hyunjin Korkmana gerek yok Jeong. Yarın yanında olacağım ve her şey çabucak olup bitecek. Şimdi uyu. Güzelce uykunu almalısın.
jeongin seni seviyorum
hyunjin Ben de seni seviyorum.
-
Hyunjin elindeki meze poşetini kapının önündeki kontrol alanına koyduktan sonra bir maske geçirdi yüzüne. Yüzü çok hassas olduğu için hastane maskelerini kullanmayı sevmiyordu ve bunun son olmasını dilemişti içinden.
Sevgilisi, Jeongin, bir süredir hastanedeydi. Ne kadar olduğunu bilmiyordu çünkü sayarsa geçirilmiş günlerin fazlalığı ile umutsuzluğa kapılabilirlerdi.
Sterilizaysondan geçen poşeti geri eline aldıktan sonra kartını okutarak içeri girdi. Jeongin'in babası kapı sesi ile dalmak üzere olduğu uykusundan uyanmış, oturduğu koltuktan kalkarak Hyunjin'e gülümsemişti.
"Hoş geldin evlat."
Hyunjin başıyla selam verdikten sonra elindeki poşeti yaşlı adama uzattı. Adam poşeti alıp içine bakarken yanlış anlamamasını umarak açıklamaya başladı.
"Ameliyattan sekiz saat önce meze yenmesi gerekiyormuş ama Jeongin bana buranın mezesini beğenmediğini söyledi. Ben de ona güzel bir yerden getirmek iste-"
"Son yemeği güzel olsun istedin. Anlıyorum."
Babası umutsuzca konuşurken Hyunjin daha fazla dayanamamış ve yaşlı adamın yanından ayrılmıştı. Sevgilisinin kurtulacağına inancı tamdı. Jeongin aynı ameliyatı daha önce geçirmişti ve yeniden başarabilirdi.
Hyunjin ayakkabılarını çıkararak hasta yatağına uzandı ve Jeongin'in belindeki hortuma dikkat ederek kollarını beline doladı. Ufak olanın yıpranmış sarı saçlarının arasına öpücüklerini kondururken Jeongin yerinde kıpırdanmış ve sevgilisine dönmeye çalışmıştı.
"Rahatla Jeong. Uyuyalım sadece."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunu daha önce Changlix olarak yayımlamıştım ama Hyunin olunca daha çok içime sindi, böyle atmak istedim.
