Golden Sea

Chapter 4

Chapter 4

Kinusot ko ang mga mata ko habang tinitigan ang mga assignments ko na nakalapag sa lamesa. Sumasakit na ang ulo ko habang sino-solve ang mga mathematical equations na nasa harap ko.

Minamasahe ko ang tongki ng ilong ko habang pilit na ipasok sa isipan ko ang dapat tutunan. Lumipas na ang ilang linggo at palapit na ang birthday ko.

Sa araw na yon, luluwas na ako dito sa bahay papunta sa mansyon ng Mayor. Kahit sa di kagustuhan ko, wala na ako ibang magawa kundi gawin ang responsibilidad ko.

"Mayang, akala ko exams nyo bukas?" Biglang tanong ni Tansiong sa gilid ko habang may hawak na libro sa kamay nya.

"Oo."

"Ba't gumagawa ka nyan?" Tanong nya sabay turo sa mga iilang projects sa lamesa. Ilan dito ay galing sa drafting class namin. Mahirap na ang kailangan naming gawin kaya mas tinunan ko ito ng pansin.

"May nagpapagawa, Tansiong." Simpleng sagot ko.

Kumunot ang noo nya. "Anong nagpapagawa? Bakit? Wala ka na ba'ng baon? Pwede ka naman manghingi sakin'."

Umiling ako, "Huwag na. Kaya ko naman. Tsaka', malaki naman yung binigay nila sakin para nito. Mahirap kaya."

"Siguraduhin mo'ng hindi ka mahihirapan dyan Mayang. Don't overwork yourself. I could just even provide for the three of us."

"I'm fine, don't worry too much." I assured him.

For the past weeks, I haven't even got back again at the restaurant. For nearly over five consecutive days, I have been feeling so off that week and fainted twice.

Kaya sinabihan ako ng nurse na over-fatigue raw ako. Kaya naman nalaman ito ni Tansiong, pinagbawalan na magtrabaho ulit.

"Sa katawan mo'ng yan, Mayang, syempre hindi pa kaya ng katawan mo'ng magtrabaho ng ganyan ka grabe!" Reklamo ni Elise ng naabutan ko sya sa may pintuan ng classroom namin.

Umupo ako diretso sa upuan ko, hindi sya pinansin. Inuyog nya ang balikat ko para makatingin ako sakanya.

"Ano?" Inis na tanong ko.

"Oo! Alam ko'ng matangkad ka pero ang bata mo pa! You should really stop working and be free to do anything you want!"

"I'm doing everything I want." Tinalikuran ko sya at kinuha angmga libro ko.

"No you're not. Please have time for yourself."

"Meron naman ah?"

"Oo! Pero konti lang!"

"Tss, umalis ka na Elise," Inis na sambit ko.

Tiningnan nya ako ng masama bago nya ako tinalikuran ng padabog.

"Ngayon ka nga lang nagkakaibigan, Venia, tapos ganyan trato mo? How shameless of you. You think so highly of yourself to disregard others." Wika ni Milka ng naabutan nya ang pag-alis ni Elise.

"Wag ka ng makisuot sa poblema ko, Milka." Walang interest ko'ng sabi sa kanya.

"Oh well, you're too bad to be true. Then is the rumors true that Sebastian Velez likes you?" Sabi nya sa nandidiring tono.

I stoped from cramming and tried to be unaffected by it.

"No."

"Sabi-sabi kasi nila—-"

"Sinabing hindi!" Malakas na sabi ko na nakapag gulat sakanya.

Lumukot ang mukha nya sa di inaasahan ko. She looks like a ripe tomato in front of me, looking like she's about to explode.

"Sinigawan mo ba ako?!" Sigaw nya pabalik saakin'.

Napapikit ako. Pag dilat ko, napagtanto ko'ng marami na ang nakatingin saamin ngayon. May mga tao rin sa labas na nakatingin. Nahagip sa mga mata ko ang naglalakad sa gilid ng classroom namin na si Valentino.

My eyes widened when I realized how close he is to seeing me fight with someone!

"Tinanong kita!" Sigaw nya sabay hablot sa buhok ko. Sinubukan kong pigilan ang kamay nya pero naging mahapdi ang mukha ko ng dumalos dito ang mahabang kuko nya.

"Aray!" Sigaw ko, nasasaktan.

Pagtulak nya saakin', sa di inaasahan, nadulas ako at napantog ang ulo sa sahig. Ang mga hiyawan sa mga tao ay humina, parang nabuhayan sa totoong nangyari.

Pilit ko'ng itayo ang sarili pero hindi ko kaya. I tried to find air but struggle to do it. Naramdaman ko lang ang iilang sigaw ng mga tao sa dugo na nakita nila bago ako nawalan ng malay.

Malamig. Iyon ay ang unang naramdaman ko ng nagkamalay na ako. Sa hindi inaasahang naramdaman, mas bumigat ang pakiramdaman ko ng parang naka dextrose ang kamay. Parang ayaw ko nang bumangon.

"Hey, are you okay?" Ito ang agad na tinanong ni Valentino saakin.

"Mayang naman! Sino nagsabi sayo'ng makipag away ka?" Galit na sabi ni Terrence sa gilid ko.

"Hindi naman eh...bigla lang sya nagalit at hinablot ang buhok ko. Wala naman akong ginawang masama," Sabi ko, naiiyak. Ang hirap kasi eh, porket porbe, ganyan na trato?

May binulong si Valentino kay Terrence habang nakatingin ito sa akin. Umiwas lang ako ng tingin. 

"I'll go ahead. Milavenia, take care."

Iyon ang huling sinabi nya bago umalis. Lumipas na ang ilang linggo at hindi ko na ulit sya nakita. Hindi pa ako nakapagsalamat kasi nalaman kong sya raw humatid sakin sa hospital.

At mismo pagbalik ko sa eskwelahan, nabalitaan kong na kick out raw si Milka sa eskwelahan. Nalito ako nung una kasi mayaman naman sya, kaya lang may sabi-sabi na si Valentino raw nagpaparequest na alisin si Milka.

Hindi ko namalayan ang oras at linggo na nagdadaan kasi busy na rin ako sa pag liligpit papuntang mansyon. Huminga ako ng malalim habang nakatingin sa dagat.

Minsan, nakakatakot pumunta sa dagat kapag gabi na kasi sobrang dilim. Ngunit minsan napaka saya rin. Kasi ang mismong makikita at marinig mo lamang ay ang agos na dagat at ang kinang ng bituin.

Tumabi si Tansiong saakin at sinabing, "Alam mo, ang ganda mo kahit gabi."

Tumawa lang akong mahina.

"Ano ba gagawin mo kapag kunin ka na ng mga magulang mo?" Biglaang tanong ko.

"Edi kilalanin lang. Hindi ko naman kayo pababayaan. At matanda na ako, kaya ko na ang sarili ko. Kahit ngayon hindi ko padin yun tanggap pero, magulang ko pa rin yun eh.

I smiled, "Matanda ka talagang kausapan,"

"Tsk, oo naman."

"Alam mo, sana maganda trato nila sakin dun,"

"Saan?"

"Sa mansyon."

He looked at me and smiled, "Sisiguraduhin ko yan, Mayang."