Pogotowie Historyczne - Kuchnia i Obyczaje

Христе Боже, czym jest Mit Kosowski?

"Христе Боже" (łacinką: Hriste Bože), czyli serbski utwór o Bitwie na Kosowym Polu. Nie zajmiemy się jedynie piosenką ─ o ile nazwanie tego piosenką nie będzie lekceważeniem ─ ale poruszymy także temat Mitu Kosowskiego.

A zatem, czym jest Mit Kosowski?

Niespodzianka! Nie tylko Polsza "jest" tak zwanym Chrystusem wśród narodów! Serbia została nim wcześniej, więcej ─ ma swój kult i wyznawców rozrzuconych po całym świecie, którymi są nie tylko Serbowie (a zwie się to Vukizm, tak w ramach ciekawostki). A cóż takiego Serbia wycierpiała? Przecież rusyfikacja i germanizacja to najgorsze koszmary! Ponad wiek nieobecności na mapie to męka, hańba! Tak? To wyobraźcie sobie, że Serbii nie było na mapie przez kilka wieków! Właściwie, pierwszy raz upadła w 1389 roku po przegranej Bitwie na Kosowym Polu z Turkami Osmańskimi, po czym na krótko powstała po klęsce Turków w Bitwie pod Ankarą (1401), by po wyprawach tureckich upadła ponownie w latach 1454 ─ 1459. Niepodległość odzyskała dopiero w 1878 roku.

(Bitwa na kosowym polu, serbska ikona [Wikipedia])

Skoro mamy już wyjaśnioną sytuację Serbii, możemy stwierdzić, iż "została" Chrystusem narodów przed Polską, cierpiąc znacznie więcej. Cierpiąc do teraz, ba! Nawet dokładnie teraz! Ale o tym później.

Czyli kwestię świętości Serbii mamy wyjaśnioną. Stworzono jej taki obraz po Bitwie, na której przekształconym obrazie powstał Mit, będący podstawą serbskiej tożsamości narodowej. To od niego wzięło się słynne "Косово је? ─ Срце Србије!" (łacinką: "Kosovo je? ─ Srce Srbije!"; po polsku: "Kosowo to?/Kosowo jest? ─ Serce Serbii!/Sercem Serbii!").

(Miejsce Bitwy na mapie Serbii [Wikipedia])

Przejdźmy więc do samego Mitu, i ─ w końcu ─ do jego treści.

Jak to mit, całej prawdy o bitwie nie powie, zresztą już nadmieniłam, iż zostało to wszytko przekształcone. Otóż według Mitu Kosowskiego w Bitwie na Kosowym Polu Serbowie ponieśli druzgoczącą klęskę, podczas gdy z militarnego punktu widzenia starcie należy uznać za nierozstrzygnięte. W pierwszych relacjach opisywano je zaś jako ─ uwaga! ─ klęskę Osmanów.