Devil in Disguise [COMPLETE]

Chapter II: Hospital

Nagising na lamang si Tyler na nakahiga sa puting kama. Sa lakas ng pagkakatama ng bote sa kaniyang ulo ay kinailangang siyang dalhin sa ospital dahil sa hindi pagtigil ng dugong umaagos mula sa sugat na natamo nito.

"It's to cliché to ask if this is heaven, ain't it?" Sambit niya matapos makita ang kaibigang si Bren sa kanyang katabing upuan at lamesa.

"You're beaten up but yet you still have that sarcastic side on ya'." Ani naman ng kaibigan.

"I'm not beaten up dude. Sinwerte lang siya dahil natamaan niya ako." Sagot naman nito.

Ginawan ng maraming test si Tyler dahil sa nangyari dahil matindi daw ang nangyari sa kanya at sa tuwa ng matandang Anderson na kanyag ama ay wala naman raw komplikasyon at maayos ang lagay ng anak. Ilang araw lang ay pinalabas na si Tyler ng ospital.

*After a week ng paglabas niya ng ospital*

Nasa bar si Tyler habang may kandong na babae. Niyaya siya nitong sumayaw kaya naman nagpatianod siya sa babae, dinala siya nito sa dance floor. May dumaang waiter na may hawak na drinks na agad naman kumuha si Tyler. Nang biglang-

*crash**boogsh*

"Tyler! Babe! Oh My Gosh!" sigaw ng babaeng 'flavor of the night niya'.

"Please call an ambulance!"

Bigla na lamang bumagsak si Tyler at nabasag ang baso. Tinawagan ng babae ang matalik na kaibigan ni Tyler na mabilis namang sumagot.

"Bren! Tyler! Fuck OMG! He needs you!" tarantang sabi ng babae.

"What the fuck is happening Chloe?! Huminahon ka nga!" sagot naman sa kaniya.

"Bren! Nawalan bigla ng malay ni Tyler! Please! Right now they already contact na ng ambulance but please hurry up! I don't know what to do! Dadalin siya sa pinakamalapit na hospital." Sagot ng babae at pinatay na ang tawag.

*Wee* *Woo* *Wee* *Woo* *Wee* *Woo*

Dumating na ang ambulansiya at isinakay na sa stretcher si Tyler. Dinala siya sa St. Lukes hospital. Ng makarating sila ay dali-daling idineretso si Tyler sa ER.

*After 30 mins.*

Dumating na si Bren kasama ang Dad ni Tyler. Hindi pa rin lumalabas ang mga doctor at pinauwi na rin ni Bren si Chloe na siyang kasama ni Tyler. After another 30 minutes ay lumabas na ang doctor.

Mabilis na tumayo ang Dad ni Tyler to know the situation of his son.

"Doc, what happened to my son? Why did he suddenly lost consciousness?" Paunang salita ng Ama ni Tyler.

"Sir calm down. I just wanna ask if may nangyari ba sa anak mo before this? Any head injuries and such?" Tanong ng doctor.

"Yes doc, naospital siya last week. Nag karoon siya ng Head injury sa away na nangyari, tinamaan siya ng bote sa ulo." Sabat ni Bren.

"If that is the case then it's really possible." Sambit ng Doctor sa sarili.

"Doc, what is that possible? Ano ba talagang nangyayari sa anak ko?" kinakabahang tanong ng ama niya.

"Please wag kayong mabibigla. We still didn't deduct some test but for my speculations, may Brain tumor ang anak mo. And right now he's in the state of coma." Dahan dahang paliwanag ng Doctor.

"No! That's not true! Ang sabi sa amin ay ligtas siya! He's in good condition! Maayos na ang kalagayan niya!" Pilit at pasigaw na sabi ng ama ni Tyler.

"Please! Sabihin mo diba hindi naman totoo? Ligtas ang anak ko?!" Paluha na sambit nito.

"I'm sorry Mr. Anderson. We will conduct series of test to see his condition."

Tuluyan ng napaiyak ang ama ni Tyler. Habang si Bren naman ay nanatiling nakatulala at naka-upo sa lapag sa pagkabigla.

Matapos iyon ay isinagawa na ang mga test na magpapakita ng totoong kalagayan ni Tyler. Hindi pa rin siya muling nagigising. Araw-araw ay nagbabantay sa kanya ang ama at tuwing hapon naman ay dumadaan si Bren para samahang magbantay ang matanda.

*After 2 days*

Pinatawag ang ama ni Tyler at nagpasama naman ito kay Bren para kausapin ang doctor. Lumabas na ang resulta ng mga test na isinagawa kay Tyler. Hindi pa rin nagigising si Tyler.

"Lumabas na po ang resulta. Ikinalulungkot ko po ngunit positive ang anak niyong si Kalen Aziel Tyler sa Brain tumor. Here are the results of our findings. You can have 2nd opinion to other hospitals if you'd want." Sambit ng Doctor.

Hindi malaman ng ama ni Tyler ang gagawin o ang sasabihin. Unang naabawi sa gulat si Bren at nagpasalamat na lamang sa doctor. Bumalik sila ng kwarto ni Tyler at doon natauhan ang ama ni Tyler. Humagulgol ito kahit na magmukha pa siyang tanga. Hindi siya makapaniwala sa nangyari. Hindi niya matanggap. Ganun na rin si Bren, wala siyang imik habang inaalo ang ama ni Tyler. Natulala lang siya at iniisip ang mangyayari ay Tyler.

"Don't cry there as if I'm dying. Lalo ka na tanda, pagkakaalam ko hindi ka naman bakla."

Nabigla sila ng marinig nila at nakitang gising na si Tyler. Hindi alam ng matanda kung malulungkot ba siya o sasaya ng makitang nagising na ang anak o malulungkot dahil sa balitang binigay ng Doctor.

"Tigilan mo yan tanda. Bren snap out if it! Akala ko matutuwa ka hindi pala! Ano ka ba hindi medaling mamatay ang isang masam--- ommph!"

Natigil sa pagsasalita si Tyler ng bigla ay niyakap siya ng pagaahigpit-higpit ng ama niya.

"Thank God! Nagising ka na Tyler! Anak!" Sambit ng ama.

"Hindi pa naman ako namatay, So ano ang sabi ng Doktor? Anong nangyari? Anong lagay ko?" Tanong nito sa dalawang lalaking nasa harap niya. Natigilan ang kanyang ama kaya naman si Bren ang nagsalita.

"Bro, Ah kase-"

"Maayos na daw ang lagay mo anak. Next week puwede ka na daw lumabas." Naiiyak na sambit ng ama. Nang pinutol niya si Bren.

Nagatinginan ang dalawang lalaki at tila may gustong sabihin ang ama kay Bren.

"Tigilan niyo iyan. It's grossing me out na nagtititigan kayo." Singit ni Tyler sa titigan ng dalawa.

"I know." Biglang dugtong ni Tyler. "I know what my condition is."

Hindi nakapagsalita ang dalawa kaya naman tumuloy sa pagsasalita si Tyler.

"After a day of my freedom from that goddamn hospital, I was awakened by the sudden urge to vomit. It didn't only happen once and also I experienced a lot of headache. I even seizure in a hospital where I get treatment from. I visited it when I had a blurred vision. "

"I don't want to disturb you guys. I don't want to be a problem. Sabagay baka matuwa ka pa tanda."

*boogsh*

He was surprised. His father punched him. In the face.

─── ･ ｡ﾟ☆: *.☽ .* :☆ﾟ. ───

Disclaimer: This is Fiction. Whatever is in here, doesn't have a connection to our Non-Fiction world.