We Got Married (BTS Seokjin)

WGM Jin 10.2

Winter's POV

"Hey! Bilisan mo!"

"'Wag ka kasi kayang magmadali!"

He grab my hand and hold it tight.

Nandito kami sa isang forest. For our last game called 'Find Me'

As usual, hanapan na kami and we have to find the exit sa gubat na 'to. We only have camera na hawak ni Jin and flashlight na hawak ko. Puta! Takot ako sa dilim, ano ba!!

Our only hope is the light that we need to follow coz it lead us to the exit. Para lang din kaming gumagala.

But let me inform you that it's already 9:30 in the evening kaya sobrang dilim dito. Nakakakita kami ng mga camera kaya tingin ko ay kaninang may liwanag pa sila nag-ayos dito.

My free hand hold Jin's arm sa sobrang takot ko. "Let's change,"

Binigay n'ya sa akin ang camera at s'ya naman ay sa flashlight. Help us, Lord, please!

"Are you afraid of the darkness?"

I nodded. "I hate darkness,"

I heard an owl's sound and it's creepy kaya sumiksik ako kay Jin. "Hey, it's just an owl," he said. "I'm still scared,"

He held my hips and kiss my hair. "You don't have to be scared, I'm just here, I won't let go,"

The next thing I knew, magkayakap na kami. Taena naman kasi! Takot na nga sa height, takot pa sa dilim! Walang ka-thrill thrill buhay ko!

Natatakot talaga ako and I can't take this anymore. I know that anytime now, I'm gonna cry.

"Kaya mo pa ba?" he asked while cupping my face. Kaya ko pa ba? Wala sa wisyong tumango ako.

Nagsimula na ulit kami sa paglalakad. Malayo-layo pa yata ang lalakbayin namin.

Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o mas mananaig ang takot sa akin ng i-intertwine n'ya ang mga kamay namin.

We're freaking holding hands!

Tinatahak namin ang madilim na daan ng makarinig kami ng ululong ng isang aso. It's a wolf, I guess.

"Don't mind anything you hear,"

I just nodded to him. How can I unhear those sounds kung 'yon din ang nagpapanakot sa akin.

"I think we're almost at the finish line,"

At malapit na rin akong maiyak dahil sa takot.

"Your hand is shaking and cold, kaya mo pa ba?"

I nodded. "Kaya pa,"

Nagulat ako ng bigla s'yang naupo sa harap ko habang nakatalikod sa akin.

"Hop in,"

"Ha?"

"Tsk! I hate repeating myself. I said hop in,"

Hala feeling Suga 'to -.-

Pumatong na ako sa likod n'ya habang hawak parin ang camera.

This smell....

This smell what I love ever since. Well, fyi nasa 16 signs ko ang pabangong 'to.

Yep, mayroon akong 16 signs to my forever. Nakakatawa man sabihin pero I believe in forever, kahit pa naghiwalay kami ni Travis.

I dumped those signs simula no'ng akala ko ay si Travis na, kasi duh! 5 years na kami kaya akala ko......tsk akala lang pala. I believed that signs aren't real, sa wattpad lang nangyayari ang mga 'yon. 'Yung mga fiction lang gano'n. Sa reality, kahit gumawa ka pa ng sangkatutak na signs to find him, hindi mo talaga s'ya mahahanap kung mga imposible ang mga signs na ginawa mo at hindi mangyayari ang mga signs na 'yon kung hindi talaga s'ya ang para sa'yo.