fur lice, chaelisa

8| son 24 saat

james arthur - impossible

-15092019

En sonunda gözyaşlarım dinmişti. Sanıyorum ki göz pınarlarım da kurumuştu, ağlayamıyordum çünkü. O da benimle beraber ağlamıştı bunca zamandır. Size söylemiştim. Ben bu masalda, onu bir çok kez ağlatmıştım. İlk değildi, muhtemelen son da olmayacaktı..

"Beni bulmaları ne kadar sürer?" dedim birdenbire. Şaşırmıştı, ayçiçeğim. Ne demek istediğimi anlamaya çalışıyor, yüz mimiklerimi izliyordu. "Tahminen en az 24 saat sürecek" dedi. Neden sorduğumu deli gibi merak ediyordu ama bir şey demedi. "Hadi gidelim" dedim kalkıp ceketimi alırken. "Nereye?.." dedi Lalisa. Gülümsedim. İçten içe, bu defa gerçekten de kan ağlayarak.. "Dövme yaptırmak istiyorum, gidelim hadi"

"Bu saatte kapalıdır?.." başımı hayır anlamıda salladım. "Chaelin abla'ya gideceğiz, o gece geç saatlere kadar açık tutar dükkanı"

Fazla sorgulamadı, Lalisa. Sadece bana ayak uydurmak istiyor gibiydi. "Gidelim öyleyse" dedi ceketini alarak.

Söylediğim gibi, Chaelin abla gerçekten de dükkanı kapatmamıştı. Neşeyle içeri girdim. "En güzel ablam neredeymiş?" Gülümseyerek konuştuğumda, Chaelin abla gülümsedi. "Evet, asla arayıp sormadığın ablan burada"

Kahkaha attım. "Chaelin abla! vaktim olmuyor biliyorsun!" Chaelin abla saçlarımı karıştırdı. Onunla şakalaşırken gözüm Lalisa'ya çarptı. Gülümseyerek bizi izliyordu. Onu çok iyi anlıyordum. Çünkü o tek çocuktu ve kan bağı olmasa bile 'abla' diyebileceği birine sahip olmamıştı. Chaelin abla, teyzemin kızıydı. Akrabaydık ve bana annem ölmeden önce ve de sonra en çok destek olan insanlar o ve ailesiydi. Fakat abimin şerefsizliklerini onlar bile bilmiyordu.

Söylememiştim, söylemeyecektim. Bencildim, bencil kalacaktım. Hayatımda en çok değer verdiğim insanlardan biri olan Chaelin ablanın, benim temiz olduğumu düşünmesini istedim.

Ah ne demiştim. Evet Chaelin abla. O hep bana destek oldu, ama Lalisa asla böyle birine sahip olmadı. Ona neredeyse işkence ettiğim yıllarda dahi, bunları anlatabileceği güvenilir biri olmamıştı. Fakat o kıskançlıkla değil; gururla, samimiyetle, hayranlıkla gülümsüyordu. Kesinlikle, benim tam tersimdi. Ben; kinin, hasetliğin, kıskançlığın ve nefretin vücut bulmuş haliydim, benim güzelim ise kutsal kitaplarda 'melek' diye tasvir edilen varlıkların yeryüzüne düşmüş hali falandı. Lalisa'nın elinden tutarak gülümsedim. ''Chaelin abla yeryüzünde bizi yargılamayacak tek kişi, ayçiçeğim. Utanma ondan. Birbirinizi çok seveceğinize eminim''

Böyle söylediğimde, ikisine de vermek istediğim mesaj farklıydı. Chaelin abladan, lalisayla ilgilenmesini, Lalisa'dan ise, başına gelen her şeyi ona anlatmasını istemiştim. Ben gitsem de hayatını devam ettirmesini söylemek istedim ayçiçeğime, ben onunla olamasam da, gelecekte, hep istedği gibi bir dansçı olmasını.. Ama sadece susmakla yetindim.

-

Eve döndüğümüzde, Lisa durup durup dövmeme baktı. ''Canın yandı işte. Neden yaptık ki bunu. Dibinde var zaten, bileğinde de bir ayçiçeği olmasına ne gerek var?'' Gülümsedim. ''Neden olmasın? Gül dövmesi mi tercih etmeliydim?'' Ah, tabi lalisa surat asmaya devam etti. Ciddi değildi ama, bu canımı yaktığı için bana kızmıştı. Biz böyleydik işte. Ben onun canını defalarca yakardım, kızmazdı bir kere bile. Ne zaman kendi canımı acıtsam, o zaman kızardı bana.

Çok defa söylemişti, beni kendinden çok sevdiğini.

Ama ben söyleyememiştim.

Hiç cesaretim olmamıştı.

Ama belki,

toprağımın üzerinde yeşerecek ayçiçekleri,

benim yerime söylerdi ona.

Fakat,

bu saatten sonra..

neye yarardı?..

-

Yeni bir fice başlıyorum paper crown diye yine chaelisa haha. Neysee sizi seviyorum<3

Siz de beni, chaelisayı ve fur lice'i çok sevin<3

Bugün sizden özel bir isteğim var.

Sevgi evrenseldir, birini tanımadan da sevebilirsiniz.. Lütfen zor zamanlar geçiren tüm çocukları da sever misiniz? Onların buna çok ihtiyacı var.. Beni sevmekten çok, onları sevin<3

Lya'dan,

güzel ayçiçeklerine..

[şarkının kitapla hiç alakası yok seviyorum o yüzden koydum dinlemeseniz de olur<3]