SAVE ME "♡

♡~3~♡

"Evet YB geldi umarım güzel olmuştur uzak524 🙈"

Derin bir nefes aldım burda olmazdı. Çünkü ruhum burda daralıyordu. Aklıma gelen fikirle sinsice abime döndüm. "Tamam anlatırım ama pahalıya patlar Batuhan bey."dedim ve abime göz kırptım. Abimde ne istediğimi biliyormuş gibi bana döndü ve gülümsedi. "Kaç kutu kola istiyorsunuz Nehir hanım." Bu sefer kolayla kurtulamazdı. Ne istiyeciğimi düşünürken annem bir anda yanımıza gelmişti.

Ve telaşlı bir şekilde konuşmaya başladı. "Akşama misafirlerim gelicek ve ayak altında dolaşmasanız sizin için çok iyi olur. Sizin gibi üç yaşında gibi davranan koca bebeklerle uğraşamam dedi. " İçimden anneme teşkkür ettim. Ve konuşmaya başladim. "Sen nasıl istersen sultanım" deyip yanağını öptüm. Annem de "Seni küçük velet yine aklında neler var?"dedi eh o da bende kalsın. Sonra devam etti konuşmasına " Tamam tamam ne yaparsanız yapın başınızı belaya sokmayın kendinizi yaralamayın bana yeter" dedi . Yani kadın haklıydı. Evde her gün bir şamata curcuna ve yaralanma olayları gerçekleşiyordu. E haliyle uyarmakta gerekiyordu ne kadar işe yaramasada.

Bu sefer abim dahil oldu konuşmaya "Merak etme sultanım bana güvenmiyor musun?" Diyip o da sarıldı. Annemin yüzü daha endişeli bir hal aldı. "Bende sana güvenmekten korkuyorum ya asıl sorun bu dedi" Abimde atıldı. "Ne zaman güvenini kırdım ki ben? Annem ise " Güven kırmak değil. Ne zaman bir iş yapsan, bir şeye girşsen ölümlerden dönüyorsunuz oğlum" dedi annem. Hemen araya girdim. "Sen bizi merak etme sultanım en geç ne zaman dönelim. Yani benim düşüncem en geç 12 sen ne diyosun." Annem her ne kadar bize güvenmiyor gibi gözüksede sadece kendimizi sakatlamamızdan, başımızı belaya sokmaktan korkuyordu . Yoksa her şekilde bize sonsuz bir güveni vardı. "Peki sizi çatlaklar dediğiniz gibi olsun ama başınızı belaya sokarsanız cezalardan ceza beğenin"dedi. Bende "Merak etme sultanım."deyip yanağını öptüm "Hadi ne yapacaksanız yapın gidin artık birazdan misafirler gelecek"dedi. Aynı anda "Tamam" dedik abimle.

Ve annemin yanımızdan gidişini izledik. Abime " Sen beni kapıda bekle ben üstümü değiştirip geliyorum"dedim. "On beş dakikanız var küçük yoksa sizi beklemeden giderim"dedi. Abim dediğini yapardı. Tamam dedim ve cevabını beklemeden koşarak odama çıkmıştım. Üzerime bol bir tişört aldim havalar çoktan ısınmaya başlamıştı bile nisan ayına girmiştik bile. Altıma da siyah yırtık dar bir kot giydim. Saçımı da açık bıraktım koşarak aşağı indim. Aşağı inmeden önce de hoparlörü kapıp geldim. Bende abimde müziği çok severdik. Spor ayakkabılarımı giyip abime yetiştim nefes nefese. Abim şaşkınca bana baktı " Baya hızlı giyindin 7 dakikan daha vardı. "
"Beni hafife alma abicim."deyip göz kırptım.

Saat daha sekiz buçuğa gelmek üzereydi.Ve aklımda ki şeyeleri yapmak için zamanımız vardı. Beraber yürümeye başladık. "Önce kolamı isterim, başka şeyler de istiycem ona göre." Abimde "Peki küçük hanım bu gün sizin gününüz olsun. O zaman gideceğimiz yeri sen seçiyorsun." Eğer abimle beraber bir yere gidersek o seçerdi hep. Bana bırakmasına sevinmiştim. Yürümeye devam ettik ve bir market bulup kola ve cips aldık.10 tane kola almıştık. Sanırm bu gün iyi günündeyim. Marketten çıktık. Ve durağa yürümeye başladık. "Eee nereye gidiyoruz." Dedi abim bende "Süpriz" dedim. "Peki öyle olsun küçük hanım."

Aklımda olan yer deniz kenarıydı ama burda daha büyüğü vardı okyanus. konuşmak için güzel bir yerdi. 4 yıl olmuştu Korey'e geleli. Babam bir şirketin sahibiydi. Ve işlerini koreye kadar büyümüştü. Aslında Türkiyede yaşıyorduk. Ama babam işleri Kore den yönetmeyi tercih etti. Yani bizim için çok zordu.

Özellikle insanlarına alışmak. Sonuçta Türklerinkinden farklı bir kültürdü. Özellikle yemek kültür farkı bizim için zor okumuştu. hele bizim küçük civciv için daha da zor olmuştu hala bazı yemeklerini yetmemekte ısrarcıydı. Ve dilini öğrenmekte baya bir zorlandık.küçük kardeşim için sorun olmadı hem turkçe hem korece konuşuyordu. Çünkü onun doğduğu sene Kore'ye taşınmıştık. Yani türkçeden önce koreceyi öğrendi.