Haechan, adının Mark olduğu çocuğu garip buluyordu. Birkaç kere onu okul yolunda görmesine rağmen çocuk aniden yok oluyordu. Bugün onu daha dikkatlice takip edecekti.
Yine dar sokaklardan gidiyordu, önündeki çocuğu kaybetmemek için bugünlük karşı yolu kullanmıyordu.
Çocuk çok yavaş yürüyordu. Çantasını tek elinde tutuyordu ve dik duruyordu. Arada omuzlarının düşmesine izin veriyordu.
Haechan dalmış giderken çocuğun sağ tarafa saptığını gördü. Onca gündür demek çocuk bu yüzden kayboluyordu.
Saptığı yola girdiğinde onu göremedi ama bir dükkanın çan sesini duydu. Sokakta sadece ikisinin olduğunu düşünürsek, çocuk bu dükkana girmişti.
'Yomi'nin Alacakaranlığında Boşluğa Döner Mavi Gözler' kim koymuştu bu adı, ne dükkanıydı burası? Vitrinlere baktığında antika dükkanıymış gibi duruyordu.
Gerilmesine rağmen kapıyı ittirerek içeri girdi. Girişte biri vardı. Yaşlı bir kadındı.
"Hoş geldiniz, genelde öğrenciler buraya gelmez. Üstelik bugünkü ilk müşterimizsiniz, gezmek istiyorsanız öğrencilere yarı fiyat." İstenilen ücreti ödedi ve sakince etrafı gezmeye başladı. Bir sürü bebek vardı etrafta, hepsi ürkütücü şekilde gerçekçi ve güzeldi.
En sonuna kadar gittiğinde duvardaki tabelayı gördü 'Aşağıya da göz atınız.' merdivenler karanlık durduğu için tereddüt etse de aşağıya inmeye başladı. Burada daha büyük bebekler vardı, bunların satılan parçalar olduğunu düşünmüyordu.
En sondaki kısım perdeyle kapatılmıştı, oraya doğru yaklaşırken sağ tarafındaki gördüğü bebekle olduğu yerde kaldı. Bu bebek Mark'a çok benziyordu. Buradaki tek erkek bebekti, bir gözünün rengi diğer gözünden farklıydı. Haechan ürpermişti. Bebeğe bakarken sol tarafından biri ona seslendi.
"Burada ne arıyorsun?" İrkilerek soluna döndüğünde Mark'ı gördü. Yukarıdaki kadın az önce ona ilk müşteri olduğunu söylememiş miydi sahi?
"Gezmeye geldim, dikkatimi çekti." Çocuk kafasını salladı.
"Demek böyle şeylerle ilgileniyorsun, garip. Ben de severim burayı... Hiçbir şey bilmiyorsun hâlâ, değil mi?" Haechan kafasını salladı. Çocuk onun önüne geçip merdivenleri çıkmaya başladı.
"Sana anlatacağım, hızlı ol. Burada ruhun emiliyormuş gibi hissetmiyor musun? Bebekler cansızdır ve bizim gibi olmak isterler, senden yararlanmaya çalışırlar." Haechan ürpererek koşar adımlarla merdiveni çocuğun arkasından çıkmaya başladı.
- bebekler de peluş bebek değil ha örnek koyim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
