ÖLÜDEN HALLİCE'

🌙

Bu bir genç kızın dünyadan kurtuluş mektubudur;
Ben buzdan kentin kızıyım. Ben acıların üzerinde denendiği bir deneğim. Ben acının coğrafyasında doğmuş aptal bir kız çocuğuyum . 16 yıldır ağlıyorum,acıyorum, susuyorum ,dinliyorum, şimdi sıra sizde dinleyin belki ağlarsınız da.

Ben gidiyorum çok öteye değil ayağınızın altındaki toprağa gidiyorum .
Sırtımda 16 yıldır taşıdığım yükü bırakmam gerekiyor. Şu yaşıma kadar acılarımdan uyuyarak kaçtım fakat geçmedi uyanınca aynı acıların sancısını çektim. Belki de sonsuz uykuya dalıp uyanmamanın zamanı geldi .
Yurt odalarınca hırpalarken ben kendimi bir onlar vardı yanımda ,onlar... çocukluğumun bana getirdiği en güzel hediyeler....
Fakat şunu bilmelisiniz ki bu kez bu harabeden beni onlar bile çıkaramaz . Etrafıma nefretten duvarlar ördüm kimse görmedi ,kimse bir pencere açmadı o duvara ,şimdi üzerime yıkıldı o duvarlar.

Ben ne yazıkki maviye kucak açıp kendini denize atanlardan değilim, öyle kat kat binalardan da atamam kendimi, bir küvete oturup kesemem bileğimi , kafama bir silah da dayayamam , ben ölümü avuçlayanlardanım, kutu kutu avuçlarım ölümü .
Ölürken bedenim tek parça olmalı ,bir kere olsun tek parça görünmeliyim .

Gazetelerin üçüncü sayfalarında yazmaz benim gibilerin ismi fakat siz anımsayın beni . Oturup bi konuşun çünkü sizsiniz katillerim . Ve bir kere de olsa gelin mezarıma çünkü her katil merak eder öldürdüğü masumu .
Şimdi bir de ağlayın lütfen...

Dünyanın pisliğinden kaçıyorum biliyorum sizde bir gün geleceksiniz o gün geç olacak, tıpkı bugün olduğu gibi...
Üzgün değilim....