Zawgyi
တစ္ရြက္ၿပီးတစ္ရြက္ စုတ္ျဖဲခံေနက်ျဖစ္သည့္ ရြက္ဆုပ္ျပကၡဒိန္ငယ္ေလးကို ၄၆ ႀကိမ္ေျမာက္ဆုပ္ျဖဲၿပီးသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ အလြမ္းေတြႏွင့္ျပည့္ႏွက္ရမည့္ ေန႔စြဲသစ္တစ္ခုကစတင္လာခဲ့ျပန္ပါၿပီ။
လြမ္းဆိပ္တက္ေနသည့္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ကို ေျဖသိမ့္ေနရသည္ကလည္းအခါခါ။ခြဲခြာျခင္းဆိုသည့္ ကန္႔လန္႔ကာေနာက္ကြယ္တြင္ျမင္ေတြ႔ရမည့္ အေတာက္ပဆံုးေန႔ရက္ေတြအတြက္ ၄၆ ရက္ဆိုသည့္အခ်ိန္ကိုမနည္းအားတင္းရင္း ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသည္ကို ကိုယ္သာအသိဆံုး...။
အစားေရာ ေကာင္းေကာင္းစားပါ့မလားလို႔ ဝင္မိသည့္အေတြးေၾကာင့္ ေသာက္လက္စေကာ္ဖီကိုပင္ၿမိဳမက်ခ်င္ေတာ့....။
စစေရာက္ေရာက္ခ်င္းရက္ေတြတုန္းက တစ္ရက္တည္းပိတ္သည့္ တနဂၤေႏြပိတ္ရက္ကိုႏွလံုးသား၏အရင္းအျမစ္႐ွိရာဆီသို႔ အေျပးအလႊားျပန္ခဲ့ေသာ္လည္း အသည္းမာလြန္းသည့္ထိုသူက ပိတ္ရက္ျပန္လာခြင့္ေလးကိုေတာင္ တားဆီးပိတ္ပင္ခဲ့သည္။
Social media မသံုးသည့္ ေကာင္းကင္က ညတိုင္းအခ်ိန္မွန္ဆက္မိသည့္ ဖုန္းေခၚဆိုမႈေလးကိုပင္ ၁၀ မိနစ္ျပည့္ေအာင္ေျပာေလ့မ႐ွိ။ဖုန္းေျပာတိုင္း စကားသံကင္းမဲ့စြာတံု႔ျပန္မႈမဲ့ေနသည့္ တစ္ဖက္လူ၏ အသက္႐ႈသံေလးကိုနားေထာင္ရင္း မခ်င့္မရဲစိတ္ျဖင့္ပူေလာင္ရသည္က ကြၽန္ေတာ္ရယ္သာ...။
"ကိုအာကာ......"
File ေလးတစ္ခုကိုကိုင္ကာ အနားသို႔ေရာက္လာသည့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ အပူ႐ုပ္ကိုဟန္လုပ္၍ထိန္းလိုက္ရသည္။
"ကိုအာကာ...ရံုးခ်ဳပ္ကမေန႔ကပို႔လိုက္တဲ့စာရင္းေတြကကြာေနလို႔"
ယွဥ္တြဲျပလာသည့္ စာရြက္ထဲကအေရအတြက္မတူညီသည့္ ဂဏန္းေတြကိုၾကည့္ရင္း ေခါင္းထဲသို႔အေတြးတစ္ခုက ႐ုတ္ခ်ည္းဝင္ေရာက္လာသည္။
"ဒီတစ္ေခါက္ပစၥည္းေတြက ရံုးခ်ဳပ္ကိုဘယ္ေန႔ျပန္ပို႔ရမွာလဲ"
"၂၁ ရက္ေန႔မွပို႔ရမွာ....ၾကားထဲမွာ ၅ ရက္ေလာက္ေတာ့လိုေသးတယ္၊ရံုးခ်ဳပ္ကပို႔ပို႔ခ်င္းပစၥည္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ေရထားတာ၊ကြၽန္ေတာ္တို႔ဘက္ကေတာ့ မွားစရာအေၾကာင္းမ႐ွိဘူး၊ရံုးခ်ဳပ္ကလူေတြ မွားေရမိတာျဖစ္မယ္"
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ
Romance-ေငးၾကည့္ေနရံုႏွင့္ေက်နပ္ေနခဲ့သည့္သူ႔ဘဝက ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေငးၾကည့္ခြင့္ေတာင္ မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိသည့္အခ်ိိန္မွာ ထိုသူ႔အေပၚထားသည့္ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက နယ္ကြၽံေနခဲ့ၿပီ။ -ငေးကြည့်နေရုံနှင့်ကျေနပ်နေခဲ့သည့်သူ့ဘဝက နောင်တစ်ချိန်ငေးကြည့်ခွင့်တောင် မရနိုင်တော့မှန်...
