Medyada Amabella var iyi okumalar..😘
Saat 6:00 ve uyanmaya pekte alışık olmadığım bi zamandı alarmımın sesi gece ayarladığım halinden bağımsızdı sanki...
Saat 9 buçuk'ta uçağım vardı ve hemen giyinmeliydim ancak telefonum çaldı. Beni çok iyi tanıyan dostum Hwa arıyordu:
–Alo
–Alo, uyandın mı
–Evet
–Peki çabuk ol, uyanamamışsındır diye aradım seni oyalamıyım Bb
–Peki teşekkürler Bye
Arkadaşım benden daha heyecanlıydı çünkü uzun zamandır görüşemiyorduk ve artık Kore'de yaşayacak olmam onu mutlu ediyordu.
Fakat kendim için aynısını söyleyemezdim,sanki çok acele bir kararmış gibi düşünüyordum sonuçta hayatımda bunun gibi büyük değişimlere alışık biri değilim ayrıca Korecem konusunda da endişeliyim Kore'de üniversite okuma kararından sonra Korece dersler almaya başladım fakat oraya gidince herşeyin farklı olacağını biliyordum.
Üzerime açık mavi bir sweet ve görünmeyecek şekilde kısa,dar bir şort giydim beyaz ayakkabılar ve at kuyruğu bağlanmış saçlar.. Sanırım iyiydim
Birden odamın kapısı açıldı gelen annemdi "uyandın mı?" dedi.
Bu konuda annemin rızasını almıştım fakat yinede içimde bi hüzün vardı"evet" diyebildim mutlu görünmeliydim çünkü gittiğimde benim için endişelenmemeliydi.
–İlaçlarını aldın mı?
–Evet.
–Biletin nerde?
–Masamın üzerinde.
–Uçağın 9 da mıydı
–9:30 da
–...
–Sen iyi misin?
–Tabiki,neden?
–Hiç, öylesine
–Peki ya sen kızım?
–Imm Evet elbette.
–İyi o halde kahvaltı yap hemen.Saat 7 buçuk oldu.
–Geliyorum.
