Shifted Places

Chapter 6

*BOOOOOGSH!*

“Araaaay!..” mahina kong sambit. Ang sakit ng pwet ko. Hanep! Para akong bumangga sa poste at tumalsik na parang si flappy bird -______________-

Pero bago ko atupagin ang sarili ko, I have to apologize first sa taong nabunggo ko. Kasalanan ko naman ee >.<

“F*ck!” I heard him cussed.  

Nakakahiya!! Antanga mo Ida, di ka kasi tumitingin sa daan. Grrr! Tumayo ako at pinagpag ang nadumihan kong damit. Pakiramdam ko madaming nakatingin samin. Nakakahiya talaga! Waaaah!

Naglakad ako papunta sa kanya ng nakayuko…bat ba kasi andaming etchosera sa mundo? Ayoko pang mamatay pero parang gusto kong kainin nalang ako ng lupa dahil sa hiya. ToT

I was about to say sorry pero bigla siyang nagsalita, “Miss, okay ka lang ba? Next time kasi huwag ng tatanga-tanga. Pero kung plano mo talagang MAGPAKAMATAY wag ka na mandamay ng ibang tao.” Iniangat ko ang ulo ko para tingnan siya ng masama pero useless dahil tumalikod na siya para maglakad paalis.

Bwisit ka…..sa isip-isip ko.

Sumigaw ako…“Ehem! SORRY HA!” (note: with Sarcasm na sabi ko)  at napahinto siya. “Don’t worry, next time sisiguruhin kong kotse na ang mababangga ko para deadbol agad. Salamat sa… “ natulala ako pagharap niya. Naglakad siya pabalik hanggang sa nasa harapan ko na pala siya…“concern…” tuloy ko sa sinasabi ko. Parang may bumara sa lalamunan ko at pakiramdam ko nananaginip ako ngayon.

“K—K---Klaude? KLAUDE LAMBINO???”

 

Nagkasalubong ang kilay niya.

Napansin kong hinawakan niya ang kanyang ulo at mukha sabay sabing...“Sh*t!”

Pero ko? Yun…..nawala lahat ng inis ko sa lalaking nasa harapan ko ngayon. Tae. Ang gwapo niya. Ang gwapo-gwapo niya. Lahat ng inis na nararamdaman ko napalitan ng pagmamahal. Chos!

Klaude……Klaude…..Klaude……….

 

 

“Kyaaaaaaaaaaah!!!KLAUDE LAMBINOOOOOOOOOOO!!!!!” sigaw ko at tumalon-talon habang magkahawak ang dalawang kamay ko. Para lang akong batang excited na makakatanggap ng kendi at laruan.. Ganito pala talaga ang feeling kapag yung taong matagal mo nang iniidolo ay biglang sumulpot sa harapan mo. Di ko napigilang sumigaw dahil feeling ko sasabog ang puso ko sa sobrang saya. Waaaaaaaaaaah!!!!!!

But………… what I did……was a………….. WRONG MOVE.

“Kyaaaah!!!! Si Klaude Lambino!??? Saan? Saan?”  girl #1

“Yun siya!! Shet!! Ang gwapoooooo!!!!! Girl #2

“Ohmygosh!! Siya nga!!!!” girl #3

Hanggang sa hindi na naabsorb ng utak ko ang sinasabi ng mga tao sa paligid. Pinagmasdan ko lang siya. Pero, natauhan lang ako ng itulak-tulak na ako dahil dinumog na siya ng mga tao. Tae. Anong ginawa ko!? Patay!!!

Hinanap ko si Klaude pero di ko na siya makita kaya pinilit kong sumiksik sa kumpulan ng mga tao. Tinulak ko na nga yung iba para lang mapuntahan siya. Sorry sa mga naitulak ko. >.>

Buti nalang nakita ko yung blue shirt na suot niya. Hinila ko siya bigla para tumakbo. Nung una, hindi napansin ng mga tao pero medyo malayo na kami nang biglang sumigaw ang isang babae.

“Guys, si Klaude!!!!!!!” tinuro kami….este si Klaude. Peste!

“Darn!” sabi niya

“Bilisan natin!” sabi ko nlang.

Buti nalang alam ko ang pasikot-sikot dito sa park kaya pumunta kami sa part na hindi matao. Haaaaaaaaaay. Sa wakas, nakatakas din kami sa dami ng tao. Hiningal kami ng bongga >.<

“Ehem!” si Klaude na hinila ang kamay niya sa pagkakahawak ko.

Pakiramdam ko uminit ang buong mukha ko. Hindi ko namalayan na kanina pa pala kami magka-holding hands. HHWR!!!? HOLDING HANDS WHILE RUNNING!!!?? Mygosh! Nananaginip ba ko??? Para lang kaming nasa pelikula aaaa…….. hihihi.

Walang nagsasalita samin…. Bigla ko nanamang naalala ang katangahang nagawa ko. Kaya, napayuko ako. “Sorry….” Sambit ko. Yan lang ang alam kong pwedeng sabihin sa ngayon.. Hinihintay ko siyang magsalita pero walang response.

Pag-angat ko ng ulo ko.

WALA NA SIYA.

*heavy sigh*