ÜVEY ABİM~ PARK JİMİN

(şimdi ne olacak?11)

Kalp atışlarımı kulağımda duyuyordum..
Yere çökmüş nefes almaya çalışıyordum..
Her nefes çektikce akciyerlerime dolan hastane kokusu beni felç ediyordu..
Doktor ameliyatdan çıktı..
Peki ya şimdi ne olacak?

😔😔😔

Doktorun ameliyyathanenin kapısında bekleyip derin bir nefes almasıyla eş zamanlı olarak ona koşan 3 halsiz beden..
Ben..jungkook ve jimin..

"Doktor bey hastaların durumu nasıl?".

" bir şey söylemek için daha çok erken.. Ama kendinizi her şeye hazırlayın. Ameliyat bitti.. Hastaları yoğun bakıma alacağız.. Arabanın bazı demir parçaları her ikisininde organlarına saplanmışdı.. Yaşamaları bir mucize olur."

Dedi ve gitti..
Rüyam..
Anne?
Karanlıkta kayboldum..
Nefesimi aldılar benden..
Ne olucak?
Annem olmasa yaşama nedenim de olmaz..
Ben iki sevdiyim insanı ard arda kaybedersem yalnız kalacağım.

Başımın döndüyünü his etdim..
Her bir hüceyrem de oluşan sızı..
Kalp atışlarımın düzensizliyi..
Ve sonrası..
Karanlık..

Jiminden:
Yujin bayıldığında onu kolundan tuttum..
Kız haklı.. Çok büyük bir acı
Her iki sevdiyin insanın yanında olmaması..

Artık bizim 3 ümüzden başka kimsemiz yok..

Korku ve endişemle hemşireleri sesledim..
Onlar da yujin i başka bir odaya alıp serum taktılar..
Ben de onun yanındaki sandalyede oturdum..
Sık nefes alışları.
Yüzünde kurumuş göz yaşları..
Ve çatlamış dudakları..

Yıkılmış bir ruh.

1 saat sonra:

Yujin gözlerini açtığında ona nasıl söyleyeceyimi düşünüyordum ki o da göz kapaklarını zar zor araladı. Gözlerini tamamen açtığında bana baktı ve yattığı yerde doğruldu.

Kolundaki serumu görüp yüzünü buruşdurdu..
Çok sevinliydi..
İki damla göz yaşı akdı gözünden..
Yanına oturdum ve baş parmağımla gözünden yüzüne akan yaşları sildim..

"J-jimin..--a-an-annem?"

Şimdi ne diyim ben sana..

"Yujin.. Önce sana söylemem gerek bir iki şey var.. Ben hep senin yanındayım. Bunu asla unutma.. Jungkook da öyle.. Biz seni asla bırakmayız. Jungkook seni kız kardeşi belledi.. Ben se sevdiyim kadın.ve-"

"Ya söyle annem nasıl!?"

Elimi yanağına koydum ve..

"İkisini de kaybettik."

Uçurumdan atlamış gibi his etdim..

Yujin bayıldıkyan 5 dakika sonra almışdım bu haberi.. Ben bir şekilde yuttum.. Buna hazırlamışdım kendimi.. Ama o.. Asla inanmaz.
Olmadıklarına asla inanmaz..

"H-h-ha -hayır.. -y-yal-yalan.."

Ona sarıldım.. Ve o an gerçekten içimden biri bir şeyleri söktü sandım.
Göz yaşları ve hıçkırıkları doldurdu tüm odanı..
Yankılandı her tarafda.
Bir kadının çığlığı ve göz yaşlarıyla inledi tüm seul..

🍁🍁🍁☔☔☔💧💧...

Yujinden:
Bir hafta geçmişdi..
Tam annemden ayrılalı bir hafda..
Jimin in küçük köpeyiyle konuşuyordum sadece..
Başka kimse benle konuşmak istese ağzımı bile açmazdım..
Çünkü bu küçük köpek de anlamıyordu dediklerimi.. Sadece dinliyordu beni. Derdimi..

Jungkook her zaman yanıma gelir bana yemek yedirmeye çalışırdı..
Ama yemek bile dekin gibi boğazımı acıyırdı..
Annem orada babam orada .. Ben niye hâlâ hayattayım.