h omorfia enos katharou mualou.

10.πινκυ προμις?

Όμως,ξέρω ότι εκείνος δεν θέλει,οπότε απομακρύνονται και του φωνάζω,διάβασα αυτά που σου έβαλα κρυφά στην τσέπη
Και φεύγω,μπαίνω στο δικό μου τραίνο εκείνος στο δικό του,
Οι δρόμοι μας χωρίζουν και εγω φτάνω στο σπίτι μου,ελπίζω και εκείνος στο δικό του,
Ξεκλειδωνω την πόρτα,και ξαπλώνω σαν φώκια στο κρεβάτι μου,το χαμόγελο μου δεν σταματάει να υπάρχει και αποκοιμιεμαι ακόμα κι αν ήταν μόνο 11.
Τα όνειρα μου είναι τέρμα μπερδεμένα,
Βλέπω αριθμούς τυχαίους,βλέπω το χαμόγελο του πίσω από κάτι τεράστια Ρολόγια,μα τι να σημαίνει όλο αυτό?
Ίσως και τίποτα,μα με τρομάζει,
Ακόμα και στον υπνο μου μονόλογω, υπέροχα,
Ανοίγω απότομα τα μάτια μου Και γελάω με τον εαυτό μου που ακόμα και στα όνειρα κάθομαι και μιλάω μόνη μου,κοιτάζω τον εαυτό μου λογο στον καθρέπτη και σηκώνομαι να κάνω ένα μπάνιο γιατί είμαι σαν άνθρωπος τον σπηλαίων,
Το καυτό νερό πέφτει πάνω μου και η συναυλία αρχίζει,
ΔΕΝ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΟΜΩΣ ΕΤΣΙ ΟΙ ΖΩΕΣΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΣΟΟ ΠΟΝΟΟ όπα κάτσε εδώ λέει κοπο παμε παλι ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΣΟ ΚΟΠΟΟοο
-ΣΚΑΣΕ ΜΩΡΗ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΣΗΚΩΘΗΚΕΣ λέει ο αδερφός μου και μπαίνει στο μπάνιο,
-καλά είσαι ηλίθιος? Δεν βλέπεις ότι κάνω μπάνιο?
Λέω εγώ και τραβάω την κουρτίνα πάνω μου
-έκαλα πως κάνεις έτσι 6 είμαι δεν θα σε βιασω κιόλας άσε με να κατουρήσω τώρα
Εγώ στην ηλικία του πάντως έπαιζα με Μπάρμπι δεν ξέρω αυτός γιατί είναι τόσο μπροστα😂
Βγαίνω απ το μπάνιο και πηγαίνω στο δωμάτιο μου,ντύνομαι και ανοίγω επιτέλους το κινητό μου,

Άλεξ: χευυ έχουμε 2 μέρες να τα πούμε τι κάνεις? Όλα καλά?

Αχ τι γλυκός ρωτάει τι κάνω,άντε τώρα να του πεις ότι είμαι υπέροχα επειδή βγήκα με αυτόν που θέλω όμως αυτός δεν με θέλει άρα είμαι ταυτόχρονα χαλια,
Μα,ο Κώστας με θέλει η μήπως όχι,ακόμα ψάχνεται ΣΚΑΣΤΕ
Πάλι μιλάω στο φανταστικό κοινό μου λες και είμαι η Κιμ καρντασιαν που έχει όλο το σπίτι της γεμάτο κάμερες λολ.

Εγω:Γειά είμαι καλά μωρέ,βαριέμαι εσύ?

Αλεξ:Τέλεια και εγω βαριέμαι οπότε,παμε σε 20 στο παρκάκι;
Βασικά διόρθωση δεν σε ρωτάω,απλά ανακοινώνω σε 20 εκεί μην με στήσεις;)

