hyunjin için kısa fakat diğer herkes için uzun bir süre sonra.
Hyunjin elindeki maskeyi izlerken saatin dört olduğunun farkına varamamıştı. Son beş yılda saatler anlamını kaybetmişti sanki. Daha dün gibi hatırladığı anının diğer insanlar tarafından "Beş yıl öncesi" diyerek anlatılmasından nefret ediyordu. Her gün çaresizce okuyordu mesajları. Geceleri uyumak, sabahları uyanmak istemiyordu artık. Hyunjin için hayat anlamını yitirmişti, dünya değerini. Bazı geceler ise yüzünü görme umuduyla daha erken giriyordu yatağa. Eskiye gidiyordu kafası, geçmişe dalıyordu gözleri. Sevgilisi ile "hiç ayrılmayacağız." diye söz verdiği günlere, "hep seveceğiz, hiç vazgeçmeyeceğiz" diye yeminler ettikleri günlere... Hyunjin yaşamayı unutmuştu, sevgilisi verdiği sözleri. Yine de bir kez olsun girse rüyasına, hiç konuşmasalar, sadece bakışsalar, gözleri gözlerine değse... Sadece bir kere gülse yeterdi Hyunjin'e. Yine unutamaz, bir gülüşüyle bin hayal kurardı. Yine düşlerinde yaşatırdı ufak sevgilisini. Sadece bir kere gülse, Hyunjin uğrunda bin gece ağlardı.
Eskiden gözlerinde hüzün olan insanları anlamazdı. "Yaşamak bu kadar güzelken bu kadar üzüntü, bu kadar keder niye?" diye sorardı kendi kendine. Bilmiyordu ki şu kocaman dünyada yalnızlığa terk edildiklerini.
Fakat sadece Hyunjin ile sınırlı değildi olanlar. Jeongin'e nakledilmek üzere hazırlanmış akciğerlerin, ikinci sıradaki Jisung'a verilmesi uygun görülmüştü. Jisung ise Jeongin'e ait olan akciğerleri almamaya yemin etmiş gibiydi. Ölenin o değil, kendisi olması gerektiğine inanıyordu. En az Hyunjin kadar o da özlemişti Jeongin'i. Durup durup aklına gelmesini özlüyordu. Bir insana bağlanmayı ve ona kendinden fazla güvenmeyi özlüyordu. Onu hiç bırakmayacakmış gibi sahiplenmesini, hiç bitmeyecekmiş gibi sevmesini özlüyordu. Saatlerce telefonda konuşup konuşacak bir şey bulamadıklarında sadece telefonu kapatmamak için boş boş konuşmalarını özlüyordu. Han Jisung, Yang Jeongin'in her bir zerresini özlüyordu.
Yang Jeongin sadece madden varolmuş biri değildi. Bu dünyaya herkesin bir amaç uğruna geldiğine inanmıştı her zaman. Şimdi ise, başka insanların bedenlerinde hayat bulacaktı. Yang Jeongin, herkesin sevgi ile hatırlayacağı bir akciğer hastasından fazlası gibi gözükmeyebilirdi ancak her zaman sevgilisinin ufak bebeği olmuştu ve yıllar sonra sevgilisi tarafından vefat ettiği hastanenin ona adanması ile bu tescillenmişti.
Eğer bir gün yolunuz Busan, Güney Kore'ye düşerse şehrin kıyı şeridindeki bu özel hastaneye gidebilir ve Yang Jeongin'in mezarına bir çiçek bırakabilirsiniz.
Ancak çok dikkatli olmalısınız ve eğer Jeongin'den bir mesaj alırsanız, onu asla yanıtlamamalısınız.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
