Aşkın Formülü (TAMAMLANDI)

32

İkimiz de babannemi karşımızda görünce şok olduk daha gelmesine vardı.

Yiğit hastaneye gitmiş beni tek başıma bırakmıştı kahvaltıyı hazırlayıp babannemle karşılıklı kahvaltı yapıyorduk.

-" Eee babanne Bursadakiler nasıl?"

-" Nasıl olsunlar kızım işte iş güçle uğraşıyorlar sanada selamları var."

-" Aleyküm selam. "
Babannemin biten çayını doldururken .

-" Kahvaltıdan sonra sana odanı göstereyim."dedim.

-" Olur kızım hallederiz.Torunum nasıl sen ondan haber ver bakalım."

-" Gayet iyi bolca tekme atıyor hareketli olacak galiba."

-" Erkek çocukları hareketli olur.Hele bi doğsun peşinden çok koşturacak , yorulacaksınız "

-" Ben koşturmaya hazırım."

-" İsmine karar verdiniz mi?"

-"Umut olacak. "

-" Güzelmiş Allah hayırlı ömür sağlık saat nasip etsin inşallah."

-" Amin."

Babannem son lokmasını da alıp ayağa kalktı.

-" Hadi bakalım, bana odamı göster."

-" Tabi babannecim."

Merdivenlerden çıkıp babannemin odasının kapısını açtım.
Valizleri Yiğit odaya bırakmıştı bile.
Eğer o bırakmasa asla bu halimle valizleri odaya çıkartamazdım.

Ferah beyaz ve sarı renginin hakim olduğu misafir odasını babannem için önceden hazırlamıştım.

-" Babanne sen yerleşirken ben de doktor müanesi için hazırlanayım.  Senin için sorun olmaz değil mi?"

-" Yok olmaz kuzum siz gidin beni de giderken Zeynepgile bırakıver."

-" Olur babanne bırakırım."

Odadan çıkıp yatak odama girdim.
Üzerime gri beyaz çigili uzun tüniğimi giyip altınada bol pantolonumla gayet  rahat olmuştum.
Karnım büyüdükçe kıyafetlerde sıkıyordu.

Kremit rengi şalımı da bağlayıp çantamı koluma taktığım gibi odadan çıktım.

Babaannem de  aşağıda beni bekliyor du.

Merdivenlerden yavaş yavaş inip
-"Hazır mısın babanne?"dedim.

-" Hazırım kızım çıkabiliriz."

Arabanın anahtarını da alıp evden dışarı çıktık kapıyı kilitleyip arabaya doğru ilerledim.

Arabaya binip hareket ettik.
İlk önce babannemi Zeynep anneme bırakıp hastaneye geçtim.

Yiğit beni Doktorun kapısının önün de bekliyor olacaktı.

Onu gördüğüme  mutlu olmuştum.
Bu aralar eskisi gibi bana yakın davranmıyor gibiydi sanki .Yoksa benim hormonlardan mıydı ?

Boynuna sarılıp.
-"Geldin buradasın."

-" Gelicem tabiki , ne oluyor sana gelmeyeceğimi mi düşünmüştün ."

Aslın da evet düşünmüştüm. Son bi kaç müaneye  gelmemişti .Ameliyatı olduğunu , işlerinden dolayı gelemeyeceğini  söylemişti. Bunu ne zaman dan beridir söyleyemiyor dum yüzüne karşı.

-" Evet gelmezsin belki diye aklıma gelmedi değil.Hem bu benim suçum değil son zamanlar bizi ihmal eden sensin."

-" Bunun farkındayım bitanem ama sen de biliyorsun kolay bi mesleğim yok .Bu aralar çok yoğunum.Özur dilerim bir daha sizi yalnız bırakmıyacağım."
deyip anlım dan öptü.