RICK GRIMES//WALKING AFTER THE DEAD (NL) (Finished)

Deel 7

Ik voelde mensen aan mij trekken en ik werd over de grond gesleept. Het waren Andrea en de vrouw die mij hielpen. Ze probeerde mij op te tillen en ik wankelde wat met een schot in mijn buik. Het deed pijn maar het deed meer pijn dat Alex weg was. We waren al lang aan het rennen en de vrouw die mee was vermoorde de walkers met een katana. Het bloed zat overal op mijn kleren en ik probeerde het te verminderen maar ik voelde me zwak. Gelukkig na lang lopen zagen we een gebouw waar veel walkers waren, "we zijn er bijna Jade, je moet het nog even volhouden" zegt Andrea. Ik knik en kreun even van de pijn. We lopen nog en stukje door en Andrea begint had te zwaaien naar het gebouw. Er stonden mensen op de uitkijken dus die hadden het vast gezien. We liepen door en de walkers kwamen al op ons af. "Shit" hoorde je de vrouw hoepen met de katana. Ze rende een stukje naar voren en ze zwaaide met haar katana waarbij een paar walkers dood waren maar het was niet genoeg. "Laat mij maar achter, jullie hebben mij niet nodig" zeg ik tegen Andrea. Andrea reageert niet en ze schiet er een paar neer. Een poort van het gebouw ging open en er kwam een auto aanrijden, dat was het laatste wat ik gezien had.

"Ze is er slecht aantoe hershel, wat kunnen we doen?" Hoor ik een vrouw zeggen. Ik opende rustig mijn ogen en ik probeerde omhoog te komen. "Nee blijf jij maar liggen, het komt goed." Zegt een oudere man. "Maar wie zijn jullie?" Vraag ik. "Wij zijn de groep waar Andrea over verteld heeft" zegt de man. Ik sloot mijn ogen want ik kon ze niet langer open houden en voor ik het wist sliep ik.

Ik werd weer wakker op een andere plek, nu werd ik wakker op een bed. Ik keek even naar de wond maar het was al helemaal gehecht. Ik ging rechtzitten maar het deed wel pijn. Ik hoorde een vrouw praten die erg dichtbij was dus ik stond op maar ik zakte weer in. De vrouw kwam naar binnen lopen en ze hielp me overeind, "gaat het?" Vroeg ze. "Ja het gaat wel hoor, maar hoelang zit ik hier al?". De vrouw gaat naast me zitten, "je zit hier al 2 dagen maar gewoon om te vragen, wil je iets over jezelf vertellen?" Vraagt ze. Ik knik, "ik ben Jade en ik ben 29 jaar oud. Ik heb een oudere broer die... die nu nog bij het stadje is, meer eigenlijk niet" zeg ik eerlijk. "En heb je ervaring met walkers? Heb je wapens? En kende je daar in het stadje nog mensen?" Vroeg ze. "Ik heb er een paar vermoord ja met mijn pijl en boog en mes. En de mensen daar, ik kende Alice de dokter, Angelica, Rico en Landon zijn bewakers en oh ja ik kende Merle.. Merle Dixon was het volgensmij" zeg ik. De vrouw heeft een verschikt hoofd, "jij kende Merle Dixon. Uhm Okay nou dan zal ik me even voorstellen. Ik ben Carol en ik ben een lid van de groep. Weet je zullen we even een wandeling maken om te kijken of je nog stabiel bent dan kan ik je ook gelijk voorstellen aan de andere." Zegt Carol.

We lopen samen naar buiten, het lopen is wel vervelend maar het gaat wel. Als we buiten staan zien we een paar mensen staan, "hoe groot is jullie groep eigenlijk?" Vroeg ik. Carol keek me aan, "we zijn ongeveer met 10 man maar met jouw erbij 11" zegt Carol met een lach. We liepen door. We hielden allebei onze mond dicht, het was een beetje rustig hierzo. Er kwam een man op ons af lopen, "Carol, wat doet zij hier buiten!" Bromt te man. "Ze is hier om zichzelf voor te stellen!" Zegt Carol met een toon. Ik zie in de man zijn ogen dat hij mij niet mag. "Uhm.. ik ben Jade. Sorry dat ik jullie stoorde en ik snap dat ik in de weg zit maar" zeg ik. "Het is al goed" zegt de man hars en hij loopt weg. Ik zuchtte even en Carol ook, "sorry Jade maar hij heeft zijn vrouw net verloren en hij vind het moeilijk om andere mensen in de groep te nemen" zegt Carol. Ik knik, "ik snap het, ik heb mijn ouders ook verloren toen ik klein was en ik denk dat ik mijn broer nu ook ga verliezen". Carol kijkt me vragend aan, "hoe ben je je ouders verloren?" Vroeg ze nieuwsgierig. "Nou ik weet het eigenlijk niet maar mijn broer weet het wel alleen hij heeft het nooit echt verteld tegen mij" zeg ik. Carol draait haar hoofd weer. "Hoe heet hij eigenlijk, de man die zijn vrouw is verloren?" Vraag ik ook nieuwsgierig. Carol kijkt weer op, "Rick, Rick Grimes".

We lopen weer verder en kletsen nog wat over de walkers enzo. Ik zag dat ze wel veel hadden gedaan aan deze plek want er was veel bewaking, ze hadden de hekken goed afgesloten. We liepen verder en Carol liet nog wat dingen zien. "Ik denk dat we weer naar binnen gaan, dan laat ik je nog een paar dingen zien!" Zegt Carol. Ik knikte en we liepen naar een celblok toe. "Jongens, jade is wakker geworden en ze wilt zichzelf voorstellen" zegt Carol tegen iedereen. Ik sta stil en kijk even rond naar iedereen, die man Rick staat er ook bij. "Uhm ja eerst wilde ik zeggen dat het me spijt dat ik overlast heb veroorzaakt bij jullie allemaal. Maar ja ik ben Jade" zeg ik met een beetje tegenzin. Ze kijken me allemaal aan behalve 1 persoon, hij valt erg op met zijn uitstraling en zijn kruisboog. Een oude man die mij bekend voor kwam liep naar voren toe, "ik ben blij dat je wakker bent geworden Jade, ik wil alleen even naar je wond kijken of het goed aan het helen is. Dus wil je even mee lopen met mij" zegt de man. Ik knik. We lopen samen naar een cel toe en ik ga zitten op een bed, ik doe mijn shirt omhoog en ik kijk naar mijn wond. "Het ziet er goed uit hoor Jade, niets om je zorgen over te maken. Het enige is dat je even niet veel mag doen" zegt de man. "Maar ik wil terug van waar ik vandaan kom, ik moet mijn broer hierheen halen. Maar ik denk dat het niet gaat gebeuren omdat Rick mij niet echt mag" zeg ik. De man schud zijn hoofd, "hij mag je heus wel alleen moet hij even wennen, zijn vrouw is net overleden en het enige wat hij over heeft is zijn zoon en zijn dochtertje" zegt hij. "Ik snap het wel, maar wat is uw naam eigenlijk?" Vraag ik vriendelijk. De man lacht, "ik heet Hershel" zegt hij. "Nou aangenaam! Kent u iedereen hier?" Vraag ik. "Ja ik ken iedereen hier, heeft Carol je al voorgesteld aan iedereen? Vraagt Hershel. Ik schud mijn hoofd. "Zullen we dan beginnen?" Zegt Hershel.