yapıp çantam ile dış kapıyı açtım. Açmaz olaydım o adam orada ruh gibi oturuyordu.
"Amcaaa çay veriyim mi? Tea tea veriyim. Adam bana bakıp tepkisizce önüne döndü. Kapıyı kitleyip merdivenleri indim. Kapıda gene o araba vardı. Hızla Sinanın arabasına binip selam verdim.
"Selam. Nasılsınız kuzumlar."
"İyiyiz canım şu araba tanıdık. Sabah ki değil mi?" Leyla haklıydı.
"Abii kapımın önünde bir adam var takım elbiseli. Sabahtan beri hatta dünden beri bir sürü dil denedim. Bilmiyor mu biliyor mu bilmiyorum. Gelde bir konuş Sinan erkekçe." Sinan bana bakıp güldü. Kafasını evet anlamında salladı.
Yarım saat sonra minik bizim için kapatılmış barın önündeydik. Hızla bara girdik. Siyah giyimli adamlarla doluydu etraf. Sessizce bizimkilerin yanına gittim.
Biraz yemek yedikten sonra aklıma o yaşadığım anılar geldi. Barmenin önüne gidip oturdum. Çalışan oğlana sipariş verdim ve sadece bir bardak içip barı terk ettim. Sarhoş değildim. Hızla apartanın önüne geldim. Artık o araba yoktu. Benim için değildi demek. Hızla merdivenleri çıktım. Kapımın önünde iki tane siyah giyimli adam duruyordu. Anahtarı çıkardım. Kapıyı açacakken korumalardan biri önce davranıp kapıyı girmem için ağzına kadar açtı.
"Buyrun" dedi.
"Kimsiniz? Ne istiyorsunuz benden?" Dedim.
"İçeri girin. Söyleyecekler." Dedi. İçeri girdim. Hızla salona yürüdüm. Çünkü önünde milyonlarca siyah giyimli adamlar vardı. Hepsinde gözlük ve tek kulaklarında kulaklık vardı. Hızla salından içeri girdim. Girmez olaydım.
Canlar. Çok kısa ama bu gece saat 3 gibi çoook uzun bir bölüm geliyor. Bakalım girmez olaydım dediği kişi kim. Sizce kim? Takipte kalın.
