İnsanların ne dediğine aldırış etmeden yaşamak çok zor,ama bunu öğrenmeniz gerekiyor yoksa hiçbir zaman istediğimiz sonuca varamayiz .
Hayat acımasız,sizi ummadiğınız bir anda,en savunmasiz olduğunuz yerden vurması kaçınılmaz bir gerçek.Hayatım boyunca hep birşeyleri başarmak için uğraştım.Kendi ayaklarım üzerinde durup kimseye muhtaç olmamak için, yıkılmadım ayaktayım diyebilmek için ve başardımda.
Yeni hayatımın ilk günü. Herşey çok farklı olacak artık. Yoğun okul hayatımdan , sınavlar, dersler, hayatin önüme çıkardığı bütün zorluklara rağmen tek hayalimi gerçekleştirdim.Yapamazsın ne gerek var 'kız kısmı okurmuymuş' otursun evinde diyen de çok oldu ama ben istediğimi başardım. Evet ben bir Avukat oldum. Hemde en çok gitmek istedigim şehire çıktı atamam. Mardin. Kadınların çocukların hakkını korumak için Avukat olmayı istedim. Ve bunun içinde ikinci adımı attım.Birincisi hukuk okumayı istememdi , ikincisi bu mesleği yapmak için hak sahibi olmam üçüncüsü ise bu mesleği gerçekten yerine getirdiğimde olacak .
Bu zaman kadar annem bizim için uğraştı bu günden sonra ben onun için birşeyler yapıcam artık.onun yüzünün gülmesi için elimden ne geliyorsa yapıcam.Kendini okadar çok yoruyor ki bize belli etmemeye çalışsa da, yüzünün her hücresinde belli oluyor hayatın onu nekadar yorduğu.Canım Annem ne çok mücadele etti bizim için, hiçbir zaman da pes etmedi.
Düşünceleri bir kenara bırakıp, Artık yatakta miskinlik yapmayı bırakıp kalkmam gerekiyor çünkü annem ve kardeşim işe gidecekler. Akşam atama sonuçlarını beklediğimiz için ve sonrasında da sevinçten uyuyamadigimiz için geç saatte yatmıştık.Onlar işe gideceği için fedakar davranıp ben hazırlayayim dedim kahvaltıyı.Banyoda işlerimi hallettim.mutvaga geçip çaydanlığı ocağa koyup kahvaltılık birşeyler hazırlamaya başladım.Tv den açtığım müzik eşliğinde masayı kuruyorum ki annem girdi mutfağa.
"Günaydın anneciğim"
"Günaydın güzel kızım"
"Ardayı uyandır istersen anne bende çayları doldurayım."
"Uyandım uyandım,hep benmi gitmek zorundayım ekmek almaya!"
"Evet küçük bey sen gitmek zorundasin, çünkü aramızda en küçük sensin."
"Ablaa bana nezamn küçük demeyi bırakacaksın bak kocaman adam oldum ben, 18 yaşımdayım artık."
"Ama hala benden küçüksün."
"Of tamam yaa sustum."
"Of denmez ablaya."
Arda ekmek almak için evden çıktığında da telefonumdan bildirim sesi geldi.Telefonumun ekranında Bahar dan bir mesaj vardı.
"Afraa uyanmışsındır diye tahmin ediyorum,uyanmadıysanda uyanınca beni ara."Telefonu kulağıma götürüp aramaya başladım,iki çalmadan sonra açmıştı telefonu
"Sanada günaydın Baharcım sabah sabah hayırdır rüyanda beni mi gördün."
"Seni görmedim ama göresim geldi.Bizimkilerle toplansak ya bugün atanmamızın şerefine kutlama yaparız."
"Bilmem ki bir anneme sorayım dönerim sana."
"Tamamdır haber bekliyorum canım."deyip kapattı.
Arda çoktan gelmiş bende çayları doldurup oturdum masaya."Anne biraz önce Bahar la konuştuk da bizim grupla oturalım diyorlar."
"Tamam kızım "
"Canım annem " deyip yanaklarına öpücük kondurdum.Herzaman izin vermezdi gezmeme o yüzden dışarı çıkmak biraz sorun oluyor benim için,ama neyseki atanmamın şerefine bugün birşey dememişti.Bahar'a gelecegime dair mesaj atıp kahvaltımı yapmaya devam ettim.Annemler işlerine gidince bende kahvaltı masasını toplayıp evdeki yapılması gereken birkaç işi halledip odama geçtim.
Telefonumdan mutluyken dinlediğim şarkılardan birini açıp makyaj yapmaya başladım.Cok makyaj yapan birisi değilim aslında arada yaparım ama rimel den vazgecemiyrm,onu her koşulda kullanıyorum .
Makyajımı bitirince,üzerime mor bir bluz altimada siyah kotumu giydim.saclarimi genelde açık brakmayi sevdiğim için toplamamayı tercih ettim.Saate baktığımda çoktan 1 olduğunu farkettim.Birazdan Bahar burada olur. Çanta mı ve montumuda alıp çıktım odadan.Botlarımı giymek için çıkıyordum ki evden,kapı çaldı.Bahar gelmiş olmalı ve tamda tahmin ettiğim gibi.
