Aşkın Formülü (TAMAMLANDI)

39

Bölüm şarkısı: Çıkmaz Sokak
Dinlemenizi tavsiye ederim.

Ne yapmam gerekiyor şimdi sevdiğim adama sımsıkı sarılmam mı yoksa bi yabancı  gibi ondan uzaklaşmam mı  ?

Tabikide sarılmayacaktım  onca olanlardan sonra aptal gibi affedemezdim.
Kokusu kimsede olmayan  kokusu dünyanın en iyi  sakinleştiricisi gibi gelse de ya da o sıkıca  saran kolları bütüm dertlerimde sığındığım    liman olsa da artık  eskisi gibi olamazdık .

Yiğit  bana ihanet etmişti .En çok güvendiğim beni sırtımdan  vurmuş  ellerimden hayallerimi ,aşkımı, sevdiğim  adamı ,gençliğimi  almıştı .

'Yapabilirsin Aymira uzak durabilirsin.'
İç sesim haklıydı yapabilrdim.

Ellerimi omuzlarına  geririp bütüm gücümle ittim. İtmemle uzaklaşmış kapı dışına  bahçeye çıkarmayı  başarmıştım  .

Ellerini bana sakince uzatıp .

-"Tamam sakin ol sana herşeyi  anlatıcam. O zaman bana inanıcaksın."

Adımlarımı korkarak geriye doğru  attım . Yavaş  yavaş Yiğit'den   uzaklaştıkça Yiğitde ben geriye dogru adım  attıkça  üzerime  doğru  yürüyordu.

-"Yiğit git buradan seni görmek istemiyorum. "

-"Farkındayım  yüzüme bile bakmıyorsun ."

Yiğit'den değil  kendimden korkuyordum.  Ondan uzaklaşmam  gözlerine bakmamam kendime olan korkumdan dı.Yenik düşmekten affetmekten korkuyordum çünkü   hep aynısı  oluyordu.Yiğit  yanımda  olunca gözlerine bakınca affediyordum .

"Konuşmamız  gerek Aymira beni dinlemen lazım . "

-"İstemiyorum senin yalanlarını dinlemek istemiyorum artık  herşey  ortada fotoğraflar  ortada."diye sakin sakin konuştum .

Fotoğraflar  deyince ellini yumruk yapıp bütüm sinirini belirtiyordu . 

-" Yalan varsa o da fotograflar.Ben sana yalan söylemem."

Yerimde durup sinirle gülmeye  başladım. Ben güldükçe  o daha da sinirleniyordu.  Gülmeyi kesip ciddileştim.

-"Fotoşop olduğunu söylede daha fazla bat gözümde  ."

Gözlerini suçlulukla kapatıp . Kısık buğulu sesiyle .  
-"Hayır değil ."dedi.

Gözlerini  açtığında  tepkimi bekliyor gibiydi .Derince nefes alıp işaret  parmağımla kapıyı gösterdim.
Bu sefer  sesim öfkeli ve gür çıkmıştı. Anlıyacağınız sakin değildim

-"Çekil git burdan yüzsüz gibi karşıma geçip bi de dinle beni  diyorsun. "

Üstüme  daha hızlı yürümeye   başladı  bende hızla  arkama bakmadan geri geri gittim.Gözümden akan yaşlar umrumda bile değildi .  Akıp gitmesine izin veriyordum sesiz sesiz akıyorlardı  göz yaşlarım arada hıçkırık  sesi çıkıyordu  tabi.

Umutun sesini fark etmemizle yerimizde durduk .Hızla salona ilerledim zaten yolun yarısını Yiğit'den  kaçarken tamamlamıştım.

Salondan içeri  geçip Umutu kucağıma aldım.Susması için  sabahtan beri yaptığım  şeyi  yaptım .Kucağımda salladım .

Yiğit telaşla.

-"Ne oldu ? Neyi var  Umutun hastalandımı?" diye soru yağmuruna boğdu

Bende onun gibi telaşlıydım .Yiğiti görünce  Umutu  unutmuştum
-"Bilmiyorum ama sabahtan beri hiç  susmuyor."