Gül Yüzlüm

Zor günler...

İlk bölüm de diyalogları uzun tuttum ama  hikayenin gidişatına göre ilerleyen bölümler de kısaltıcam iyi veya kötü yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. Keyifli okumalar😘
Multi medyayı dinleyin bence😉

Zor günler başladı. Kemal amcanın ölümü konakta büyük bir boşluğa yol açtı. En çok ta ben hissediyorum bu boşluğu . Kemal amca hiç bir zaman bana yalnız olduğumu hissettirmiyordu . Ben aile sevgisini onda tattım en çok ta baba sevgisini. Babam abime ve bana hiç bir zaman baba sevgisini göstermedi. Hep bir tarafımız eksik kaldı. Özellikle benim için bu durum geçerliydi. Çünkü ben kız doğarak hayata bir sıfır yenik başlamıştım onun gözün de. Ama annem beni hep sevip korudu. Tabi onun da yetemediği şeyler oluyordu. Baba şefkatinden ve sevgisinden yoksun büyüdük. Neden mi çünkü dedem de babama hiç sevgisini hissettirmemiş babam da bu yüzden sevgisini göstermek yerine bu duyguyu bizden esirgiyordu. Artık bu durum katlanılmaz bir hal almıştı benim için işin içine dayak ta girince annem bile beni koruyamadı. Katlanmak çok zor geliyordu bu işkenceye. Fiziksel acılar geçer ama ya kalp acısı o geçermiydi. Geçmiyordu geçmiyecekti. Bir gün artık yaşamamın bir anlamı yok diye düşündüm ve evden nasıl çıktığımı bilmez bir halde kendimi sokağa attım. Nereye gideceğim yada ne yapacağım konusunda hiç bir fikrim yoktu. Ölümü tek çare olarak gördüm belki bu saçma gelir insanlara ama öyle bir an vardır ki boşluğa düşersiniz ben de o boşluktaydım. Kendini bilmez bir halde yürürken uçurumun kenarına geldiğimden bir haberdim. Sadece bir araba vardı orda açıkçası burda ne işi olduğunu da pek anlamamıştım. Ve o an karar verdim artık ölme vakti geldi. Kendimi boşluğa bıraktığım an biri beni belimden tutup geriye doğru çekti. Ben elin de çırpınırken o beni bırakmamak için direniyordu gözyaşları içerisinde ona döndüm. Ve o güzel yeşil gözler de şefkati gördüm. " Yapma Kızım hiç bir şey hayatından vazgeçmene değmez yaşamak her şeye ve herkese rağmen güzel" dedi .
Ben ağlarken öyle şefkat dolu öyle güzel davrandı ki bana belkide hiç tatmadığım baba sevgisi budur diye düşündüm. "Sizin burda ne işiniz var hem ben böyle nasihatleri duymak için fazla büyüdüm benim kimse den nasihat isitecek ne mecalim nede halim kaldı şimdi gidin burdan çünkü sizi dinlemeyeceğim."
dedim. Ama adam azimle beni vazgeçirmeye devam etti. "Ben buraya canım sıkıldıkça gelirim burası sadece ölmek için değil nefes almak için de güzel bir yer ben sana nasihat vermedim ayrıca ihtiyacın olduğunu da düşünmedim çünkü gayet akıllı bir kıza benziyorsun sebeplerin vardır kesin ama yapma hayattan vazgeçme nefes aldığın sürece hep bir umut vardır " dedi. Ben ise kararımdan vazgeçmeye hiç niyetli değildim. Ama bir yandan da bu adama güven duygusu içindeydim. Konuştuk daha doğrusu o konuştu ben dinledim konuşma sonunda beni anlatmam için nazikçe zorladı.O kadar kibar ve sevecen yaklaşıyor du ki bana hayır deme şansı bırakmıyordu. Anlattım kısaca babamı durumumu hayatımı oda dinledi. Bana konuşmam bitince öyle bir teklifte bulundu ki o an hem şaşkınlıktan hem sinirden kafamda şimşekler çaktı. "Benim kızım olurmusun ama lütfen beni yanlış anlama niyetim sadece sana destek olmak ve korumak ne olur bu isteğimi geri çevirme" dedi. Ben adamın söylediklerine ne anlam vermem gerektiğini düşünüyordum ama anlam veremedim. Neden bir insan hiç tanımadığı bir kişiye böyle bir teklifte bulunur hangi akla hizmet böyle bir şeye kalkışır insan. " Siz beni yanlış anladınız galiba saf bir kızamı benziyorum siz kendinizi ne zannediyorsunuz bu cesareti nerden buldunuz ben size derdimi anlatmakla yanlış yaptım benim kimsenin korumasına ihtiyacım yok hiç tanımadığım birinin yardımına hiç ihtiyacım yok" . Konuşma giderek garipleşiyordu. İnsanlar hep mi böyleydi yoksa bana mı denk gelmişti.
