Μy Crazy Girl

#31- welcome back

R O S A L I E

Εχουν περασει μολις 10 λεπτα που εχω προσγειωθει στο αεροδρόμιο του Wiltshire και περιμενω την βαλίτσα μου να εμφανιστεί σε αυτο το κινούμενο διάδρομο για να την παρω και να βγω απο το αεροδρόμιο, παιρνοντας το λεωφορείο οπου παει ακριβώς στο χωριο μου, στο Lackok.

Κανενας δεν γνώριζε πως θα γυρνούσα πιο νωρις απο οτι ειχαμε κανονισει. Ουτε ο μπαμπας, ουτε ο αδελφος μου.

Η νοσταλγία και η ανυπομονησία που με ειχε καταβάλει για να τους δω επιτελους μετα απο 2 μηνες, με εκανε να ξεχασω οτι δυσάρεστο ειχα ζήσει στο Λονδινο... και αυτον επισης.

Υστερα απο 20 λεπτα διαδρομης, με το λεωφορειο, κατεβηκα στην σταση η οποια ηταν κοντα στο σπιτι μου και ξεκινησα να κατευθύνομαι προς την μερια οπου ηταν το σπιτι μου.

Φτανοντας εξω απο αυτο, παρατήρησα πως τα φωτα ηταν κλειστά και το αμαξι του μπαμπα να λειπει.

Ετσι οπως το περιμενα.

Βγαζοντας το κλειδί μου απο την τσαντα, ανοιξα την πορτα και μπήκα μεσα στο σπιτικό μου.

Το ομορφο, γλυκο και θερμο σπιτακι μου. Ετσι ακριβως οπως το αφησα... βασικα εινα λιγο ακατάστατο, αλλα δεν περίμενα και κατι αλλο απο τους ανδρες τις καρδιας μου.

Αφου αφησα την βαλιτσα μου σε μια ακρη, και εβγαλα το μπουφαν μου και τις 10 ζακετες που φορουσα απο πανω μου, έσπευσα να μαζεψω γρήγορα το σπιτι και φυσικά να τους μαγειρέψω κατι γιατι δεν ειχαν τιποτα για να φανε.

Few minutes later

Ακούγοντας την μηχανη του αμαξιου του μπαμπα μου να κλεινει καθως το πάρκαρε διπλα στο σπιτι, ετρεξα να κρυφτω στο δωμάτιο μου για να του κανω εκπληξη.

Η καρδιά μου ηταν ετοιμη να βγει απο την θεση της μολις ακουσα την πορτα να ανοιγει, ενω απο μεσα μου μετρουσα αντίστροφα για την μεγαλη έκπληξη μου.

"Steve! Που εισαι, ελα εδω τωρα!"

Ακουσα τον μπαμπα μου να φωνάζει κανοντας με να σμιξω τα φρυδια μου απορημένη.

Χωρις να καθυστερησω αλλο βγηκα απο το δωματιο έχοντας ενα αχνο χαμογελο στα χειλη μου τραβωντας αμεσως την προσοχή του πανω μου.