Herkese selamunaleyküm.
Bugün yazacağım konu wattpad içerikleri içinde fazlasıyla konu dışı olsa da maalesef biz müslümanların bir gerçeği.
Müslüman olarak doğduğumuz, o şekilde hayatımızı devam ettirdiğimiz bu coğrafya da elimizdeki imkanların değerini bilmiyor olmak beni üzüyor açıkcası.
Yanlış anlaşılmasın. Değer bilmeyenlerin en başı benim bu konuda.
TRT Belgesel kanalını belki de bilmeyenimiz yoktur. Normalde televizyon izleyen biri değilim fakat annem televizyon izlerken tevafuken denk geldiğim bir program var.
AİLE OLMAK.
Merak edenler youtubedan da bakabilirler.
Her bölümde farklı bir aile işleniyor ve bu aileler hep savaş görmüs, fakirlik, yoksulluk çeken müslümanların bulunduğu şehirleri, ülkeleri işliyor.
Programın her bölümünde ayrı etkileniyorum. Isim hafızam iyi olmadığı için şimdi size o insanların ismini sayamayacak olsam da kimi okula gitmek için sabah ezanlarıyla yola çıkıp gün ağardığında ancak okula yetişirken, kimi babası olmadığı için çok küçük yaşta çalışmaya başlıyor. Üstelik bu çocukların oyun oynamaya hakları bile yok.
Oyalanmak gibi bir lüksleri yok. Aslına bakılırsa bu çocukların bizlerin hep savunduğu kendi hayatları bile yok.
Hani birçoğumuzun bu hafta sonu ailemiz arkadaşlarımızla buluşmaya izin vermediğinde söylediğimiz hayatımızı yaşayamayacak mıyız dediğimiz hayattan söz ediyorum.
Bu çocukların fazladan harcamak için paraları bile yok. Anneleri bitki çayı yapıyor, kuru ekmeği o çaylara banıp yiyorlar ve o nimetleri her gün yiyorlar.
Hani bizim hep "Bugünde mi aynı yemeği yiyeceğiz?"şikayetlerimiz var ya onlar her gün bizim gibi yağlı bir yemek yiyebilmek için dualar ediyorlar. Bırakın yağlı yemeği zeytin ve peynire muhtaçlar.
Sadede gel diyenleri sanki duyuyor kulaklarım.
İşın özü bizler fazla benciliz. Şükretmek nedir bilmiyoruz. En ufak bir olumsuzlukta 'neden ben?' Sorusunu sormaktan gocunmuyoruz. Fakat" bu da benim imtihanım "demiyoruz, demiyorum. Hep kendimizden üstleri görüyoruz. Kendimizden aşağıdakileri düşünmeyi bırakın halimize şükretmekten bile aciziz.
Elhamdülillah demek bile bizim nefsimize zor geliyor.
Biliyorum belki bu söylediklerim klasik anne ve baba nasihatleri fakat en fazla bir saat sürecek olan programı açıp biraz izleseniz ne demek istediğimi anlayacağınızı düşünüyorum.
Bunları neden buraya yazıyorum biliyor musunuz? Birimizin hatası, belki de hepimizin hatası. Elhamdülillah ben bu hatamın farkına vardım şimdi de buraya yazıyorum ki olur da birinizi bilinçlendiririm diye.
Umudum odur ki biriniz bilinçlendiğinde başka birini daha bilinçlendirir. Şimdi küçücük olan bu halkanın gün geldiğinde daha büyük bir halkadan oluştuğunu ve halkanın hiç durmadan büyüdüğünü görmeyi nasip etsin Rabbim.
Eğer bu umudum gerçekleşirse bunu tek ben başarmış olmayacağım.-elbette Rabbim nasip etmezse hicbir şey olmaz ama -halkanın büyümesi demek benle beraber birçok insanın güzel bir hayra vesile olması demektir.
Ve unutmayın! Hayra vesile olan, hayrı yapan gibidir.(Hadis-i şerif)
Allah'a emanet olun. Essalamualeyküm
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MEKAN BİZİM
Non-FictionBurası bizim yerimiz. ıçimizi dökebildiğimiz, sırlarımızı yalnızca okuyanların bildiği, kimi zaman kimseye söyleyemediğimiz, yeri geldiğinde birbirimize tavsiyeler verdiğimiz, bazen bizden küçüklerin bile bize ağabey, abla olduğu yerdeyiz. Unutma ME...