İyilik yapmak istiyor du aslında niyetinin kötü olmadığını anlamıştım. Ama nasıl guvenirdim ki bilmiyorum artık ne düşüneceğini bilemiyordum. İsminin Kemal olduğunu öğrendiğim adam okadar ümit dolu bakıyordu ki bana sanki onunda hayatında birini sevmeye ve sevilmeye ihtiyacı varmış gibi. Beni ikna etmek için çok çabaladı ve bu konuda da başarılı oldu . Çünkü artık yolun sonunda olduğumu anladım ya kabul edecektim yada hayatıma son verecektim. Nedense ikinci seçenek daha iyi geldi. Benim ne yaptığım nerde olduğum kimsenin umrunda olmazdı zaten özellikle babamın. Baba dediğimde hep bir hüzün basar içime neden baba neden sevmedin beni neden okşamadın başımı neden sevgini esirgedin benden neden. Ama annem üzülecekti peki ya abim. Ama zaten ben onları sonsuza dek terk etmemek için evden çıkmamışmıydım o zaman neden düşünüyorum ki . Işte böyle başladı benim buraya geliş hikayem şimdiyse yine koca konakta yalnızım. Evet konak burası çok büyük bir konak evin çalışanları hariç kimse yok konağın emektarları Fatma abla ve hüseyin amca bir de kızları Aslı . Aslı ile çok yakındık bana hep bir kardeş gibi davranmıştı. Ben de onu çok seviyorum onunla sohbet etmeyi özledim ve mutfağa doğru inmeye başladım" kolay gelsin Fatma abla Aslı nerde" diye sordum . Fatma abla beni görünce yüzüne o güzel gülümsemesini yerleştirdi. "sağol kızım Aslı Beran' ın odasını hazırlıyor bir kaç güne gelir babasının cenazesine gelmedi ama eminim çok üzgündür"  Fatma abla konuşmasını bitirince ufak çaplı bir şok yaşadım Beran geliyordu ve ben onunla nasıl başa çıkacağımı şimdiden kara kara düşünüyordum. Bir konu daha var bir insan neden babasını görmeye hiç gelmez. Bunu bir çok kez sordum Kemal amcaya ama hep beni geçiştirdi. Ama öğrenecektim bu konu Kemal amcayı çok üzüyordu. Aralarında ne geçti bilmiyorum ama annesinin ölümünden babasını sorumlu tutuyor diye biliyordum fazlası vardı ama ne." Peki Fatma abla ben odamdayım Aslı işini bitirince benim yanıma gelebilir mi onunla konuşmak bana iyi geliyor" Fatma abla tamam anlamında başını sallayıp gülümsedi. Odama çıkarken düşünceler beğnimi kemiriyordu nasıl olacak ne yapmalıyım da Beranı kötü bir insan olmadığıma ikna etmeliydim. Açıkçası normal şartlarda olsa umrumda olmaz ne düşünüyorsa düşünsün derdim ama işin içinde Kemal amcanın isteği vardı. Son arzusu. Ne kadar zamandır düşünüyordum bilmiyorum beni düşüncelerimden sıyıran Aslının odama girmesi oldu. " Selam tatliş birileri beni özlemiş diye duydum ve geldim" Aslı odaya girer girmez yüzüme gülümseme yerleşti bu aralar onu pek göremiyordum. Kemal amcanın ölümünden sonra konak dolup taştı haliyle pek sık görüşemiyorduk. "Hoş geldi tatlım gerçekten özledim seni sana çok ihtiyacım var" dedim ve dudaklarmı büzdüm. " neyin var senin diyecem ama bilimiyorum Kemal amcanın ölümüne üzüldün bu durum hepimizi çok üzdü ama sanki sende başka bir durum var gibi" Aslı hep böyleydi beni benden daha iyi anlar ve sıkıntımı gidermek için elinden geleni yapar çoğu kez basarır da. Ama bu durum çok farklı ona olanları nasıl anlatacağımı bilemiyorum . Güven konusu değil sorun kendimi nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum. Anlatmalıyım diye düşündüm çünkü eğer birilerine anlatmazsam içim içime sığmaz ve bu durum beni içten içe bitirir.
"evet Aslım Kemal amcaya çok üzüldüm ama canımı sıkan başka bir konu var Kemal amca ölmeden önce benden öyle bir şey istedi ki bu durumla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum"
Aslı merakla söyleyeceklerini beklerken dayanamayıp söze girdi." Kızım belli bir sıkıntın var insanı çatlatmada anlat belki yardımcı olabileceğim bir konudur." Başımı sallayıp devam ettim.
Kemal Amca benden oğluyla evlenmemi istedi ve bunu onun son arzusu olarak kabul etmemi söyledi ben de ona bunu borç bilerek kabul ettim ama işin içinden nasıl çıkacağımı bilmiyorum nasıl olacak Aslı ben kabul ettim ama ona nasıl kabul ettirecem" dedim ve sıkıntılı bir nefes verdim. Aslı olayın şokundan çıkınca konuştu." Kemal Amca büyük bir yük bırakmış sana az çok tanıyorum Beranı zor olacak ama ikinizi düşününce senin de vazgecmeyeceği biliyorum o ne kadar zorsa sende bir o kadar inatçısın" Aslının söyledikleri canımı daha çok sıktı " peki ben nasıl bu çocuğu ikna edicem ne yapmalıyım bana onu az çok tanıdığını söylüyorsun yardım et bana Aslı tek başıma istesinden nasıl gelirim bilmiyorum" . Sözlerimi bitirdikten sonra aslı sinsice gülüp lafa girdi. " o inat ettikçe daha çok üzerine gidip onu kendi silahıyla vuracaksın seni üzecek kıracak hatta gün gelecek ağlayıp vazgeçmek isteyeceksin ama sonun da gülen sen olacaksın bana inan sana aşık olacak hem şu güzelliğe kim direnebilir ki onu kendine aşık edeceğine inancım tam" . Aslı konuşmasını bitirince içime bir umut doğdu acaba başarabilirmiyim. Kendime güvenmek istiyorum ama bir yandan da bu işin üstesinden nasıl geleceğimi düşünüyorum. Ama yapmam lazım başarmak zorundayım bunu Kamal Amca için yapmalıyım son arzusunu ne pahasına olursa olsun yerine getirmeliyim.