Οκευ αυτο ηταν καπως ΠΟΛΥ γλυκο,λολ.
Στεγνωνω λοιπον οσο πιο γρηγορα μπορω το μαλλι μου,ντυνομαι απλα με ενα μακρυ φουτερακι και ενα κολλητο μαυρο τζιν το οποιο εχει δυο σκυσηματα στα γόνατα.
-μαμα?πάω βόλτα τα λέμε αργότερα εντάξει?
-Εντάξει όμως όχι πολύ μακριά Ε? Εδώ στην περιοχή μας,και ζακέτα να πάρεις θα παγώσει μόνο με το φουτερακι,Τα λέμε.
Εγώ βγαίνω απ την πόρτα και ξανα κατεβαίνω την γνωστή λευκή σκάλα τιμωρία όμως εντάξει τα σαββατοκύριακα είναι πιο όμορφη μπορώ να πω,
Προχωραω λοιπόν και φτάνω στο ροζ κτίριο,
Μπαίνω στο πάρκο και ο Άλεξ με κοιτάει και γελάει μόνος του σαν το χαζό,
-οοο καλησπέρα όμορφη δεσποινηςςς λέει ενώ κρατάει ένα λουλουδι σίγουρα κομμένο απ τον θάμνο δίπλα του,
Με κοιτάει χαμογελάει και συνεχίζει, αυτό είναι για τον πιο όμορφο ανθρωπο που ξέρω λέει,εννοώντας φυσικά το λουλούδι,
-αωωω αυτό ήταν πολύ γλυκό,κάνω και πάω να πάρω το λουλούδι όμως εκείνος με κοιτάει παρεξενεμενος και μου λέει
-εμ εμένα εννοούσα, σηκώνει λοιπ8ν υπερήφανος το κεφάλι του και βάζει το λουλούδι στο αυτί του,
Τον κοιτάω στα μάτια και αρχίζουμε να γελάμε και οι δύο υστερικά,
Αυτο το χιούμορ του..
-πως είσαι σήμερα έλλη?Λέει και με κοιτάει
-μια χαρά είμαι λέω εγώ και αρπάζω το λουλούδι απ το αυτι του και το μυρίζω,αυτό ανήκει σε εμένα λοιπόν λέω ακόμα αφού αποφάσισα πως το καβατζωσα.
Το λουλούδι όμως είχε ένα περίεργο υγρό απάνω του του οποίο γέμισε το χερι μου ροζ χρώματα,
Σκααατα σκέφτηκα και σήκωσα αμέσως τα μανικια μου ωστε να παω να πλυθω στην διπλα βρυσουλα,
Πριν όμως προλάβω να σηκωθώ κατάλαβα τι μαλάκια είχα κάνει,
Ο Άλεξ ήδη είχε κολλήσει και κοίταζε τα χέρια μου,η μάλλον αυτό που βρισκόταν στα χέρια μου,
Τις χαρακιές μου,
Ανταλλάσουμε μερικές άβολες ματιές και κάνω να σηκωθώ όμως εκείνος με τραβάει εκεί και με ρωτάει
-γιατί?
Αυτο το γιατί γαμωτο,το ακούω συνέχεια,
-ε,να ξέρεις έχω καιρό να κάνω αυτές είναι παλιές,λέω και τραβάω το χέρι του,όμως το άγγιγμα του έκανε μια απ αυτές να ξανα ματώσει οπότε το ψέμα μου δεν τον κάλυψε ιδιαίτερα, φακ.
- δεν θα σε πιεσω,όταν νιώσεις έτοιμη να μου πεις θα μου πεις,παμε να πλύνεις τώρα,
-Έχω κόμπλεξ Με το σώμα μου,
ΕΤΣΙ ξεκίνησε αυτή η ιστορία,περίπου 4 χρόνια πριν στην 6η Δημοτικού,καλοκαίρι 5ης δηλαδή,φορούσα ένα κοντό μπλουζάκι και ένα κοκκαλιαρικο κοριτσάκι με φώναξε χοντρή,ένιωσα απαίσια Γιατί το μόνο που προσπαθουσα ήταν να γίνω όμορφη όπως τα άλλα παιδάκια.. λέω και μερικά δάκρυα εμφανίζονται στα πράσινα πλέον μάτια μου
(όταν κλαίω τα μάτια μου γίνονται πρασινα)
Γύρισα σπίτι μου εκείνο το βράδυ και χαρακωσα την κοιλιά,τα μπούτια και τα μπράτσα μου ώστε να φοράω μόνο μακριά ρούχα και να μην νομίζω ότι είμαι ωραία,
Βλέπεις,ήμουν κοντά στα 78 κιλά τότε, ενώ τώρα είμαι 47 απλά όταν κοιτάω τον καθρέπτη,πάντα βλέπω το ίδιο με εκείνη την πρώτη φορά που χαρακωθηκα,λέω και πλέον κλαίω με λυγμούς,
Κοιτάζω τον Άλεξ,ο οποίος κλαίει και εκείνος,
-Εσυ.. γιατί κλαις?τον ρωτάω και του σκουπίσω μερικά δάκρυα,
-γι'αυτό φοράς συνεχώς φούτερ? Με ρωτάει και συνεχίζει να κλαίει
-βασικά,Ναι λέω και τον κοιτάζω στα μάτια,
Με αγκαλιάζει με όλη του την δύναμη και μου λέει πως είναι εδώ να νιώσω καλά με τον εαυτό μου,
Νιώθω.. Ασφάλεια,πως ίσως υπάρχει μια ελπίδα να σωθώ,παίρνω μια βαθιά ανάσα
-Έχω κατάθλιψη κοντά 9 μήνες,μέχρι την περασμένη βδομάδα επερνα χάπια όμως ο γιατρός λέει ότι δεν τα χρειάζομαι για τώρα,
Φοβάμαι,φοβάμαι πολύ,φοβάμαι πως θα γίνουν όλα οπως τότε,όπως όταν είδα τον εαυτο μου και μου ειπα για πρώτη φορά ότι είμαι άσχημη και τότε άρχισα να το πιστεύω όλο και περισσότερο..
Νιώθω τα χέρια του να με αγκαλιάζουν ακόμα πιο σφιχτά,συνήθως δεν μοιράζομαι τέτοιου είδους ιστορίες όμως όταν είπε δεν θέλω να σε πιεσω ένιωσα ασφαλής,
Ίσως δεν ήταν σωστό όμως δεν πειράζει,
-μην φοβάσαι λέει και βάζει μια τουφα μαλλί πίσω απ το αυτι μου,θα σε βοηθήσω να το ξεπεράσεις όλο αυτό στο υπόσχομαι
-πινκυ προμις?
-πινκυ τι?,λεει και με κοιταει καοως παραξενα
-πινκυ προμις,λεω,ειναι η πιο δυνατη υποσχεση,ξερεις κατι που δεν μπορεις να σπασεις ποτε,συμπληρωνω και του δινω το μικρο μου δαχτιλακι.