Tehlikeli Oyun

Başlama tarihi : 20.08.2019 🌸

Sizin tarihiniz ?  💫

Küçük bir elvedaya sığdırdım her şeyimi. Kaçmak istediğim doğrulardan, sahte bakan gözlerden , sahte sözlerden, sahte gülüşlerden...Veda ediyorum geride bıraktığım yarım kalmışlıklara , veda ediyorum bütün hatıralarıma...

Gecenin zifiri karanlığı gökyüzündeki parlak yıldızlar ve ayı belirginleştirmesi ortaya çıkan güzel bir manzarayı seyrediyorum odamın penceresinden . Küçükken geceleri yıldızlara bakıp onlarla konuşurdum. Annemin hep oraya gittiğini düşünürdüm , ben konuştuğumda beni duyduğunu sanırdım. Çünkü bu dünyada annemden sonraki en güzel şey yıldızlardı. Annem gitti , ben bittim. Çocukluğum bitti , masallar sona erdi , oyunlar olmadı. Geriye kalan sadece bir avuç toprak ve karanlık.

Annem öldükten sonra babam başka bir kadınla evlendi sonrada Amerika ya taşındık. Ben hiç bir zaman buraya ait olamadım. Ne bu eve , nede bu hayata. Yarın ait olduğum yere , evime döneceğim. Çocukluğumu bıraktığım , her noktasına kadar annemin hatıralarıyla dolup taşan evime döneceğim. Ait olduğum yere...

Dolan gözlerimden bir yaş süzüldü yanaklarıma. Boynumda duran kolyemi sımsıkı tuttum , gökyüzündeki en parlak yıldızı seçtim. Kurumuş dudaklarımı ıslatarak o parlak yıldıza fısıldadım.

"Eğer beni duyuyorsan anne...Kızın seni çok özledi." 

______________________________________

Yanı başımda duran ve hiç susmayan telefonumun  sesi beni uykumdan uyandırdı. İlk defa telefonumu duvardan duvara vurmak istemedim , ilk defa bu alarm sesini duymaya ihtiyacım vardı.
Alarmı kapatıp yatağımdan çıkarak ayaklandım. Lavaboya giderek günlük rutin işlerimi hallettim. Dünden hazırlamış olduğum kot pantolonumu, yarım siyah tişörtümü giyindim. Hafif bir makyaj yaparak saçlarımı önden toparlayarak dağınık bir topuz yaptım . Aynadan son kez kendime bakarak odamdan çıkmak için kapıya doğru ilerledim. Ama benden önce Rüzgar davranarak kapıyı açtı. Bacaklarıma sarılarak yüzüme sevecen bir tavırla bakarak  "Günaydın Eyyül" demişti. Bu haline gülmeden edemedim.  Bu ailede en masum kalabilen tek kişi o . Sanırım buradan gidecek olmam onu özlememe sebep olacak. Elimle kıvırcık olan saçlarını karıştırarak "Günaydın küçük bey" dedim. Bir yandan  elimden tutarak merdivenlere doğru götürmeye çalışıyordu , bir yandan da "Kahvaltı hazır yemek yiyelim , sonrada oyun oynayalım Eyyül " dedi. Bu hali duraklamama sebep olmuştu çünkü Rüzgar bana çok alışmıştı, bende ona. Onu bırakıp gitmem hem beni hemde onu çok üzecekti. " NE duruyorsun Eyyül , hadi gel ! Aşağıya inelim." Dedi.

Onun dediğini yaparak aşağıya doğru inmeye başladım. Kahvaltı sofrası hazırlanmış en baş köşede  Vural Sayan , hemen sağ köşesinde yerini almış Şeyda abla  oturuyordu. Babam her zamanki ciddi tavrıyla çayını yudumlarken ipadin den  işlerini hallediyordu. Şeyda ablada Rüzgar ve benim gelişimizi seyrediyordu.

Rüzgarı sandalyeye oturduktan  sonra bende yerimi aldım. Babam geldiğimizi fark etse de , hiç bir şey olmamış gibi ciddi tavrını bozmuyordu. Gözü ipad'indeyeken   " Yine kendi bildiğini yapacaksın dimi ? Gitme desem bile beni dinlemiyorsun. Her zaman ki gibi kafana buyruk hareket edeceksin" dedi. Bu sözlerine karşılık gözlerimi yumarak nefesimi dışarı verdim. Sakin olmam , sakin kalmam lazım. " Ben yetişkin bir kızım , nereye gitmek istersem , nerede yaşamak istersem orada yaşarım. Artık çocuk değilim her sözüne boyun eğmem. " dedim.

Bu sözlerime babamın kaşları çatıldı, boynunda ki damarlar kendini belli etti. İşte o zaman anladım ki bu evden giderken bile kavga ederek ayrılacaktım. Babam tam konuşacakken , Şeyda abla elini tuttu " Canım Eylül haklı , artık çocuk değil. Kocaman kız oldu , sorumluluk sahibi biri . Lütfen ona saygı duymamızı sağla. " dedi. İşine gelince nasıl da savunuyor beni , bu evden gidecek olmam onu nasılda mutlu ediyor. Bana bakarak yapmacık bir gülümse suratına yerleştirdi. Bende bu tavrına gözlerimi devirerek kahvaltıma başladım.