Without you ...

Part 9

Ιφη POV

Με το που έκλεισα την πορτα του σπιτιού του Αλεξ δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.

Γαμωτο, αφού ξερει ποσο αδυναμία είχα στον μπαμπά μου γιατί να μου το πει αυτο ?

Για να με πληγώσει? Μονο και μονο για να με κάνει να νιώσω άσχημα?

Πηγα στο παρκο που είναι κοντά στο σπίτι μου. Είναι ερημική δεν υπάρχουν παιδιά για να δώσουν ζωή σε αυτο το μέρος. Αλλα καλύτερα, θέλω να μείνω μόνη μου!

Αμα παω σπίτι θα τσακωθω με τον αδελφό μου και δεν εχω καμοια όρεξη!

Έκατσα πανω σε μια κούνια και άρχισα να κουνιέμαι αρκετά αργά καθώς έκλαιγα με κατεβασμένο το κεφάλι.

Ένιωσα μια σκιά ακριβώς απο πανω μου.

Σήκωσα νευριασμένη το κεφάλι μου νομίζοντας πως είναι ο γνωστός βλάκας αλλά όχι..

Ηταν ο Νικ!

Ένιωσα μια ανακούφιση αλλά ταυτόχρονα δυσανασχετησμο για το αν πρέπει να του μιλήσω ή όχι.

Νικ: τι έγινε μικρή? Ειπε και γονάτισε μπροστά απο τα γόνατα μου

Ιφη: τίποτα είμαι καλά, απάντησα με σιγανή και τρεμάμενη φωνή.

Νικ: και οι δυο ξέρουμε ότι δεν είσαι, θες να μου πεις ?

Μα είναι τόσο καλος! Γιατί να μείνω μακρια του?

Ιφη: ει-ειναι πολλά, τραυλιζω. Μπράβο Ιφη !

Νικ: κοίτα δεν θέλω να σε πιέσω, δεν είσαι αναγκασμεν να μου πεις. Ελα να σε παω σπίτι . Ειπε και σηκώθηκε όρθιος.

Ιφη: Δεν θέλω να παω σπίτι! Ειπα καθώς σηκωνομουνα όρθια . Νομίζω ακούστηκε λίγο πιο δυνατα απο οτι ήθελα.

Νικ: εντάξει, αμα θες μπορούμε να παμε σε μια καφετέρια πιο κατω.

Ιφη: εντάξει.

Τον ακολούθησα και φτάσαμε στο μαγαζί που μου είχε πει.

Κάτσαμε σε ενα τραπέζι και παραγγείλαμε.

Ξαφνικά ενιωσα δυο μάτια να με καίνε. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα ενα ζευγάρι γαλάζια μάτια να με κοιτάνε.

Και όχι.. Δεν ήταν ο Αλεξ.

Νομίζω απο κάπου τον ξέρω . Προσπαθω να τον παρατηρήσω οσο πιο διακριτικά μπορώ αλλά είναι δυσκολο γιατί με κοιτάζει έντονα.

Νικ: Ιφη σου μιλαω, είπε καθώς κούνησε το χέρι του μπροστά μου.

Ιφη: αα συγγνωμη αφαιρέθηκε, τι μου είπες ? Πλέον κοίταζα τον Νικ και οχι τον "γνωστο άγνωστο"