Zawgyi
မေန႔ကတည္းက အဆက္မျပတ္ေခၚေနခဲ့သည့္ဖုန္းကို မကိုင္ခဲ့သည့္လူက ဒီမနက္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုက္ခန္းေ႐ွ႕သို႔႐ုတ္တရတ္ႀကီးေရာက္လာသည္။"ေအာက္ကိုခဏဆင္းခဲ့"ဟု စကားသံျပတ္ျပတ္ျဖင့္ေျပာလာသည့္ ေကာင္းကင္ေၾကာင့္ စိုးရိမ္စိတ္ကိုရင္ဝယ္ပိုက္ကာ ေအာက္သို႔အလ်ွင္အျမန္ေျပးဆင္းမိသည္။
ေအာက္သို႔ေရာက္ေရာက္ခ်င္းျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဖရိုဖရဲျဖင့္အသည္းအသန္ေျပးလာမိသည့္မိမိကိုယ္မိမိ နီးစပ္ရာတိုင္ႏွင့္သာေခါင္းကိုေျပးေဆာင့္ခ်င္မိေတာ့သည္။ဖြာလန္ၾကဲေနသည့္ဆံပင္ႏွင့္ အနည္းငယ္ေစာင္းရြဲ႔ေနသည့္ တြန္႔ေၾကေၾကအက်ႌကို ကပ်ာကယာျပဳျပင္မိသည္က ေ႐ွ႕တည့္တည့္တြင္႐ွိေနသည့္ ေကာင္းကင္အေဖ၏မ်က္ႏွာေၾကာင့္....။
လက္ထဲတြင္ luggage အိတ္တစ္လံုးကိုင္ကာ အေဖျဖစ္သူေဘးတြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ေကာင္းကင္ပံုစံက တကယ့္ကို ဝါရင့္သိကၡာေတာ္ရဘုန္းေတာ္ႀကီးတစ္ပါးသဖြယ္ တည္ၿငိမ္လြန္းလွသည္။
"ငါမင္းတိုက္ခန္းမွာ လာေနတာ"
တစ္ခြန္းတည္းေျပာကာ အိတ္ကေလးဆြဲ၍ထြက္သြားသည့္ ငတိေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္မွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား။အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္အထိ အာေစးမိေနသည့္လူလို စကားတစ္ခြန္းမွမဆိုဘဲျငိမ္သက္ေနမိသည္က ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚသို႔ခပ္ေႏြးေႏြးလက္တစ္စံုေရာက္လာသည္အထိ...။
"သားငယ္က အိမ္မွာသူ႔အေမနဲ႔ျပႆ နာျဖစ္လာတာ"
အန္ကယ့္ရဲ႕ေလသံခပ္ေအးေအးကို တံု႔ျပန္မိသည္က သက္ျပင္းတစ္႐ိႈက္ရယ္သာ...။
"အျပင္မွာ သူ႔ကိုဒီအတိုင္းတစ္ေယာက္တည္းထားရမွာ အန္ကယ္တကယ္စိတ္မခ်ဘူး၊အဲ့ဒါေၾကာင့္ အန္ကယ္သူ႔ကိုမင္းဆီမွာယံုယံုျကည္ျကည္အပ္ထားပါရေစ"
သံုးႏႈန္းထားသည့္စကားလံုးေတြက႐ိုးစင္းေပမယ့္ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ထင္သေလာက္မ႐ိုးစင္းမွန္း ကြၽန္ေတာ္ေရာ ေကာင္းကင္အေဖပါအသိဆံုးပင္။ေစာင့္ထိန္းအပ္သည့္ ကိုယ္က်င့္တရားကို စိန္ေခၚလာသည့္စကားလံုးေတြေၾကာင့္ ခပ္မဲ့မဲ့အျပံဳးတစ္ပြင့္ကိုေႁခြမိသည္။
CZYTASZ
ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ
Romans-ေငးၾကည့္ေနရံုႏွင့္ေက်နပ္ေနခဲ့သည့္သူ႔ဘဝက ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေငးၾကည့္ခြင့္ေတာင္ မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိသည့္အခ်ိိန္မွာ ထိုသူ႔အေပၚထားသည့္ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက နယ္ကြၽံေနခဲ့ၿပီ။ -ငေးကြည့်နေရုံနှင့်ကျေနပ်နေခဲ့သည့်သူ့ဘဝက နောင်တစ်ချိန်ငေးကြည့်ခွင့်တောင် မရနိုင်တော့မှန်...
