၁၅ရက္၊မတ္လ၊၂၀၀၂ခုႏွစ္
ဒီေန႔ ျပန္ေတြ႔ၾကရေတာ့မယ္ ခ်စ္သူေတြမဟုတ္တယ့္
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦး
ေပ်ာ္စရာအတိပါ။ဒီတစ္ေခါက္ရထားေလးက ႏွစ္ဖက္မိဘေတြကို
ေတြ႔ဆံုဖို႔ ဖန္တီးေပးၾကမယ္ထင္တယ္။
ကြၽန္ေတာ္ ထိုက္ေအာင္ကို လြမ္းလားဆို
လြမ္းပါတယ္။ဖုန္းလည္း တစ္လေနရင္တစ္ခါေတာ့
ဆက္ျဖစ္ၾကၿပီး သာေၾကာင္းမာေၾကာင္း
ေမးျဖစ္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့တစ္ခါမွေတာ့ မင္းကိုသတိရတယ္
ငါ့ကိုေကာ သတိမရဘူးလားလို႔
ႏွစ္ေယာက္စလံုးႏႈတ္ကဖြင့္မေျပာၾကဘူး။"သားေရ စိုင္းထက္ ထေတာ့ မနက္ ၃နာရီခြဲျပီ ျပင္ဆင္ေတာ့ တိုက္ႀကီးကိုဝင္အံုးမွာနဲ႔
ေသခ်ာျပန္စစ္ ၾကားလားသား""ဟုတ္ကဲ့ အေမ အေဖနဲ႔အေမေကာ
ျပင္ဆင္ၿပီးၿပီးလား""ေအး အဲ့ဒါေၾကာင့္သားကို လာႏိုးတာ အဆင့္သင့္ျဖစ္ေအာင္ သြားခါးနီးက်ရင္
လွည္းလည္း ျပင္ေနတုန္း ျမန္ျမန္လုပ္""ဟုတ္ကဲ့အေမ "
ကြၽန္ေတာ္ျပံဳးမိပါတယ္ ဒီဘူတာရံုေလးကတစ္ဆင့္
ထိုက္ေအာင္႐ွိတယ့္ ဘူတာရံုေလးဆီ
ပို႔ေဆာင္ေပးတယ့္ ရထားကို
ေက်းဇူးလည္းတင္သလို တစ္ခါတစ္ေလ
ေတာ့ ဘာလို႔ေတြ႔ဆံုေပးခဲ့ရတာလဲလို႔
ေတြးမိျပန္ေရာ။"သားဘာေတြေတြးေနတာလဲ လာ အေဖတို႔ရထား
လာေတာ့မယ္""ဟုတ္ကဲ့ အေဖ"
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔စိုင္းထက္ေတာင္မေတြ႔တာၾကာၿပီ
ေက်ာင္းၿပီးတည္းကဆိုပါေတာ့။
ဘာလိုလိုနဲ႔ ဘြဲ႔ယူရေတာ့မယ္
အင္း...ျပန္ေတြ႔အံုးမွာပါ။"သား ေရ ဒီမွာ မင္းသူငယ္ခ်င္းမိသားစုေတြ
ေရာက္လာတယ္
အိမ္ေအာက္ဆင္းခဲ့အံုး""ဟုတ္ကဲ့ အေဖ"
ဘယ္ကသူငယ္ခ်င္းလဲ မဟုတ္မွ
စိုင္းထက္လား
မျဖစ္ႏိုင္တာ ဘြဲ႔ယူဖို႔တစ္ပတ္ေလာက္
လိုေသးတာကို
ဒါမွမဟုတ္ သူ႔အေဒၚဆီ
ကြၽန္ေတာ္ေအာက္ထပ္ကိုေရာက္ေတာ့
တကယ္သူပါ။
CZYTASZ
မီးရထားေလး၏ အဆံုးအျဖတ္(Zawgyi+Uni)မီးရထားလေး၏အဆုံးအဖြတ်
Krótkie Opowiadaniaသူတို႔ႏွစ္ဦး၏ေတြ႔ဆံုမႈ ကိုဆံုးျဖတ္ေပးမယ့္ရထားေလး သူတို့နှစ်ဦး၏တွေ့ဆုံမှု ကိုဆုံးဖြတ်ပေးမယ့်ရထားလေး