WANTED: GROOM TO BE

Chapter 2

BLUE

Nagising ako bigla nang nay suminag na araw sa mukha ko. Kinusot-kusot ko muna yung mata ko. Nakita kong may nag-ayos pala ng kurtina ko para magising ako.

Malaki katawan. Moreno. Matangkad. Mukhang gwapo. Si Jason? Hindi. Hindi si Jason 'to. Maputi yun e.

Napabalingkwas ako ng higa ng makita ko ang mukha nya. HINDI KO SIYA KILALA!

"SINO KA?! MOMMY DADDY!!!" Sigaw ko. Pero infairness, gwapo siya. Tama ang hula ko na mukhang gwapo nga.

"Kumalka ka, Barbara." Napataas ang kilay ko! Sino ang nag-bigay sa kanya ng pirmisong tawagin ako sa first name ko? SHIT SIYA!

"Barbara your ass! Sino ka ba? Saka sino nagbigay sayo ng permiso na yan ang itawag sakin?" Naiinis kong tanong. Bwesit 'tong lalaking 'to!

"Let me answer your questions. First, I'm Mikael Dela Cruz. Second, ako lang. What's wrong with that? Pangalan mo naman yun." Napatitig lang ako sa kanya habang nagsasalita siya. Shocks! Ang hot. :O

"S-still! Just call me Blue, Mikael." Sabi ko sa kanya. Ayokong tinatawag ako sa first at second name ko. Naiirita ako.

"Blue? Ah, Barbara Leslie Uvalla Evangilista. That's why Blue. I get it. But I prefer calling you, Barbara." Kainis! Sinabi pa talaga buong pangalan ko.

"So bakit ka nandito?" Tanong ko ulit sa kanya. Unti-unti siyang naglakad papalapit sa kama ko. Shit! Bakit ang hot nya? Hoho.

"Wanted: Groom to be." Tumango naman ako. Siya pala. Well, magaling nga ang mga kaibigan ko na pumili. Satisfied.

"Ah. So why are you here?" I asked him again.

"Having some quality time with my soon-to-be-bride, I guess?" Then he chuckled..punyemas! Ang gwapo.

"Whatever. Hintayin mo na lang ako sa sala. Mag-aayos lang ako." Mataray kong sabi sa kanya. Aba, hindi namaa porke't gwapo at hot sya ay magiging mabait ako sa kanya. Asa siya.

After a couple of minutes, natapos na rin ako. Naabutan ko siya sa sala, tinitignan mga family pictures namen.

"So, unica ijah ka pala." I nodded to him.. "How about you? May kapatid ka ba?"

"Yeah. Panganay ako, tapos tatlong babae ang sumunod, lalaki naman ang bunso." Nakangiting sabi nya. Bigla naman ako nainggit. Mukhang masaya ang pamilya niya kasi madami sila e. Haaays.

"Ah. I see.." Sagot ko na lang. Iniwan ko na muna siya

Pumunta ako sa kusina para magluto. Sanay kasi ako na kapag may bisita kami ako nagluluto. Kahit yung mga kaibigan ko pag pumupunta dito, pinagluluto ko sila. HRM kasi tinapos ko. Sabi nga nila mommy na magpatayo daw ako ng isang resto. Umayaw nga ako. I'm not yet ready. Wait.. kelan ba ako naging ready? Basta, ang alam ko I'm still young..

"Nagluluto ka pala? Are you a chef?" Muntik na akong mapatalon nang magsalita 'tong si Mikael sa likod ko.

"Yes. And I'm not a chef. Pero HRM ang natapos ko. How 'bout you?" Pagtatanong ko. Hindi naman ako nakatingin sa kanya kasi nagluluto nga ako.

"Ah. Business management. Kaya nga CEO ako sa kumpanya ng daddy ko." This time napatingin na ako sa kanya. Fahk. CEO?!

"For real?!" Gulat kong tanong. Eh sa nakakagulat naman talaga.

"For real." He smiled to me. Yung ngiti nya... nakakatunaw. Binalik ko na yung tingin ko sa niluluto ko. Baka marape ko sya. Ay joke lang.

"Menudo? Hmm. My favorite." Napapitlag naman ako nang magsalita sya. Shit naman! Nasa likod ko na siya kaya damang-dama ko yung pagsasalita sya.

"A-ahm yeah." Sinubukan kong pakalmahin sarili ko. Lakas din ng epekto nito ni Mikael e!

Nakahinga naman ako ng maluwag nang umalis na siya. Whooo. Hanggang sa matapos ako nakatitig lang siya sakin habang nagluluto. Buti nga natapos ko pa.

"Tara, kain tayo." Pag-aaya ko. Tumango naman siya.

Tahimik naman kaming kumain. Sila mommy at daddy? Nasa opisina. Oo, pareho silang nagta-trabaho. Malaki na rin naman daw kasi ako. Nung bata talaga ako buong atensyon nila na sakin. Kaya medyo naninibago ako ngayon pero ayos lang naman. Hindi naman ako nagtatampo.

"Ang sarap. Pareho kayong magluto ni Baby." Napataas ang kilay ko. Baby? May girlfriend na pala 'tong kumag na 'to e! Itatanong ko sana kung sino yung 'baby' kaso baka isipin nito na pakialamera o tsismosa ako. Wag na lang!

"Thankyou." Yun na lang sinabi ko. Atleast pinuri nya luto ko. Well, hindi naman sa nagmamayabang pero lahat ng nakakatikim ng luto ko, pinupuri talaga nila.

Natapos na kaming kumain. Niligpit ko na ang pinagkainan namen.

"Hindi ka pa ba uuwi, Mikael?" Pagtatanong ko.

"Not yet. Gusto mo na ba akong umuwi?" Tanong nya pabalik. Tinaasan ko naman siya ng kilay.

"Oo. So, uuwi ka na ba?" Umiling naman siya. Matigas ang ulo! Hays!

"Pwede bang umuwi ka na? Kasi maglilinis pa ako dito." Yes. Totoo yun, wala kasi kaming maid. Pinalaki ako nila mommy and daddy na masipag at hindi umaasa sa iba.

"I'll help you. Masyadong malaki 'tong bahay nyo para ikaw lang ang maglinis. Will you let me?" Nilibot ko ang tingin sa bahay namen. Malaki nga. Pero duuh. Ilang beses ko na namang nililinis ang bahay na 'to noh. Na ako lang mag-isa. Pero sobrang tagal ko nga lang matapos. Siguro pag tinulungan ako nito ni Mikael, matapos kami agad.

"Nakapag-isip ka na ba?" He chuckled. Shit! Why so sexy, Mikael? Hoho.

"Fine." Sagot ko. Sa palagay ko naman makakatulong din to si Mikael sa 'kin e.

After 4 hours natapos na kami sa paglilinis. Whuut?! 4 hours? Eh pag ako naglilinis mag-isa inaabot ako ng 8 hours e, I think? Pero basta, parang sobrang bilis ng apat na oras. Well, thanks to Mikael.

"Nakakapagod ah." Saad nya pero tumatawa naman. He's really handsome. Napaisip ako kung bakit wala pa rin 'tong asawa? Hahaha.

"Do you mind if I ask you a question?" Tanong ko.

"Nope. Ano ba yun?"

"B-bakit wala ka pang asawa? I mean, you're so successful and handsome." Sabi ko sa kanya. You know, I'm a honest person.

"May hinihintay akong babae."