REST IN PEACE

REST IN PEACE <5>

REST IN PEACE <5>

By:WhyKin

-----

"Okay you got me again" napangisi ako ng konti dahil naiilang ako.

" Pasensya ka na, nadala lang ako ng bugso na damdamin ko, Sorry I didn't mean to act that way" pagpapaliwanag niya habang nakapamulsa.

"Am I forgiven?" he asked as he smiled

"I forgive you off course ikaw pa!"

nagsabay na kaming bumalik sa city at ang kotse ay pinakuha nalang.

Why won't I forgive this guy? Siya lang naman ang sira ulong palabara sa akin ngunit palaging nandiyan sa bawat oras para akoy damayan maging sa mabubuti at masasamang pagkakataon. He was always there to help me, to make me happy and to make me very mad. he's BLAZE ASTIR HAYKIN...

Siya din si Blaster, yan ang tawag ko sa kaniya kung gusto ko siyang pikonin.

"I heard kasama din si Lance sa mga under investigation" panira ni Blaze sa katahimikan.

"Ha? kasali si Lance?, Why? eh diba kasama natin siya kahapon?"

"You're not thinking again Death." mahinahong asar uli ni BLaze.

"Ugh! nagsisimula ka na naman eh!"

"What?" tanong ni Blaze na nakasmile.

tiningnan ko lang ng masama si Blaze na ngayoy naka slight smile habang nagmamaneho.

"I like you that way."-saad ni Blaze na di tumitingin sa akin.

Eh? Ano daw uli? Napakunot ang noo kong nakatingin sa kaniya, tsaka tinanong uli.

"What did you say?"

"haha.. Wala sabi ko, mag laro nalang tayo ng Data X ang matalo manlilibre ng dinner, ano game?"-panyayaya ni Blaze sa akin.

"Oh? so you have the guts to play with me?"-saad ko.

"Why? do you think, I cant pawn you a hundred times in just one minute?"

"Ugh! noon pa yun eh!" at tiningnan ko ulit siya ng masama.

Tumawa lang ito bilang tugon.

Nakakainis talaga tong si Blaze palagi! pero sanay na din naman ako diyan, ganiyan yan makipagmabutihan sa akin.

Nakabalik na kami sa Radiant Base 3 and as what we've agreed, Nag one on one nga kami ni Blaze.

"Shesshhh... Noob mo Death!"-sigaw ni Blaze mula sa kabilang cubicle.

"Just you wait! BLAZE!"-sagot ko din sa kaniya.

-----

"Just you wait! BLAZE!" sigaw niya din mula sa kabilang cubicle.

Ang totoo niyay di naman ako ang naglalaro. Pinalaro ko lang ang isang radiant member namin. habang akoy nasa laptop ko at kinakausap si Lance.

Bumabawi lang ako sa kaniya, nadala ako ng damdamin ko kanina kaya napagsabihan ko siya ng ganun. Hindi ko napigilan ang sarili ko. Alam ko namang hindi madali ang dinadala niya. Alam ko namang kahit matagal na silang hiwalay ng mokong na yun ay di parin mawawala ang feelings niya para sa GAGO na yun. Nakakainis nga eh... bakit ba kasi sa LOKONG LALAKE PA NA IYON siya nahulog.

Sa lalakeng iyon na walang ginawa kundi paiyakin siya palagi. Mabuti na nga lang ngayon ay di na siya masyadong apektado kung ikukumpara noon. Noon halos lahat ng sandali ay nakikiya ko siyang nakatunganga, umiiyak, walang kabuhay buhay, senti... At iba pang sights of despair. Na ayaw na ayaw kong makita muli sa pagmumukha niya.