Bütün bu sahte gülüşler, bu kahkaha sesleri kimden ya da nereden geliyor? Bu ben değilim, olamam, olmamalıyım. İçimdeki kara boşlukta yükselen çığlık seslerine inat gülücükler saçan bu yüz gerçekten bana mı ait?
Sadece mutlu olmaktı hayalim, sadece. Ama bu istediğim mutluluğa yalnızca ruhumun kuklası olmuş bedenim erişebildi. Daha doğrusu erişebilmiş göründü. Ruhumsa hala içimdeki kara boşlukta çığlık çığlığa kan ağlıyor.
Umarım bu boşlukta kurtarılmayı beklemek yerine ağlayarak, çığlıklar atarak çıkışı aramam boşuna değildir.
Umarım bir gün ben de masallardaki prensesler gibi çıkışı bulabilirim.
Ah, kimi kandırıyorum ki? Ne ben bir prensesim ne de biz bir masaldayız. Gerçek hayatta, tüm zorluklara rağmen ayakta kalma savaşıyla harap olmuş bir kuklayım sadece.
-İls Disent Ange-
