ร่างบางผิวขาวเกือบซีดเดินออกมาจากห้องน้ำในชุดคลุมอาบน้ำที่เผยให้เห็นผิวขาวเล็ดลอดออกมาจากเนื้อผ้า ผิวที่ขาวประหนึ่งไม่เคยพบเจอแสงแดดคือเสน่ห์อย่างนึงของยุนกิ เค้าเดินเข้ามาในห้องนอนก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าเพื่อค้นหาชุดที่จะใส่นอน แต่แล้วเค้าก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างจ้องมองมาที่ตัวของเค้า ก่อนที่เค้าจะค่อยๆ หันกลับไปมอง
"ทะ แทฮยอง"
"ใช่ ฉันเอง"
"นายเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง"
"ทำไมฉันจะเข้ามาไม่ได้ เพราะนี่มันคอนโดของพ่อฉันฉะนั้นฉันเองก็มีสิทธิ์ที่จะเข้ามา"
"แต่คุณอายกให้ฉันแล้ว"
"ฉันไม่สน ฉันเตือนนายแล้วใช่ไหมว่าถ้าวันนี้ไม่กลับไปนายจะต้องเจอกับอะไร"
"นายจะมาตามฉันเพื่ออะไร ไม่ดีหรอกหรอที่ฉันไม่อยู่ที่บ้านให้รกหูรกตานาย"
"..."
"กลับไปเถอะ ฉันจะนอน"
ยุนกิเดินไปเปิดประตูห้องนอนก่อนจะผายมือเหมือนเชื้อเชิญให้คนที่ไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไป
แต่ไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะแทฮยองกระชากแขนของยุนกิมาทุ่มลงที่นอนอย่างแรง
ปัก!
"อ๊ะ ฉันเจ็บนะ"
"พูดดีๆ ไม่รู้เรื่องใช่ไหม"
แทฮยองขึ้นเตียงตามยุนกิไปก่อนจะคร่อมร่างบางพร้อมกับล็อคข้อมือของยุนกิไว้อยู่เหนือศรีษะ
"ปล่อยนะ"
แรงบีบทำให้ข้อมือขาวของยุนกิแดงจนห้อเลือด
"ฉันจะทำให้นายไปจากฉันไม่ได้อีก"
"นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ"
"ไม่ทันแล้วล่ะแมวน้อย"
"มะ..ไม่..ปล่อยฉันเถอะ ขอร้องละ"

BẠN ĐANG ĐỌC
[kookmin] Bad love รักร้าย [End]
Fanfictionนายมีคนที่รักอยู่แล้วลืมฉันซะเถอะ เพราะฉันก็แค่คนที่นายพลาดไปมีอะไรด้วยก็เท่านั้น