4
“Happy birthday?! Sigurado ka bang ayos ka lang, Miss? Mukhang wala ka sa sarili mo.”
“Hindi naman.” sagot naman ko ng mahina. “Kamusta ka na?” dagdag pa ko dito na naging dahilan ng lalong pagkaasar ng mama sa kanya.
Handa na sana akong kalimutan ang kasalanan nito. I have a heart full of love ‘ika nga. My heart’s like a pudding. Soft, you know. Nang akmang kakausapin ko ito, bigla na lang akong tinalikuran at muling nagsimulang maglakad palayo.
“So, how are you? Ako nga pala si—“
Ngunit, hindi naman ko ito nakumpleto dahil nang paglingon ko, ito’y nakatalikod na at nagsimulang maglakad palayo. Aba’t mukhang sinusubukan talaga ng lalaking ito ang pasensiya ko. Wala sa sariling kinuha ko ulit ang kanyang sapatos at muling ibinato rito. Sakto namang lumingon ito at tinamaan sa mukha. Galit na namang lumapit ito sa kanya.
“Alam mo ba, Miss. Kung wala kang magawa sa buhay mo, tumalon ka na lang sa bangin o kaya’y magpahila sa mga kabayo. Hindi ‘yung mangungulit ka ng ibang tao na dapat ay may ibang ginagawang mas importante.”
He’s so dreamy. Nakakakilig! Kaya’t imbes na pakinggan ko ang mga pinagsasabi nito, I was busy studying and … admiring his face.
“Look, Miss. If you’re just going to stare at me, mas magandang umuwi ka na lang kung saang mental hospital. I don’t have time for this.” ani nito habang paalis. Ngunit, hindi pa man ito nakakalayo nang lumingon ulit sa kanya. “And don’t even think about throwing that stupid shoes on my face again or I swear you’ll regret it with the rest of your life!”
Hindi nga naman ako nakahuma. Ngunit, imbes na matakot, na-absorb na ng kanyang utak ang mga sinabi nito at medyo naasar na rin ako.
Nakapamaywang akong lumapit dito. “Hoy, mister. Kung may kasalanan man ako dito, may kasalanan ka din. Bigla mo na lang inagaw ang touch screen kong cell phone at basta-basta na lang na itinapon sa lake. Don’t you think it’s very disturbing?”
“Well, you were the one who barged into this quiet place at basta-basta na lang sumigaw na parang isang amasona na nawawala sa matinong pag-iisip. You’re just a nuissance.”
“Well, sorry if I disturbed you! Pero, pwede naman sigurong pagsabihan mo na lang akong tumahimik na lang dahil naiistorbo ka na nga, di ba? Hindi ‘yung basta-basta ka na lang kukuha ng cell phone ng may cell phone para itapon lang sa lake.” reklamo naman ko. “Hay naku, bakit nga ba pinayagan ka ni Haring Reid na pumunta dito ang isang kagaya mo?” bulong ko. Bigla namang kumunot ang noo nito.
“Isa ka lang sigurong oportunista. Technique mo lang iyang ginagawa mo para makakuha ng isang katulad ko. Tapos, kapag nawala na rin ako sa sarili ko at hindi na makapagtimpi, ako ang sisisihin mo. At, ang kalalabasan, hihingi ka ng pera at sasabihing palitan ko iyon. Well, I’m sorry, Miss. Pero, hindi ko iyon gagawin. Hindi ako maglalabas ng kahit anong pera.”
Hay naku, bakit ba lahat ng lalaki ganito? Hindi maintindihan? What’s his problem? Ni ayaw nga kong magboyfriend, tapos ngayon ako pa ang gagawa ng paraan para lang mapansin ng mga ito? Ano ako, baliw? Excuse me! A big no-no!
“Alam mo, mister! Huwag kang mag-ilusyon. Hinding-hindi ako isang oportunista slash gold digger gaya ng inaakala mo. Kaya kong magtrabaho ng bongga para makakuha ng pera na galing sa dugo’t pawis ko! And, I’m not interested in your money!” mataray na sagot ko. She hated this man’s guts. Akala naman nito kung sino akong kagwapuhan. Well, guwapo naman talaga ito pero lamang pa rin ng kalahating paligo ang kanyang Jeff.
“So, you’re not interested in my money, huh?” tanong naman nito habang hinahaplos ang baba nito. “I can see it now. You’re interested in me. Sorry, miss. Hindi kita type. Maghanap ka na lang ng iba.” dagdag pa nito na sadyang mas nagpagalit sa kanya. How dare him!
Lumapit ako dito at ipinagduldulan ang kanyang daliri. “Hoy, ikaw na lalaki ka. Huwag na huwag mong akong ikokompara sa ibang babae dito sa subdivisionniyo. Kanina oportunista at gold digger, ngayon naman type kita? Geez! You’re delusional!” ani pa ko sa malakas na boses.
Nang akmang magwo-walk out na ako, pinigilan nito ang braso ko at hinawakang mahigpit. Oh yes! Magso-sorry na ako! Bwahaha! A-arte pa ako ng konti! Magdusa ka lalaki! He trapped my between him and the railing. He even put his arms on my side so she can’t walk away. Naalarma ako.
“T-teka. Anong gagawin mo sa akin? Pwede bang pakawalan mo na ako? Baka hinahanap na ako ng pamilya ko, eh.” sabi naman ko.
“Alam mo, kanina, sabi ko hinding-hindi ako magpapauto sa’yo. Pero, nagyon, payag na ako. Gusto kong magbago ang isip mo.” mariing sabi nito sa malamyos na boses. Tila nang-aakit. Sinabayan din nitong haplusin ang kanyang buhok. “Sabi mo, hindi mo ako type di ba? Sana magbago iyon.” dagdag pa nito.
His face drew nearer and nearer. God, he was going to kiss my! OW-EM-GEE! She readied myself with what’s happening. His face was an inch away from my. She could feel his breathing. She could smell his breath already. Whoa! Cool! Minty! Ano kayang toothpaste ko? Makabili nga. She closed my eyes. She waited. And waited. And waited. Pero, ang sumalubong lang sa kanya ay isang malamig na hangin. When she opened my eyes, nakita kong naglalakad na ito palayo. Napahiya ako dito. She still could see myself waiting … with my lips pouting. As she looked at him, kumakaway ito sa kanya yelling “YEAHH RIGGHHTT!!!!!!”. And it irritated my even more. Now, she hated him even more. Hinding-hindi na ito mauulit pa! Hindi na talaga. Asar akong bumalik sa bahay ng tito Luke ko.
